Ezechiël (boek): verschil tussen versies

Het roepingsvisioen neemt de eerste drie hoofdstukken in beslag. Ezechiël moet diverse malen de ondergang van Jeruzalem en de ballingschap uitbeelden. De heerlijkheid van de Heer trekt zich terug uit de tempel en stijgt op van de Olijfberg. De balingenballingen klagen bij EzechëlEzechiël dat zij de dupe zijn van de zonden van hun voorgeslacht, maar Ezechiël maakt ze duidelijk dat ieder persoonlijk verantwoordelijk is voor zijn eigen zonden.

Ezechiël 1. Wij hebben hier een prachtig visioen van de regering en voorzienigheid van God op aarde, maar verenigd met de troon in de hemel. Vergelijk de vier levende wezens met die beschreven in Openbaring 4:6-8. (Het dertigste jaar van Ezechiël 1:1 is zonder twijfel het jaar van dehet Babylonische koninkrijk, dat door Nabopolassar was opgericht in 625 v.C.: het dertigste jaar zou zijn 595, hetgeen overeenkomt met het vijfde jaar van Jojachins gevangenschap.)

Ezechiël 10-11. De cherubs handelen tegen Jeruzalem. De heersers worden veroordeeld, maar er is genade en herstel voor dehet vrome overblijfsel.

Ezechiël 25-32 zijn de profetieën tegen de heidense volken, die Palestina omringden en omgang met Israël hadden. De profetieën zijn tegen Ammon, Moab, Edom, en Filistea. In de profetie tegen Tyrus is de opmerkelijke beschrijving van een 'gezalfde cherub', die in een zeer verheven positie was, maar die viel en de vijand van God werd. Dit ziet ongetwijfeld op Satan ( Ezechiël 28:11-19). Ezechiël 28:20-26 zijn tegen Sidon. Ezechiël 29 tot 32 zijn tegen Egypte.

Ezechiël 37 toont het herstel van Israël, in het visioen van het dal van dorre beenderen en de twee stokken. Velen hebben gedacht, vanwege de opening der graven en gezien het feit dat de mensen uit hun graven wordtworden gebracht, dat deze passage verwijst naar de opstanding van het lichaam. Maar de mensen zeggen, voordat de graven worden geopend, "onze botten zijn verdroogd en onze verwachting is verloren", het gevoel van vele Joden uitdrukkend. Deze opstanding wordt gebruikt als een symbool van het leven dat aan Israël en ook aan Juda wordt hergeven. De twee naties moeten één worden, een geweldig groot leger, en zij zullen worden verzameld in hun eigen land. Het hoeft nauwelijks gezegd te worden dat dit niet van toepassing kan zijn op Juda, dat deels terugkeerde onder Zerubbabel, Ezra en Nehemia. Het visioen is nog deels toekomst en zal zeker worden vervuld. 

Behalve de tempel, waarvan volledige bijzonderheden worden gegeven, en behalve de offers en feesten (opmerkelijk is de afwezigheid van de Grote Verzoendag en het Wekenfeest), wordt er een vorst vermeld, en een deel van het land hem toegewezen, samen met de offers die hij zal aanbieden. Ongetwijfeld zal de vorst een vertegenwoordiger van het koninklijk huis van David zijn. Uit het heiligdom zal een rivier stromen, op de oevers groeien bomen en het water zal de Dode Zee veranderen in een meer vol leven, met allerlei vis (vergelijk Joël 3:18; Zach 14:8). Het gehele land zal de Israëlieten ter bezitting zijn. Het zal worden verdeeld in twaalf delen, behalve  een heilig gedeelte voor het heiligdom, de priesters, de Levieten, en de stad. De positie van elke stam wordt vermeld. De toestand van de stad Jeruzalem zal volledig worden veranderd en de naam van hetde stad zal van die dag af zijn "De Heer is daar."

Het gedeelte Ezech. 28: 11-29 geeft ons een beschrijving van het oordeel over de vorst van Tyrus, waarbij gedacht kan worden aan de val van Satan en zijn oordeel.  

In het ooglopend zijn de profetieën over de hereniging van de twaalf stammen en de opstanding van het gehele volk voorgesteld door de 2 stukken hout en de dorre doodsbeenderen (Ezech.  36). Ezech. 37 tekent het herstel van Israël doordat het van de Here een nieuw hart en een nieuwe geest ontvangt. EzecEzech. 38-39 beschrijft de ondergang van Gog, die uit het land ten noorden van Israël komt.