Klaagmuur: verschil tussen versies

De predikant stelt vast dat er veel joden, onder de jongeren vooral, die van het klagen bij de muur niets willen weten. “Zij vinden het ergerlijk, dat hun armere broeders weenen om het verleden, in plaats van aan den toekomstige opbouw door het Sionisme, mee te werken.”<ref>A.G. Barkey Wolf, Naar het land van Jezus (Amsterdam: W. ten Have, 1935), p. 87</ref> De klagende Joden “zijn geen moderne Joden, of Sionisten. Integendeel, zij klagen juist over het materialistisch karakter van het moderne Sionisme. Zij zijn de ouderwetsche, orthodoxe Joden, wier leven samengestrengeld is met hun religie.”<ref>A.G. Barkey Wolf, Naar het land van Jezus (Amsterdam: W. ten Have, 1935), p. 88.</ref> Barkey Wolf gelooft “dat er buiten het geloof in Christus, den Messias, geen heil, waarlijk heil, voor de Joden is te wachten, en dat daarom hun diepste klacht moest zijn: “leer ons Jezus Christus kennen, dien Gij gezonden hebt.”<ref>A.G. Barkey Wolf, Naar het land van Jezus (Amsterdam: W. ten Have, 1935), p. 88-89.</ref>

|}

 

Onder Turks bestuur was er bij de Klaagmuur geen fysieke scheiding tussen mannen en vrouwen. De Joden stonden echter een scheiding der geslachten voor. Het meebrengen van stoelen of het plaatsen van schermen stuitte echter op tegenstand bij de Turkse en Arabische overheden. De Joden namen de scheiding der geslachten die bij de Muur vrijwillig in acht.

 

Onder Brits bestuur was het de Joden verboden bij de Klaagmuur op de sjofar te blazen, er luid te bidden of daar Torah-rollen te brengen. Met het verbod wilden de Britten oproer onder de Arabische bevolking voorkomen. Toch waren er Joden die het van 1930 – 1947 jaarlijks waagden op de sjofar te blazen op Verzoendag.

 

<Youtube width="800" height="600">WQIEs9-vej4</youtube><BR>''Filmpje: Klaagmuur ca. 2011. Nederlandse toelichting. Duur: 4 minuten. Auteur: Daniël den Hartog. Bron: Youtube.''