Richteren (boek): verschil tussen versies
k
→Naam, tijd en schrijver
k (→Indeling) |
|||
Regel 9:
=== Tijd ===
De gebeurtenissen in dit boek gaan over de periode die wordt ingeluid met de dood van Jozua en die doorloopt tot de periode van de oprichting van het koningschap in Israël. Het vormt de verbindende schakel tussen Jozua en 1 Samuël. De tijd van
Het herhaalde "''in die dagen was er geen koning in Israël''" (17:6; 18:1 en 21:25) wijst er in ieder geval op dat het boek geschreven werd nadat Israël een koninkrijk was geworden. Saul werd koning van Israël in de 11e eeuw v.C. Er zijn ook aanwijzingen in de tekst die erop wijzen dat het boek kort na de scheuring van het rijk zou zijn opgeschreven. Het is waarschijnlijk geschreven ca. 1200 - 1000 v.C.<ref>Michael Samuel Smith zegt dat in: [https://www.youtube.com/watch?v=BkcSO-LTaZw&t=12m8s New Bible Prophecy! May 2020]. Youtube.com: Prophecy in the News, 20 mei 2020, op 12 min 8 sec. </ref>.
=== Voorgeschiedenis ===
Regel 23:
== Inhoud ==
Richteren handelt over trieste periode in het bestaan van Israël. We lezen over het optreden van 14 richters (bevrijders) die in diverse stamgebieden optraden ten gunste van het volk. Het boek gaat over de herhaalde afdwalingen van Israël, van zijn God, en de gevolgen daarvan voor land en volk. Als het boek Numeri de 40 jaren van ronddolen in de woestijn weergeeft, beschrijft het boek Richteren het afdwalen van
Het boek is een voortdurend refrein van ongehoorzaamheid van Israël en het verlaten van God, het daarop volgende oordeel door aanvallen en overmeestering door omringende volken, het berouw van het volk en het roepen tot God, de verlossing die God hen geeft door de hand van een bevrijder, waarna het na een korte tijd van rust en vrede opnieuw begint af te dwalen van God. Er wordt telkens een cirkel wordt doorlopen met een zeker patroon: Israël dient God > Israël vervalt tot zonde en afgoderij > Israël wordt verdrukt, onderworpen > Israël roept God aan om verlossing > God verwekt een richter-verlosser > Israël wordt verlost > Israël dient God, enz.
== Indeling ==
Regel 92:
Richteren illustreert de menselijke neiging om van God af te wijken, de gevolgen daarvan en de grote genade van God om afgedwaalden weer terug te brengen op het rechte pad. God gedenkt zijn verbond en neemt het keer op keer in grote liefde op voor zijn koppige volk. God is barmhartig, genadig en rijk aan goedertierenheid.
De neiging om van God af te wijken zien wij bij enkelingen, gemeenten en Gods volk (Israël, de gemeente van Christus). Een enkele gelovige begint enthousiast, wijkt af, verlaat de gemeente, geraakt in moeilijkheden<ref>Drugsverslaving is een moderne vorm van onderworpenheid of slavernij. </ref>, keert met belijdenis en gebed tot God terug, wordt hersteld en komt weer in de gemeenschap van gelovigen. Men hoeft niet door zo'n weg te gaan, want verval is niet onvermijdbaar, maar we zien het keer op keer gebeuren.
Het begint met '''ongehoorzaamheid'''. De Engel van de HEER maakt in Richteren 2:1-5 duidelijk dat het volk niet naar God luistert, dat de Israëlieten begonnen zijn om over te lopen naar andere goden, verbonden zijn gaan sluiten met de inwoners van het land, de afgodsbeelden en altaren niet meer afbreken waardoor God die andere volken niet meer voor hen uit wegdrijft zoals aanvankelijk, onder de volgzame en gehoorzame generatie van Jozua, wel het geval was. Het probleem zat dus niet in de kwaliteit van de wapens, de mate van oefening, de aantallen strijders of de kracht van de tegenstanders, maar het zat in één punt: de gemeenschap en verhouding met de levende God. Dit is de spil van ons leven. ▼
▲Het
Het volk komt meermalen in het nauw. In de geschiedenis van de richter Gideon bij voorbeeld lezen we dat het volk uit vrees voor Midian de holen in de bergen maakte, de spelonken, de versterkte schuilplaatsen (Richt 6:2). Dat gebeurt als een volk te maken krijgt met Gods '''oordeel'''. In Openbaring 6, bij het zesde zegel, zien we dat alle mensen (hoog en laag, slaaf en vrije) bij het naderen van het oordeel van God over de wereld, de mensen die niet van God willen weten, in de holen en spelonken kruipen. Waarom komt er oordeel? Wegens zonde, gebrek aan toewijding aan God en door geestelijke afval en overspeligheid.
| |||