Jozua (boek)/Voorgeschiedenis: verschil tussen versies

 

Verdwenen is nu de oude vrees, en als Israël straks het kamp van Sittim betrekt, dan ziet het reeds met begerig oog naar Jericho, dat het wel met de hand schijnt te kunnen grijpen. Israël heeft de oude Mozes op de Nebo moeten achterlaten, maar de in volle mannelijke kracht voor hen staande Jozua zal straks voor hen uitgaan, wanneer ook de barrière van de Jordaan overwonnen zal zijn en Israëls voeten eindelijk, eindelijk de grond zullen betreden, geheiligd door des Heeren eed, gewijd door Abrahams voet: Kanaän, het land vloeiend van melk en honig, het erfdeel, hun door de Heer zelf gegeven. En als straks Israëls ambtslieden het legerkamp doorgaan met Jozua's bevel om over drie dagen de Jordaan over te trekken „om het land, dat de Heere uw God u ter bezitting geeft, in bezit te gaan nemen" (Joz. 1 :11), dan zijn allen bereid, wordt zelfs de ge­lofte afgelegd te zullen doden wie Jozua's bevel weerstreeft (Joz. 1:18).