Hebreeën 4: verschil tussen versies

{{Hebreeën commentaar}}

 

Heb 4:2 Immers, aan ons is een blijde boodschap verkondigd, evenals ook aan hen; maar het woord van de prediking bracht hun geen nut, daar zij niet verbonden waren met hen die het in het geloof hoorden. (TELOS)

'''Blijde boodschap.''' De blijde boodschap "aan hen" was die van het goede land en de rust die Israel er zou genieten.

''Hebreeën 4:6 Daar dus overblijft dat sommigen haar ingaan, en zij aan wie eerst de blijde boodschap verkondigd was, niet ingegaan zijn wegens ongehoorzaamheid, (TELOS)''

 

Heb 4:3 Want wij die geloofd hebben, gaan in de rust, zoals Hij gezegd heeft: ‘Zodat Ik zwoer in mijn toorn: Nooit zullen zij in mijn rust ingaan’. En toch waren zijn werken van de grondlegging van de wereld af volbracht. (TELOS)

'''Wij die geloofd hebben.''' Gelijk eertijds Jozua en Kaleb.

 

Hebreeën 4:9 Er blijft dus een sabbatsrust over voor het volk van God. (TELOS)

'''Sabbatsrust.''' De hemelse rust en zaligheid in het toekomstige koninkrijk en daarna. Sommige uitleggers denken alleen aan de rust van het 1000-jarig vrederijk op aarde; een rust in de aardse schepping. De toekomstige rust is nu al het deel, als innerlijke rust, van de gelovige. De Heer Jezus heeft gezegd: Komt tot mij allen die vermoeid en belast bent, en Ik zal u rust geven.

De wekelijkse sabbat herinnert aan (1) het volbrachte scheppingswerk van God, Ex. 20, en (2) de verlossing uit Egypte, Deut. 5.

 

Hebreeën 4:10 Want wie in zijn rust ingaat, komt ook zelf tot rust van zijn werken, evenals God van de zijne. (TELOS)

'''Zijn rust'''. D.i. Gods rust.

Hebr. 4:14

 

 

Hebreeën 4:14 Daar wij nu een grote hogepriester hebben, die de hemelen is doorgegaan, Jezus, de Zoon van God, laten wij de belijdenis vasthouden. (TELOS)

'''Grote hogepriester.''' In Hebr. 3:1 heet de Heer Jezus "de apostel en hogepriester van onze belijdenis". 'Grote hogepriester is eigenlijk dubbelop, de 'hogepriester' is in het Hebreeuws de 'kohen kadol', de grote priester.

'''Belijdenis vasthouden'''. Vgl. ''Hebreeën 10:23 Laten wij de belijdenis van de hoop onwankelbaar vasthouden (want Hij die beloofd heeft, is getrouw).'' De belijdenis houdt in: (1) Jezus is de Zoon van God, (2) Hij is de oorzaak van een eeuwige behoudenis, een hemelse erfenis, rust en zegen.

 

Hebreeën 4:15 Want wij hebben niet een hogepriester die niet met onze zwakheden kan meelijden, maar Een die in alle dingen verzocht is als wij, met uitzondering van de zonde. (TELOS)

'''Zwakheden.''' Onze zwakheid is dat we niet altijd de kracht hebben om vol te houden, door te zetten; we geven toe.

'''Met uitzondering van de zonde.''' De verzoeking kwam altijd van buitenaf, ook al haakte zij aan op zijn lichamelijke behoeften. Doch de Heer had geen zondige natuur die hem in verzoeking bracht.

 

Hebreeën 4:16 Laten wij dus met vrijmoedigheid naderen tot de troon van de genade, opdat wij barmhartigheid ontvangen en genade vinden tot hulp op de juiste tijd. (TELOS)

'''Genade vinden.''' Vergelijk Esther die tot Ashasveros kwam.