Slavernij: verschil tussen versies
k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 23:
De gelovige slaaf en zijn gelovige heer zijn beiden onderworpen aan hun Heer in de hemel, bij wie geen aanzien des persoons is. <blockquote>''Efe 6:5 Slaven, weest uw heren naar het vlees gehoorzaam met vrees en beven, in eenvoud van uw hart, als aan Christus; Efe 6:5 Slaven, weest uw heren naar het vlees gehoorzaam met vrees en beven, in eenvoud van uw hart, als aan Christus; Efe 6:6 niet met ogendienst, als mensenbehagers, maar als slaven van Christus, die de wil van God van harte doen, Efe 6:7 die met bereidwilligheid slavendienst doen als aan de Heer en niet aan mensen;Efe 6:9 En u, heren, doet hetzelfde jegens hen en laat het dreigen na. U weet immers, dat zowel hun als uw Heer in de hemelen is, en dat bij Hem geen aanzien des persoons is. (Telos)''</blockquote>
==
In de oudheid was slavendienst de gebruikelijke vorm van dienst. Ingehuurde dienst kwam weinig voor. De slavendienst werd niet door Mozes ingevoerd, maar de bestaande slavernij werd geregeld door wetten die mishandeling tegengaan en de duur van de slavendienst beperkten.
Onder de Hebreeën was de slavendienst van een zachtaardig en billijk karakter; zozeer zelfs dat het Hebreeuwse woord עבד, ''ebed'', dat 'slaaf, knecht, dienaar' betekent, niet beperkt is tot slaven, maar van toepassing is op hogere dienstbetrekkingen, zoals bijvoorbeeld de eerste minister van de koning, de rentmeester van een rijke, als Abrahams dienstknecht Eliëzer (Ge 24:2 ), Gods dienaar Daniël (Da 9:17 ).
De wet van Mozes beschermde het menselijk leven en de vrijheid. De duur van de diensttijd van een slaaf was maximaal zes jaren. In het zevende jaar mocht hij vertrekken. <blockquote>''De 15:12 Wanneer uw broeder, een Hebreër of een Hebreinne, aan u verkocht zal zijn, zo zal hij u zes jaren dienen; maar in het zevende jaar zult gij hem vrij van u laten gaan. (SV)''</blockquote>De ontvoering van een mens was niet minder erg als de ontvoerde een slaaf was. Daarop stond de doodstraf.<blockquote>''Ex 21:16 Wie een mens ontvoert, of hij hem [nu] verkocht heeft, of dat hij hem [nog] in zijn bezit heeft, moet zeker gedood worden.'' (HSV)</blockquote>Meesters moesten hun Hebreeuwse slaven als dagloners behandelen, niet met strengheid, maar met hoffelijke zorgzaamheid als broeders. Aan het einde van hun diensttijd moesten zij rijkelijk beloond worden (De 15:12-18, Le 25:39-41).<blockquote>''De 15:12 Wanneer uw broeder, een Hebreër of een Hebreinne, aan u verkocht zal zijn, zo zal hij u zes jaren dienen; maar in het zevende jaar zult gij hem vrij van u laten gaan. De 15:13 En als gij hem vrij van u gaan laat, zo zult gij hem niet ledig laten gaan: De 15:14 Gij zult hem rijkelijk opleggen van uw kudde, en van uw dorsvloer, en van uw wijnpers; waarin u de HEERE, uw God, gezegend heeft, daarvan zult gij hem geven. De 15:15 En gij zult gedenken, dat gij een dienstknecht in Egypteland geweest zijt, en dat u de HEERE, uw God, verlost heeft; daarom gebiede ik u heden deze zake.'' (SV)</blockquote>
=== Taken van een slaaf ===
Taken van een slaaf waren bijvoorbeeld ploegen, vee hoeden, de tafel bedienen (Luc. 17:7), de gasten uitnodigen (Luc. 14:22)<blockquote>''Lu 17:7 En wie van u, die een slaaf heeft die ploegt of het vee hoedt, zal bij zijn thuiskomst van het veld tot hem zeggen: Kom terstond hier en lig aan? (Telos)''</blockquote>
| |||