Justinus de Martelaar: verschil tussen versies
k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 3:
Justinus werd geboren omstreeks 100 n. C. in Flavia Neapolis (voordien Sichem, thans Nabloes), en was de zoon van een Griek Priscos. Volgens zijn eigen mededelingen bezocht hij, daar hij begerig was om God te leren kennen en de weg der zaligheid, achtereenvolgens een stoïcijn, een peripatheticus, een Pythagoreër en eindelijk een Platonist. De laatste bevredigde hem nog het meest, maar geheel voldaan was hij niet.
[[Bestand:Justin Martyr.jpg|miniatuur]]
Toen hij zich teruggetrokken had en aan het strand
Een diepe indruk maakte op hem de doodsverachting
Na een naarstig onderzoek van de Heilige Schrift, verliet hij dan ook het heidendom, en nam de christelijke godsdienst aan. Hij was dertig jaar oud toen hij
Hij werd nu onderwezen door leerlingen der apostelen. Hij maakte zulke vorderingen in de kennis van die godsdienst, dat hij leraar werd van het Evangelie. Hij besloot als een wandelende leraar, in de filosofen-mantel gehuld, de Heidenen, in het bijzonder hun wijsgeren, voor het
Hij beschermde het christelijk geloof kloekmoedig met schrijven, en zond zelfs verdedigingsgeschriften aan de keizer zond, om de
In Rome werd hij waarschijnlijk door zijn doodvijand Crescens aangeklaagd en terechtgesteld in het jaar 165. Dikwijls redetwistte hij met Crescens, een onbeschaamde wijsgeer, maar overwon hem menigmaal en maakte hem beschaamd. Deze wijsgeer vatte daarover zulk een dodelijke haat tegen Justinus op, dat hij hem in zijn hart de dood had gezworen. Van die tijd af aan hield hij dan ook niet op hem lagen te leggen en als
Justinus werd op zijn aanklacht gevangen genomen, en, daar hij weigerde het
Justinus was een vruchtbaar schrijver. Zijn boeken door Eusebius genoemd, zijn niet alle bewaard gebleven. Zo o.a. de ''Psaltes''en de verhandeling''Over de ziel.'' Wij bezitten nog van hem:
|