Naar inhoud springen

Geschiedenis van Israël/1900-1947: verschil tussen versies

k
Regel 231:
<Youtube width="640" height="480">2Y_HIXN4zNY</youtube>''Engels gesproken.''
=== 1947 ===
[[Bestand:Israël VN verdelingsplan.jpg|miniatuur|''Verdelingsplan van de Verenigde Naties, 1947.''|893x893px]]'''Febr. 1947.''' De Britse minister van Buitenlandse Zaken, Ernest Bevin, legt in februari 1947 in een toespraak tot het Britse parlement uit, waarom Groot-Brittannië het mandaat door de Volkenbond toevertrouwd niet langer kan uitvoeren en het dus teruggeeft aan de Verenigde Naties: “De regering van Zijne Majesteit is dus geconfronteerd met een onverzoenbaar conflict van principes … Voor de Joden is het essentiële principepunt de stichting van een soevereine Joodse Staat. Voor de Arabieren is het essentiële principepunt om zich tot het laatst te verzetten tegen de vestiging van Joodse soevereiniteit in enig deel van Palestina.”<ref>In het Engels: "His Majesty’s Government have thus been faced with an irreconcilable conflict of principles … For the Jews the essential point of principle is the creation of a sovereign Jewish State. For the Arabs, the essential point of principle is to resist to the last the establishment of Jewish sovereignty in any part of Palestine”</ref>
 
'''April 1947'''. In april geeft Groot-Brittannië het mandaat over Palestina, dat haar in 1922 door de Volkenbond (opgericht in 1917) werd verleend, terug aan de Verenigde Naties (opgericht in 1945).
Regel 240:
'''Mei 1947.''' De ''United Nations Special Committe on Palestine'' (UNSCOP) raadt aan, het land Palestina te verdelen in een Joods en een Arabische staat. Jeruzalem en Bethlehem zouden een internationale status moeten krijgen.
 
'''29 november 1947:''' de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties beveelt met Resolutie 181 aan, het land Palestina op te delen: een joodse staat op 55 procent van het grondgebied, een Arabische staat op 42 procent en een internationale zone rondom Jeruzalem.[[Bestand:Israël VN verdelingsplan.jpg|miniatuur|''Verdelingsplan van de Verenigde Naties, 1947.''|1000x1000px|geen]]
 
De joden (de meerderheid van de zionisten) aanvaarden het verdelingsplan (zie kaart). Heel veel Joden zijn verheugd (zie foto). Voor veel religieuze joden echter is een tweestatenoplossing onaanvaardbaar in het licht van de Thora. [[Bestand:Israël 1947 verdeling feest.jpg|miniatuur|630x630px|''Joden verheugen zich over het verdelingsplan van de VN (1947)''|geen]]De Arabieren in Palestina en Arabische staten ([[Arabische Liga]]) verwerpen het verdelingsplan. De Arabische Liga weigert een Joodse staat te erkennen. De strijd om het land Israël/Palestina barst los. Overal in de Arabische wereld breken gewelddadige acties uit tegen Joodse gemeenschappen. In grote getale vluchtten Joden naar Israël.
 
Het volgende nieuwsbericht (zie de video "The Arabs Declare Holy War") vertelt wat de reacties van Joden respectievelijk Arabieren waren.
Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.