Lezen van de Bijbel: verschil tussen versies
k
geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
God heeft ons Zijn Woord doen opschrijven, opdat het '''gelezen''' zou worden. Vóór Mozes, toen het nog niet opgeschreven was, kon het alleen gehoord worden, maar nu het is neergelegd in de Schrift, kan het ook gelezen worden. De Bijbel is tegelijkertijd het Woord van God, dat gesproken en gehoord, en de Heilige Schrift, die gelezen moet worden.
[[Bestand:Bijbel lezen.jpg|miniatuur]]
Het lezen van de Schrift sluit het '''horen''' niet uit. Zoals God eertijds Zijn Woord gesproken heeft, en door anderen doen spreken, zo heeft Hij in de Schrift bevolen, dat ook nu Zijn Woord door Zijn dienaren zal worden gesproken, en in de samenkomsten van Zijn gemeente zal worden verkondigd, opdat het gehoord en gehoorzaamd wordt, Rom. 10 :14, 17. Het lezen van de Schrift mag dus nooit in de plaats gesteld worden van het opgaan tot de dienst van het Woord. Daartoe is elk belijder van de Naam van de Heer gehouden. God verplicht hem er toe, en hij heeft het een groot voorrecht te achten, dat God op deze wijze voor de onderhouding en groei van zijn geestelijk leven wil zorgdragen, Hebr. 10 :25.
De Bijbel onderscheidt zich van alle andere boeken, daardoor, dat hij het ''onfeilbare'' Woord van God is, waarin God Zich aan de mens openbaart om hem te brengen tot de rechte kennis en dienst van de Drie-enige. Dat dit aan het lezen van de Bijbel bijzondere '''eisen''' stelt, spreekt voor zichzelf. We noemen slechts de voornaamste. Wie de Bijbel met vrucht wil lezen, houde steeds in het oog:▼
* Dat de Bijbel in zijn geheel en in zijn samenstellende delen één is, omdat hij is voortgekomen uit de Heilige Geest. Heel de Schrift is het Woord van de Heer, dat onvoorwaardelijke onderwerping vraagt. Omdat de Heilige Geest Zichzelf niet kan tegenspreken, houde men zich verzekerd, dat de zogenaamde schijnbare tegenstrijdigheden bij ernstig en nauwgezet onderzoek in volkomen harmonie zullen blijken te zijn met het geheel; ▼
* Dat in de Bijbel elk boek zijn eigen plaats en betekenis heeft. Daarom verdient het aanbeveling, elk boek in zijn geheel door te lezen, zo mogelijk achter elkaar. Alleen op die wijze zal men de mening en de bedoeling van de schrijver kunnen verstaan en tot helder inzicht komen van de plaats die elk boek in de Godsopenbaring inneemt; ▼
{| class="wikitable" style="float:right; width: 30%; margin-left: 20px;"
Regel 24 ⟶ 28:
</poem></center>
|}
▲De Bijbel onderscheidt zich van alle andere boeken, daardoor, dat hij het ''onfeilbare'' Woord van God is, waarin God Zich aan de mens openbaart om hem te brengen tot de rechte kennis en dienst van de Drie-enige. Dat dit aan het lezen van de Bijbel bijzondere '''eisen''' stelt, spreekt voor zichzelf. We noemen slechts de voornaamste. Wie de Bijbel met vrucht wil lezen, houde steeds in het oog:
▲* Dat de Bijbel in zijn geheel en in zijn samenstellende delen één is, omdat hij is voortgekomen uit de Heilige Geest. Heel de Schrift is het Woord van de Heer, dat onvoorwaardelijke onderwerping vraagt. Omdat de Heilige Geest Zichzelf niet kan tegenspreken, houde men zich verzekerd, dat de zogenaamde schijnbare tegenstrijdigheden bij ernstig en nauwgezet onderzoek in volkomen harmonie zullen blijken te zijn met het geheel;
▲* Dat in de Bijbel elk boek zijn eigen plaats en betekenis heeft. Daarom verdient het aanbeveling, elk boek in zijn geheel door te lezen, zo mogelijk achter elkaar. Alleen op die wijze zal men de mening en de bedoeling van de schrijver kunnen verstaan en tot helder inzicht komen van de plaats die elk boek in de Godsopenbaring inneemt;
* Dat de indeling in hoofdstukken en verzen niet van goddelijke autoriteit is, en slechts is aangebracht om het lezen en onderzoeken van de Schrift te vergemakkelijken. Hiervan gebruik te maken is niet ongeoorloofd. Het kan zeer wel tot stichting zijn, zo men, voor zichzelf of in het gezin, een hoofdstuk of een gedeelte van enkele verzen leest, zoals dit ook in de gemeentelijke samenkomsten plaatsvindt. Men vergete echter niet, dat in de regel elk hoofdstuk verband houdt met het voorgaande en volgende hoofdstuk, en dat losse, uit het verband genomen, verzen gemakkelijk worden misverstaan en onjuist toegepast;
* Dat de Bijbel alleen uit en door zichzelf is te verstaan en dat het daarom steeds nodig is, de Schrift met de Schrift te vergelijken. Bij voorkeur gebruike men een Bijbel die aanwijzing bevat van zogenaamde gelijkluidende teksten. Onder de hulpmiddelen die dienen kunnen om de bedoeling van de Schrift juist te begrijpen, behoort de ereplaats toegekend te worden aan de Statenbijbel met zijn kanttekeningen. Zelden zal men die zonder vrucht raadplegen.
| |||