Tiberius Iulius Caesar Augustus
Tiberius Iulius Caesar Augustus, in het Nieuwe Testament kortweg Tibérius (Gr. Tiberios) genoemd, was de tweede Romeinse keizer. Hij regeerde van 14 – 37 na Chr. Onder zijn bewind leefden Johannes de Doper en Jezus Christus.
In het 15de jaar van zijn regering, ongeveer in het jaar 29, begon Johannes de Doper met zijn prediking (Luc. 3:1), en kort daarna ook de Heer Jezus, die nog in Tiberius’ regeerperiode is gekruisigd.
Lu 3:1 In het vijftiende jaar nu van de regering van keizer Tiberius, toen Pontius Pilatus stadhouder was over Judea en Herodes viervorst over Galilea en zijn broer Filippus viervorst over Iturea en het land Trachonitus en Lysanias viervorst over Abilene, Lu 3:2 onder hogepriester Annas en Kajafas, kwam het woord van God tot Johannes, de zoon van Zacharia, in de woestijn. Lu 3:3 En hij kwam naar de hele streek van de Jordaan en predikte de doop van bekering tot vergeving van zonden; (TELOS)
Zijn geboortenaam was Tiberius Claudius Nero, zijn keizerlijke naam Tiberius Iulius Caesar Augustus. De Latijnse naam Tiberius betekent “van de Tiber” of ‘‘de aan de Tiber geborene”. De Tiber is de op twee na langste rivier in Italië en stroomt door de stad Rome.
Tiberius was een zoon van de gelijknamige Tiberius Claudius Nero en Livia Drusilla. In 38 v.Chr. huwde Livia met Octavianus. Deze werd 11 jaar later (in 27 v.Chr.) de eerste keizer van het Romeinse rijk en ontving de eretitel “Verhevene” (“Augustus”). Zo werd Tiberius stiefzoon van de eerste keizer, die hij in 14 na Chr. opvolgde.
Tiberius Claudius Nero kreeg de naam Tiberius Iulius Caesar Augustus. Hij poogde de titel ‘Augustus’ (= Verhevene) voor zowel hem als zijn moeder Livia te ontlopen, maar slaagde er niet in. Hij gebruikte deze eretitel echter enkel in officiële documenten en brieven.