Amon
Amon is in de Bijbel de naam van drie verschillende mannen. De bekendste is Amon koning van Juda.
De Hebreeuwse naam is אמון, Amoon. De eigennaam "vakman" of "werkmeester". Het Strongnummer is 0526. De naam komt 17x voor in het Oude Testament en verwijst naar de volgende mannen:
1. zoon en opvolger van Manasse, koning van Juda. Zijn moeder was Mesullemet uit de Judese stad Jotba. Amon heeft slechts twee jaren geregeerd en wel van 642 tot 640[1] vóór Chr. Hij was een groot afgodendienaar en werd door zijn eigen knechten gedood. 2 Kon. 21:19-25.
Sjabloon:Tijdbalk Israël 700-600 v.C.
2. bevelhebber van de stad Samaria , ten tijde van Achab;
3. nakomeling van een dienaar van koning Salomo; dezelfde als Ami.
Bron
P.J. Gouda Quint, Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling. Haarlem: De erven F. Bohn, 1866. Tekst van het lemma 'Amon' is op 28 dec. 2017 verwerkt.
- ↑ Volgens Bijbels ontstaansmodel; tijdbalk Masoreten (Stichting De Oude Wereld, 2009). 643 — 641 heeft P.J. Gouda Quint, Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling. (: De erven F. Bohn, 1866) s.v. Amon.