Evangelische beweging
De evangelische beweging is een wereldwijde stroming in het christendom die zich onderscheidt van andere stromingen door het accent te leggen op de persoonlijke relatie met God en de Heer Jezus Christus, de wedergeboorte door de Heilige Geest en het uitdragen van het evangelie. Belijdenisgeschriften zijn minder belangrijk. De stroming omvat wereldwijd ongeveer 200 miljoen gelovigen (anno 2014)[1].
De evangelische beweging vertoont een grote verscheidenheid, doch gemeenschappelijk en wezenlijk zijn de volgende punten:
- geloof in het verzoenend werk van Jezus Christus
- de Bijbel als richtsnoer voor geloof en leven
- zoeken van het verlorene, evangelisatie
- de overtuiging dat de gelovige heiliger kan worden
- de overtuiging dat geestesgaven in de gemeente behoren te werken
In evangelische samenkomsten ligt, wat de liedkeus betreft, nadruk op lof- en aanbiddingsliederen. Voor klaagliederen is weinig aandacht. In Nederland is het liedboek Opwekking, samengesteld door de Stichting Opwekking het officieuze en populaire liedboek van de evangelische beweging.
De evangelischen hechten minder aan kerkgebouwen dan bijvoorbeeld hervormden en gereformeerden. Ze komen vaak samen in scholen en bedrijfshallen.
Evangelische gemeenten zijn meer 'van deze tijd', sluiten meer aan bij de huidige cultuur, bijvoorbeeld in de muziek, en oefenen daardoor een aantrekkingkracht uit op jongeren.
De ontwikkeling van de evangelische stroming kent drie historische fasen:
- de reformatie uit de 16e eeuw
- het Puritanisme (Engeland) en Piëtisme (Duitsland) van de 17e eeuw
- de opwekkingsbewegingen uit de 18e en 19e eeuw. Onder invloed van het Methodisme, dat in Engeland was ontstaan, ontstonden grote opwekkingsbewegingen in Amerika, waarbij de persoonlijke bekering en levensheiliging centraal stonden.