Manasse

Manasse is in de Bijbel de naam van verschillende mannen en van een volksstam en van hun stamgebied.

Naam. Manasse is de naam die Jozef aan zijn eerstgeborene gaf. Zijn jongere broer was Efraïm. Grieks: Manasses, Eng.: Manasseh

Ge 41:51 (SV) En Jozef noemde den naam des eerstgeborenen Manasse; want, [zeide] [hij] God heeft mij doen vergeten al mijn moeite, en het ganse huis mijns vaders.

Ge 41:51 (HSV) Jozef gaf de eerstgeborene de naam Manasse. Want, [zei hij], God heeft mij al mijn moeite en heel mijn familie doen vergeten.

“Manasse” betekent “doen vergeten”, met de gedachte die Jozef uitdrukte: "God heeft mij doen vergeten". 

In de Bijbel verwijst de naam Manasse naar verschillende mannen, een stam van Israël en naar het gebied van deze stam.

1. oudste zoon van Jozef, broer van Efraïm. Door de stervenden Jakob als zoon aangenomen, treedt hij in de geschiedenis als het hoofd van een der twaalf stammen op.

2. nakomelingen van Manasse, een van de twaalf stammen van Israël. De eigennaam “Manasse” ging over op het nageslacht van Manasse (de stam Manasse, de Manassieten) en op het gebied dat deze stam ten erfdeel toeviel (stamgebied). Over de stam en hun stamgebied, zie Manasse (stam) voor het hoofdartikel

3. Manasse, koning van Juda. Zie Manasse (koning) voor het hoofdartikel.