Palestijnen
De term Palestijnen is de gebruikelijke aanduiding van de Arabische niet-joodse bevolking van de staat Israël en de zogenaamde Palestijnse gebieden, te weten de omstreden Westelijke Jordaanoever (dikwijls met de Engelse term 'Westbank' aangeduid, door de Joden Samaria en Judea genoemd) en de Gazastrook. Zelf noemen de Palestijnen zich Filistijnen.
Aantal. In de Palestijnse gebieden Judea, Samaria en de Gazastrook wonen 4 miljoen Palestijnen (2010). Hun aantal groeit sterk; het groeipercentage is een van de hoogste ter wereld. In Judea, Samaria en Oost-Jeruzalem wonen 2,5 miljoen Palestijnen (2010). In Oost-Jeruzalem wonen 237.000 Palestijnen, in Gaza-stad 487.000, in Hebron 177.000, in Nabloes 133.000, en in Ramallah 30.000 (2010)[1].
Afstamming. Wetenschappers zijn het over hun afstamming niet helemaal eens. In elk geval is het een 'mengvolk'. Wellicht stammen zij deels af van de oorspronkelijke Filistijnen; voor een deel zijn het waarschijnlijk geassimileerde nakomelingen van Joden uit de Romeinse tijd; verder zijn in de eerste helft van de 20e eeuw allerlei mensen uit de omringende landen naar Palestina gekomen, aangetrokken door het werk van Joodse pioniers die de leefbaarheid van het land sterk verbeterden. Volgens Fathi Hamad, Hamas-minister van Binnenlandse Zaken (2012), is de helft van de Palestijnen in de Gazastrook van Egyptische, de andere helft van Saoedische komaf[2].
'Palestijnen'. Tijdens de periode van het Britse Mandaat was de term 'Palestijnen' een aanduiding voor alle inwoners van Palestina, inclusief de Joden. Na de stichting van de staat Israël werd het een aanduiding voor de niet-Joodse bevolking.
Landbezit. De Palestijnen bezitten aan land (anno 2010) naast de Gazastrook 45% van de in de Bijbel genoemde landstreken Judea en Samaria.
Bevolkingsdichtheid: gemiddeld 433 Palestijnen op iedere vierkante kilometer (2010). De Gazastrook is met gemiddeld 4000 Palestijnen per vierkante kilometer één van de dichtsbevolkte gebieden ter wereld (2010).
Regering. De regering van de Palestijnse gebieden is verdeeld. In de Gazastrook zwaait Hamas de scepter, in de overige gebieden is de Palestijnse Autoriteit (Al Fatah) de baas (anno 2012). Fatah is een seculiere partij, Hamas een islamitische. Hamas heeft in de Gazastrook een islamitische dictatuur gevestigd en weigert nieuwe verkiezingen (anno 2012). Beide partijen botsen regelmatig met elkaar. Dat de Palestijnen (anno 2012) politiek gespleten zijn tussen de partijnen Al Fatah en Hamas, blijkt uit het volgende nieuwsbericht:
| Palestijnen kiezen voor het eerst sinds jaren
Voor het eerst in zeven jaar hebben de Palestijnen in de Westelijke Jordaanoever zaterdag kunnen deelnemen aan lokale verkiezingen. Circa 500.000 kiezers waren opgeroepen voor circa 1000 zetels in de gemeenteraden. De opkomst was volgens waarnemers echter laag. Mogelijke oorzaak is dat er geen echt alternatief is voor de partij Fatah van president Mahmud Abbas. In 181 van de 353 gemeenten is geheel geen verkiezing gehouden, omdat er slechts één partij meedeed. In het andere Palestijnse gebied, de Gazastrook, heeft de heersende Hamaspartij geen verkiezing toegestaan. De verkiezingen verliepen vreedzaam. Bron: Radio Nederland Wereldomroep, nieuwsbericht 20 oktober 2012. |
Beide partijen streven er naar heel het land Israël terug te krijgen in één Palestijnse staat met Jeruzalem als hoofdstad.
Zelfbestuur. De Palestijnen beschikken over zelfbestuur, op grond van de Oslo-akkoorden, over 96% van de eigen bevolking (anno 2012): de Palestijnse Autoriteit in Ramallah kan zelf alle beslissingen nemen over bouwvergunningen, milieunormen, stedelijke administratie, belastingen en andere zaken.
Zelfverrijking. Sommige Palestijnse leiders hebben zichzelf verrijkt. Arafat had volgens de CIA en de Mossad meer dan vier miljard euro op persoonlijke bankrekeningen in het buitenland staan. Ook zijn weduwe heeft miljoenen Palestijns geld op haar rekening laten overmaken. Zij ontvangt (anno 2016) een Palestijns pensioen van 70.000 euro per maand. Ook Hamasleiders verblijven (anno 2016) in peperdure hotels in de golfstaat Qatar en leiden er een luxueus bestaan, ver van de gewone Palestijnen, maar wel op hun kosten.[3]
Christenheid. Voor de oprichting van de staat Israël in 1948 was 20% van de bevolking in Palestina christelijk. In 2009 is dat nog 2%. De Arabische Eerste Baptistengemeente in Bethlehem belijdt dat het Oude Testament met Gods beloften voor het Joodse volk, nog geldt voor het Joodse volk. De gemeente en en haar predikant worden regelmatig (anno 2012) met de dood bedreigd[4].
Televisie. Van de Palestijnen in Judea en Samaria hebben 97 procent een tv-aansluiting, in de Gazastrook is dat aantal 93,2 procent (2010)[1].
Israël en de Joden
Doel: vernietiging van de Joodse staat. Ismail Haniya, leider van de radicale Palestijnse beweging Hamas, wil (anno 2012) de staat Israël nooit erkennen. „Het verzet gaat door tot al het Palestijnse land, inclusief Jeruzalem, is bevrijd en alle vluchtelingen terug zijn”, aldus Haniya[5].
In het handvest van de PLO, de stichtingsakte van de Palestijnse Bevrijdingsbeweging uit 1964 (aangepast in 1968), wordt benadrukt dat Israël geen bestaansrecht heeft. Tijdens de onderhandelingen in Oslo (1993-1994) beloofde de PLO Israël te zullen erkennen. Maar dat is nog niet gebeurd (stand 2016).
De logo's van diverse palestijnse organisaties laten (anno 2011) tonen het ideaal van één enkele Palestijnse staat, die het grondgebied van de staat Israël omvat:
ElderOfZion2: "Peace" - Palestinian style. Duur: 1 min. 58 sec. Engelse tekst. Bron: Youtube, 2011.
In het volgende tv-fragment uit 2011 laat een lid van het centrale comité van Fatah, Abbas Zaki, blijken dat de organisatie stapsgewijs, via VN-resoluties, streeft naar de vernietiging van de staat Israël.
Engels ondertiteld. Duur: 1 minuut. Bron: Youtube, MEMRI-TV.
Vijandige houding. De houding tegenover Joden en de staat Israël is in het algemeen vijandig. Joden worden gedehumaniseerd (in de beeldvorming ontmenselijkt) en gedemoniseerd. Ze worden apen en varkens genoemd.
Terroristen geëerd. Plegers van zelfmoordaanslagen worden geëerd. De Palestijn Barghouti bijvoorbeeld pleegde meerdere aanslagen of bereidde deze voor, zoals de bomaanslag op het Sbarro restaurant in 2001, waarbij 15 mensen om het leven kwamen. Hij kreeg 67x levenslang wegens het voorbereiden van explosieven voor meerdere terreuraanslagen, waarbij in totaal 67 mensen omkwamen. De Palestijnse Autoriteit noemt zulke terroristen 'helden'[6].
Opruiïng. De door de Palestijnse Autoriteit gecontroleerde media en schoolboeken ruien op tegen Israël en de Joden in het algemeen[7]. Ter gelegenheid van zijn eerste terreuraanslag in 1965 hield Fatach in 2016 in Bethlehem een parade, waaraan Palestijnse kinderen deelnamen die verkleed waren als gewapende strijders, compleet met namaakbomgordels.
Loochening van historische feiten. Yasser Arafat, leider van de Fatah-beweging, beweerde dat Jeruzalem nooit een heilige stad voor de Joden is geweest. Dat op de tempelberg eens de Joodse tempel stond, wordt (anno 2011) geloochend[8]. In 1925 stelde de Islamitische beheerder van het tempelbergcomplex echter dat "Al Haram al-Sharif" ('het edele heiligdom', zoals moslims de rotskoepel en de tempelberg in het Arabisch noemen) ontegenzeglijk de plaats is waar Salomo de eerste tempel bouwde[9].
Tweetongig. De Palestijnen sturen in verschillende berichten de wereld in en spreken met twee tongen spreken. De tong gericht op de eigen bevolking of de luisteraars spreken rept meer van geweld dan de tong die tot de westerse wereld spreekt.
Palestijnse staat
In november 1988, twaalf maanden na het uitbreken van de eerste intifada, riep de Palestijnse leider Arafat vanuit Algerije een Palestijnse staat uit. Tot 2010 hebben meer dan honderd landen de staat Palestina erkend. Van een echte staat kan echter nog niet gesproken worden.
Op het grondgebied van een echte Palestijnse staat (anno 2010 nog toekomstig) zal geen woonplaats zijn voor Joden; die zullen moeten vertrekken[10].
Geschiedenis
Een enkele notitie om te beginnen:
1965: De eerste terreuraanslag door de Fatachbeweging
1974: Palestina wordt toegelaten als waarnemer bij de VN, met de status van 'entiteit', niet van 'staat'.
2004: In november overlijdt PLO-leider Yasser Arafat 2004 in een militair ziekenhuis in Parijs. De precieze doodsoorzaak werd nooit meegedeeld. De vrouw van Arafat beweert dat hij vergiftigd is met radioactief polonium. Hiervoor is echter geen bewijs geleverd, zoals het Parijse Hof van Beroep in juni 2016 zou oordelen. Arafat wordt opgevolgd door Mahmoud Abbas.
2006: Palestijnse parlementsverkiezingen, waaraan ook Hamas deelneemt.
2007: Hamas trekt de macht in de Gazastrook naar zich toe, Fatah houdt het bestuur over de Westelijke Jordaanoever.
2008/9: Gazaoorlog, kost het leven van 1200 à 1400 Palestijnen en 13 Israëli's.
2011: In juli besluit de Arabische Liga om bij de Verenigde Naties een verzoek in te dienen, Palestina als volwaardige staat te erkennen. Overleg met Israel over de toekomst schijnt zinloos. Op 1 november 2011 wordt ‘Palestina’ opgenomen als volwaardig lid van de UNESCO, het cultureel agentschap van de Verenigde Naties dat waakt over het werelderfgoed.
2012: Op 6 januari sluiten de twee rivaliserende groeperingen Fatah en Hamas een akkoord. Ze willen samen een nieuwe regering vormen, die zeggenschap krijgt over zowel de Westelijke Jordaanoever als de Gazastrook. De huidige Palestijnse president Abbas (leider van Fatah) wordt de beoogde premier. Israël wijst de Palestijnse coalitie met Hamas af.
In november erkent de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties Palestina als staat. De uitspraak is echter niet bindend.
Meer informatie
- Het Palestijns Academisch Genootschap voor de Studie van Internationale Zaken ( http://www.passia.org/ ) is een Arabisch (niet-christelijk) genootschap dat zetelt in Jeruzalem en eerlijke informatie wil verstrekken over de Palestijnse Kwestie.
- Officieel Palestijns nieuws- en informatie-agentschap: WAFA, http://english.wafa.ps/
- Onafhankelijke Palestijnse nieuwsbron: Ma'an News Agency
- Tass Saada, Een geest van terreur. Hoornaar: uitgeverij Gideon, 2017. Omvang: 207 blz. De schrijver was een moslim en sluipschutter in dienst van Arafat. In de Verenigde Staten werd hij christen. Hij pleit ervoor vredestichters te zijn en ons niet te laten intimideren door terreur.
Bronnen
- Likoed Nederland http://www.likud.nl/
- Messiaanse Studies van Werner Stauder http://sites.google.com/site/messiaansestudies/
Voetnoten
- ↑ 1,0 1,1 Israel Today, oktober 2010, blz. 7. De cijfers komen van het Bureau voor de Statistiek van de Palestijnse Autoriteit.
- ↑ Zie filmfragment (Youtube.com) met uitspraken van Fathi Hamad.
- ↑ Parijse rechtbank herhaalt: “Yassar Arafat niet vermoord met polonium”, nieuwsbericht op Joodsactueel.be, 27 juni 2016.
- ↑ Pro-Israël-kerk in Bethlehem dreigt gesloten te worden, nieuwsbericht op Israelity.nl, 13 maart 2012.
- ↑ Aangehaald in 'Iran schermt met 'nucleaire prestatie'', op RefDag.nl, 11 febr. 2012.
- ↑ Gill Ronen, Fatah Honors Terrorist for Murdering 61 Israelis, nieuwsbericht op www.israelnationalnews.com, 25 juli 2013.
- ↑ De Palestinian Media Watch (PMW) documenteert gevallen van opruiing en haatzaaiing. In het boek Deception: Betraying the Peace Process catalogiseert de PMW "honderden voorbeelden van haat-toespraken, het roemen van terroristische moordenaars en andere uitspraken tegen Israël, activiteiten om haat te zaaien, zelfs onder schoolkinderen" (aldus een officieel persbericht).
- ↑ Israeli Authorities are Changing Historical Sites’ Features in Silwan, artikel op Englisch.WAFA.ps, 10 juli 2011. WAFA is het officiële Palestijnse nieuws- en informatie-agentschap.
- ↑ Hillel Fendel, Supreme Moslem Council: Temple Mount is Jewish, op IsraelNationalNews.com, 9 jan. 2008
- ↑ PLO ambassador confirms: Palestine would be Judenrein, nieuwsblogartikel op ElderOfZiyon..blogspot.com, 14 sept. 2011.