Palestijnen

De term Palestijnen is de gebruikelijke aanduiding van de Arabische niet-joodse bevolking van de staat Israël en de zogenaamde Palestijnse gebieden, te weten de omstreden Westelijke Jordaanoever (dikwijls met de Engelse term 'Westbank' aangeduid, door de Joden Samaria en Judea genoemd) en de Gazastrook. Zelf noemen de Palestijnen zich Filistijnen. 

Aantal. In de Palestijnse gebieden Judea, Samaria en de Gazastrook wonen 4 miljoen Palestijnen (2010). Hun aantal groeit sterk; het groeipercentage is een van de hoogste ter wereld. In Judea, Samaria en Oost-Jeruzalem wonen 2,5 miljoen Palestijnen (2010). In Oost-Jeruzalem wonen 237.000 Palestijnen, in Gaza-stad 487.000, in Hebron 177.000, in Nabloes 133.000, en in Ramallah 30.000 (2010).

Afstamming. Wetenschappers zijn het over hun afstamming niet helemaal eens. In elk geval is het een 'mengvolk'. Wellicht stammen zij deels af van de oorspronkelijke Filistijnen; voor een deel zijn het waarschijnlijk geassimileerde nakomelingen van Joden uit de Romeinse tijd; verder zijn in de eerste helft van de 20e eeuw allerlei mensen uit de omringende landen naar Palestina gekomen, aangetrokken door het werk van Joodse pioniers die de leefbaarheid van het land sterk verbeterden. Volgens Fathi Hamad, Hamas-minister van Binnenlandse Zaken (2012), is de helft van de Palestijnen in de Gazastrook van Egyptische, de andere helft van Saoedische komaf. 

'Palestijnen'. Tijdens de periode van het Britse Mandaat was de term 'Palestijnen' een aanduiding voor alle inwoners van Palestina, inclusief de Joden. Na de stichting van de staat Israël werd het een aanduiding voor de niet-Joodse bevolking.

Landbezit. De Palestijnen bezitten aan land (anno 2010) naast de Gazastrook 45% van de in de Bijbel genoemde landstreken Judea en Samaria. In de stad Ramallah op de Westelijke Jordaanoever - of Westoever, een streek door de Joden van ouds Judea en Samaria genoemd - zetelt het Palestijnse Gezag (de Palestijnse Autoriteit); Ramallah is ook het economische centrum van de Palestijnen op de Westoever.

Bevolkingsdichtheid: gemiddeld 433 Palestijnen op iedere vierkante kilometer (2010). De Gazastrook is met gemiddeld 4000 Palestijnen per vierkante kilometer één van de dichtsbevolkte gebieden ter wereld (2010). 

Godsdienst. De Palestijnse Autoriteit zegt in artikel 4 van haar in 2003 geamendeerde Basiswet zegt: “De Islam is de officiële religie in Palestina”. De Sharia is "de belangrijkste bron van wetgeving".

Regering. De regering van de Palestijnse gebieden is verdeeld. In de Gazastrook zwaait Hamas de scepter, in de overige gebieden is de Palestijnse Autoriteit (Al Fatah) de baas (anno 2012). Fatah is een seculiere partij, Hamas een islamitische. Hamas heeft in de Gazastrook een islamitische dictatuur gevestigd en weigert nieuwe verkiezingen (anno 2012). Beide partijen botsen regelmatig met elkaar. Dat de Palestijnen (anno 2012) politiek gespleten zijn tussen de partijnen Al Fatah en Hamas, blijkt uit het volgende nieuwsbericht:  

Palestijnen kiezen voor het eerst sinds jaren Voor het eerst in zeven jaar hebben de Palestijnen in de Westelijke Jordaanoever zaterdag kunnen deelnemen aan lokale verkiezingen. Circa 500.000 kiezers waren opgeroepen voor circa 1000 zetels in de gemeenteraden. De opkomst was volgens waarnemers echter laag. Mogelijke oorzaak is dat er geen echt alternatief is voor de partij Fatah van president Mahmud Abbas. In 181 van de 353 gemeenten is geheel geen verkiezing gehouden, omdat er slechts één partij meedeed. In het andere Palestijnse gebied, de Gazastrook, heeft de heersende Hamaspartij geen verkiezing toegestaan. De verkiezingen verliepen vreedzaam.  Bron: Radio Nederland Wereldomroep, nieuwsbericht 20 oktober 2012.

Beide partijen streven er naar heel het land Israël terug te krijgen in één Palestijnse staat met Jeruzalem als hoofdstad.  

Bij de Palestijnse Autoriteit is geen goede scheiding der machten (rechtsprekende, wetgevende en regerende macht). Rechters en rechtbanken worden op de Westoever ingesteld door Fatah en in de Gazastrook door Hamas (2017), waardoor onafhankelijke rechtspraak, over de schending van rechten, belemmerd wordt.

Zelfbestuur. De Palestijnen beschikken over zelfbestuur, op grond van de Oslo-akkoorden, over 96% van de eigen bevolking (anno 2012): de Palestijnse Autoriteit in Ramallah kan zelf alle beslissingen nemen over bouwvergunningen, milieunormen, stedelijke administratie, belastingen en andere zaken. 

Zelfverrijking. Sommige Palestijnse leiders hebben zichzelf verrijkt. Arafat had volgens de CIA en de Mossad meer dan vier miljard euro op persoonlijke bankrekeningen in het buitenland staan. Ook zijn weduwe heeft miljoenen Palestijns geld op haar rekening laten overmaken. Zij ontvangt (anno 2016) een Palestijns pensioen van 70.000 euro per maand. Ook Hamasleiders verblijven (anno 2016) in peperdure hotels in de golfstaat Qatar en leiden er een luxueus bestaan, ver van de gewone Palestijnen, maar wel op hun kosten.

Christenheid. Voor de oprichting van de staat Israël in 1948 was 20% van de bevolking in Palestina christelijk. Op de Westelijke Jordaanoever is minder dan 2% van de bevolking christelijk (stand 2020). In de jaren '70 van de vorige eeuw was dit 5%.

In het gebied van Bethlehem is de christelijke bevolking gedaald van 86% in 1950 tot minder dan 12% in 2020. De Arabische Eerste Baptistengemeente in Bethlehem belijdt dat het Oude Testament met Gods beloften voor het Joodse volk, nog geldt voor het Joodse volk. De gemeente en en haar predikant worden regelmatig (anno 2012) met de dood bedreigd.

In de Gazastrook, waar Hamas regeert (anno 2020), is het aantal christenen teruggelopen van 4200 in 2007 tot enkele honderden in 2020.

Televisie. Van de Palestijnen in Judea en Samaria hebben 97 procent een tv-aansluiting, in de Gazastrook is dat aantal 93,2 procent (2010). 

Bijzondere dagen.

• 15 mei: 'Dag van de Ramp', ter herinnering aan de ontheemding van ongeveer 750.000 Arabieren tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog van 1948.
• 6 juni: 'Dag van de Terugval', ter herinnering aan de nederlaag tijdens Zesdaagse Oorlog in 1967.

Israël en de Joden

Doel: vernietiging van de Joodse staat. Ismail Haniya, leider van de radicale Palestijnse beweging Hamas, wil (anno 2012) de staat Israël nooit erkennen. „Het verzet gaat door tot al het Palestijnse land, inclusief Jeruzalem, is bevrijd en alle vluchtelingen terug zijn”, aldus Haniya.

In het handvest van de PLO, de stichtingsakte van de Palestijnse Bevrijdingsbeweging uit 1964 (aangepast in 1968), wordt benadrukt dat Israël geen bestaansrecht heeft. Tijdens de onderhandelingen in Oslo (1993-1994) beloofde de PLO Israël te zullen erkennen. Maar dat is nog niet gebeurd (stand 2016). 

De logo's van diverse palestijnse organisaties laten (anno 2011) tonen het ideaal van één enkele Palestijnse staat, die het grondgebied van de staat Israël omvat: 

Load video

YouTube

YouTube might collect personal data. Privacy Policy

ContinueDismiss

ElderOfZion2: "Peace" - Palestinian style. Duur: 1 min. 58 sec. Engelse tekst. Bron: Youtube, 2011.

In het volgende tv-fragment uit 2011 laat een lid van het centrale comité van Fatah, Abbas Zaki, blijken dat de organisatie stapsgewijs, via VN-resoluties, streeft naar de vernietiging van de staat Israël. 

Load video

YouTube

YouTube might collect personal data. Privacy Policy

ContinueDismiss

Engels ondertiteld. Duur: 1 minuut. Bron: Youtube, MEMRI-TV. 

Vijandige houding. De houding tegenover Joden en de staat Israël is in het algemeen vijandig. Joden worden gedehumaniseerd (in de beeldvorming ontmenselijkt) en gedemoniseerd. Ze worden apen en varkens genoemd. 

Terreurgroepen. De belangrijkste terreurorganisaties, die Israël belagen, zijn (anno 2019):

• Hamas, dat dictatoriaal de Gazastrook regeert;
• Palestijnse Islamitische Jihad;
• Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), een seculiere Palestijnse marxistisch-leninistische en revolutionaire socialistische organisatie, gesticht in 1967 door George Habash.

Terroristen geëerd, tot voorbeeld gesteld, en beloond. Plegers van zelfmoordaanslagen worden geëerd. Wekelijks zijn er tv-programma's die terroristen eren (2017). Vierentwintig scholen zijn vernoemd naar terroristen (stand 2017). Gebouwen van de Istiqlal-universiteit in Jericho werden 2019 vernoemd naar Abu Jihad, die verantwoordelijk was voor de moord op 125 Israëli's, en naar een andere terrorist die het bloedbad van de Olympische Spelen van 1972 gepland had.

Sportevenementen worden vernoemd naar terroristen. Zo werd bijvoorbeeld een jeugdvoetbalevenement genoemd het 'Ahmed Manasra Voetbaltoernooi'. Ahmed Manasra was de jongste terrorist ooit (stand 2017), hij was 13 jaar oud toen hij een 13-jarige Israëlische jongen in de nek stak en hem bijna vermoordde. De jonge terreurdader wordt tot een inspirerend voorbeeld gesteld.

Naar Dalal Mughrabi - een vrouwelijke terrorist die in 1978 een bus kaapte, waarbij door haar en andere terroristen 37 Israëlische burgers (25 volwassenen en 12 kinderen) omkwamen - werd een meisjesbasketbaltoernooi vernoemd, "De Dalal Mughrabi cup". Naar haar zijn ook drie scholen vernoemd (stand 2017). Een leerlinge van de Dalal Mughrabi middelbare school in Gaza verklaarde tegenover de omroep van de Palestijnse Autoriteit: "Dalal Mughrabi is een groot leider. Ze is gestorven en haar ziel is dan in de hemel. Maar onze moeders baren duizenden als Dalal: zij is nog steeds onder ons. Dalal Mughrabi heeft ons veel gegeven. Ik ben er trots op naar de Dalal Mughrabischool te gaan." Een andere leerling beleed: "Het is mijn levensdoel om te zijn als de martelaar Dalal Mughrabi".

De Palestijn Barghouti bijvoorbeeld pleegde meerdere aanslagen of bereidde deze voor, zoals de bomaanslag op het Sbarro restaurant in 2001, waarbij 15 mensen om het leven kwamen. Hij kreeg 67x levenslang wegens het voorbereiden van explosieven voor meerdere terreuraanslagen, waarbij in totaal 67 mensen omkwamen. De Palestijnse Autoriteit noemt zulke terroristen 'helden'. 

Het is dan ook niet verwonderlijk dat er terroristen in de tienerleeftijd zijn.

Terroristen in de gevangenis van Israël worden beloond met een hoog salaris. Als ze lang genoeg zitten, kan hun salaris 3000 euro per maand bedragen (stand 2017)

Opvoeding en opruiïng. De door de Palestijnse Autoriteit gecontroleerde media en schoolboeken ruien op tegen Israël en de Joden in het algemeen. Kinderen worden aangemoedigd om het martelaarschap te zoeken. Hun wordt verteld dat het goed is te sterven voor Allah. In een officieel kinderprogramma van de Palestijnse Autoriteit droeg een kleine jongen een gedicht voor, waarin deze woorden voorkwamen: "We hebben ze afgeslacht in je straten Beiroet. Voor u, Yasser Arafat, voor u zullen wij sterven. (...) Morgen zullen we wraak nemen, en zal hun leider sterven. Wij, Fatah, zijn een storm, en ons bloed is voedsel voor de revolutie." Daarna klonk een bravo en handgeklap.

Ter gelegenheid van zijn eerste terreuraanslag in 1965 hield Fatach in 2016 in Bethlehem een parade, waaraan Palestijnse kinderen deelnamen die verkleed waren als gewapende strijders, compleet met namaakbomgordels. 

Kinderen worden vergiftigd haat en valse denkbeelden. Zo groeit een deel van hen op tot terroristen.

Loochening van historische feiten. Yasser Arafat, leider van de Fatah-beweging, beweerde dat Jeruzalem nooit een heilige stad voor de Joden is geweest. Dat op de tempelberg eens de Joodse tempel stond, wordt (anno 2011) geloochend. In 1925 stelde de Islamitische beheerder van het tempelbergcomplex echter dat "Al Haram al-Sharif" ('het edele heiligdom', zoals moslims de rotskoepel en de tempelberg in het Arabisch noemen) ontegenzeglijk de plaats is waar Salomo de eerste tempel bouwde.

Tweetongig. De Palestijnen sturen in verschillende berichten de wereld in en spreken met twee tongen spreken. De tong gericht op de eigen bevolking of de luisteraars spreken rept meer van geweld dan de tong die tot de westerse wereld spreekt. Voorbeelden:

• Tegen Europa bijvoorbeeld vertelt de Palestijnse Autoriteit dat ze alleen de Westoever willen hebben, maar tegen hun kinderen dat ze Jaffa, Haifa, Akko, alle Israëlische steden willen hebben, want die zijn allemaal bezet door de Zionisten, ze moeten deel worden van Palestina.
• Tegen de internationale gemeenschap zeggen zij tegen terreur te zijn, maar hun eigen mensen worden geëerd als zij een Israëli vermoorden (zie boven).

Palestijnse staat

In november 1988, twaalf maanden na het uitbreken van de eerste intifada, riep de Palestijnse leider Arafat vanuit Algerije een Palestijnse staat uit. Tot 2010 hebben meer dan honderd landen de staat Palestina erkend. Van een echte staat kan echter nog niet gesproken worden.  

Op het grondgebied van een echte Palestijnse staat (anno 2010 nog toekomstig) zal geen woonplaats zijn voor Joden; die zullen moeten vertrekken. 

Geschiedenis

Een enkele notitie om te beginnen:

1948. Nadat Israël in mei de onafhankelijkheid heeft uitgeroepen, wordt de jonge staat aangevallen door zes Arabische staten. In deze tijd van oorlog nemen ongeveer 750.000 Arabieren de vlucht uit het land. De gebeurtenissen van 1948 zal onder de vluchtelingen in herinnering worden gehouden als de ‘catastrofe’ (Arabisch: nakba).

1964. Op 28 mei wordt de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) opgericht op 28 mei 1964.

1965. De eerste terreuraanslag door de Fatachbeweging.

1967. Op 6 juni wordt Israël aangevallen door de drie buurlanden Egypte, Jordanië en Syrië, het begin van de Zesdaagse Oorlog, waarbij Israël Oost-Jeruzalem, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook verovert. Deze gebeurtenis zou onder de Palestijnse Arabieren de naam 'Terugval' (of 'Tegenslag', 'Nederlaag', Arabisch 'Naksa') krijgen, en zal jaarlijks op 6 juni herinnerd worden als 'Dag van de Terugval'

1974. Palestina wordt toegelaten als waarnemer bij de VN, met de status van 'entiteit', niet van 'staat'. 

2004. Op 22 maart liquideert Israël de geestelijk leider van de Al Qassam Brigades, de 67-jarige sjeik Ahmed Yassin, door de raketten afgevuurd door een helikopter. — In november overlijdt PLO-leider Yasser Arafat 2004 in een militair ziekenhuis in Parijs. De precieze doodsoorzaak werd nooit meegedeeld. De vrouw van Arafat beweert dat hij vergiftigd is met radioactief polonium. Hiervoor is echter geen bewijs geleverd, zoals het Parijse Hof van Beroep in juni 2016 zou oordelen.

2005. Arafat wordt als voorzitter van de PLO opgevolgd door Mahmoud Abbas, mede-oprichter van Al-Fatah.

2006. Palestijnse parlementsverkiezingen, waaraan ook Hamas deelneemt.

2007. Hamas trekt de macht in de Gazastrook naar zich toe, Fatah houdt het bestuur over de Westelijke Jordaanoever.

2008/9. Gazaoorlog, kost het leven van 1200 à 1400 Palestijnen en 13 Israëli's.

2011. Heftige botsingen met het Israëlische leger op 15 mei (jaarlijkse Dag van de Ramp) en 6 juni (jaarlijkse Dag van de Terugval).

In juli besluit de Arabische Liga om bij de Verenigde Naties een verzoek in te dienen, Palestina als volwaardige staat te erkennen. Overleg met Israel over de toekomst schijnt zinloos. Op 1 november 2011 wordt ‘Palestina’ opgenomen als volwaardig lid van de UNESCO, het cultureel agentschap van de Verenigde Naties dat waakt over het werelderfgoed.

2012. Op 6 januari sluiten de twee rivaliserende groeperingen Fatah en Hamas een akkoord. Ze willen samen een nieuwe regering vormen, die zeggenschap krijgt over zowel de Westelijke Jordaanoever als de Gazastrook. De huidige Palestijnse president Abbas (leider van Fatah) wordt de beoogde premier. Israël wijst de Palestijnse coalitie met Hamas af. 

Per 29 november krijgt de PLO volledig lidmaatschap bij de Verenigde Naties (VN). De Algemene Vergadering van de VN erkent de 'Staat Palestina'. De uitspraak is echter niet bindend.

2017. Op 12 oktober ondertekenen in de Egyptische hoofdstad Cairo Hamasleider Salah al-Arouri en Fatah’s afgevaardigde Azzam al-Ahmad een verzoeningsakkoord. Dit is door Egypte bemiddeld en moet een einde maken aan de tien jaar durende vete.

2018. In maart begint de Mars van de Terugkeer, een wekelijks tegen de Israëlische grensbewaking en Israëlische grensdorpen gericht gewelddadig protest.

Meer informatie

• Het Palestijns Academisch Genootschap voor de Studie van Internationale Zaken ( http://www.passia.org/ ) is een Arabisch (niet-christelijk) genootschap dat zetelt in Jeruzalem en eerlijke informatie wil verstrekken over de Palestijnse Kwestie.
• Officieel Palestijns nieuws- en informatie-agentschap: WAFA, http://english.wafa.ps/ 
• Onafhankelijke Palestijnse nieuwsbron: Ma'an News Agency (Engels).
• Palestijnse nieuwsdienst: paltimes.net (Arabisch). Twitter: @paltimes2015(Arabisch).
• De Palestinian Media Watch (PMW) houdt de uitingen van de Palestijnse Autoriteit en Hamas via tv en internet kritisch in de gaten. Kwalijke uitingen worden vastgelegd en vertaald. PMW heeft een Youtube-kanaal.
• Over de aanspraken van de Palestijnen, zie de video 1964: The Truth about the Palestinians (Gepubliceerd 19 feb. 2016 door gebruiker The Truth about the Middle East op Youtube.com, speelduur 5 minuten).

Boeken

• Els van Diggele, We haten elkaar meer dan de Joden. Tweedracht in de Palestijnse maatschappij. Uitgever: Atheneaeum - Polak & van Gennep, 2017. Omvang: 320 pagina's. Dit boek gaat over verdeeldheid tussen Palestijnen onderling en niet over Israël en de bezetting van de Palestijnse gebieden. De schrijfster heeft in Ramallah gewoond.
• Johannes Gerlof, De Palestijnen. Een volk in het brandpunt van de geschiedenis. Leeuwarden: Uitgeverij Jongbloed, 2011. Pagina's: 410. De auteur studeerde theologie en woont sinds 1994 in het Midden-Oosten, waar arbeidt als politiek commentator, redacteur en verslaggever.
• Tass Saada, Een geest van terreur. Hoornaar: uitgeverij Gideon, 2017. Omvang: 207 blz. De schrijver was een moslim en sluipschutter in dienst van Arafat. In de Verenigde Staten werd hij christen. Hij pleit ervoor vredestichters te zijn en ons niet te laten intimideren door terreur.

Bronnen

• Likoed Nederland http://www.likud.nl/
• Messiaanse Studies van Werner Stauder http://sites.google.com/site/messiaansestudies/