Rufus
Rufus is een naam in het Nieuwe Testament die naar een of twee mannen verwijst: 1. een zoon van Simon van Cyrene, 2. een gelovige man in Rome.
Naam. De Griekse naam is Ρουφος, Rhouphos. De naam is van Latijnse oorsprong en betekent 'rood[1][2], roodachtig'[3]. Het was een veel voorkomende slavennaam[2]. Het strongnummer is G4504. De naam komt in het Nieuwe Testament alleen voor in Mark. 15:21 en Rom. 16:13.
Rufus de christen te Rome
De apostel Paulus groet hem in zijn brief aan de heilige in die stad.
Ro 16:13 Groet Rufus, de uitverkorene in de Heer, en zijn moeder en de mijne. (Telos)
De moeder van Rufus was een vrouw die moederlijke zorg aan Paulus had besteed. Zij is de moeder van Rufus en, zegt Paulus, in figuurlijke zin "de mijne".
Rufus de zoon van Simon van Cyrene
Deze Simon, de vader van Rufus, had de dwarsbalk van Jezus' kruis gedragen.
Mr 15:21 En zij dwongen een voorbijganger, een zekere Simon van Cyrene die van het veld kwam, de vader van Alexander en Rufus, om zijn kruis te dragen. (Telos)
Rufus en zijn broer Alexander hebben mogelijk een rol gespeeld in de gemeente van Christus in Jeruzalem[4].
Mogelijk is de eerstgenoemde Rufus dezelfde als Rufus de zoon van Simon[5].
Voetnoten
- ↑ Grieks-Nederlands Lexicon, onderdeel van de Online Bible, een uitgave van Importantia.
- ↑ 2,0 2,1 A.T. Robertson, Word Pictures in the New Testament. Onderdeel van de Online Bible van Importantia Publishing.
- ↑ Thayer's Greek—English Lexicon of the New Testament
- ↑ Griechisch-Deutsch Strongs Lexikon, onderdeel van de Online Bible, een uitgave van Importantia.
- ↑ P.J. Gouda Quint, Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling. Haarlem: De erven F. Bohn, 1866.