Salmaneser

Salmaneser, naar de Griekse schrijfwijze Salmanassar, in het boek Tobias Enemessar genoemd, was koning van Assyrië, opvolger van Tíglath-Pilezer en voorganger van Sanherib of Sargon.

Hij heeft geregeerd 727 — 727 v.C.

Ten tijde van koning Hosea van het tienstammenrijk Israël deed hij een inval in het tienstammenrijk en maakte het schatplichtig (cijnsbaar). Te vergeefs trachtte de Israëlitische vorst zich van hem door zijn bondgenootschap met Egypte te bevrijden. Salmaneser keerde terug, veroverde Samaria en maakte aan de Israëlitische staat een einde.

Ook onderwierp hij een groot deel van Fenicië, maar belegerde Tyrus vijf jaren lang te vergeefs. Bovendien bedreigde hij Juda.

Steeds was het zijn streven het Assyrische gebied in westelijk Azië uit te breiden en de heerschappij over het gehele werelddeel te verkrijgen. Vandaar, dat hij en zijn opvolgers bestendig het oog op Egypte gevestigd hielden, als op de enige staat, die hun toen de opperheerschappij betwisten kon.

Bron

P.J. Gouda Quint, Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling. Haarlem: De erven F. Bohn, 1866. Tekst van het lemma 'Salmaneser' is op 1 dec. 2017 verwerkt.