Vloeken: verschil tussen versies
k
→Zelfvervloeking
k (→Voetnoot) |
|||
Regel 13:
# Uitdrukking die een verwensing, met name een godslastering behelst, opzettelijk als zodanig gebruikt, de naam van God of een heilige ijdel gebruikt. Synoniem: krachtterm. "Vloeken uitbraken".
# in figuurlijke zin: iets dat als een vloek klinkt.
'''Vloek en verwensing'''. 'Verwensing' wordt als synoniem van 'vloek' gebruikt<ref name=":0" />. Maar verwensen is eigenlijk<ref>Petrus Weiland, ''Kunstwoordenboek, of: Verklaring van allerhande vreemde woorden, benamingen, gezegden en spreekwijzen, die, uit verscheidene talen ontleend, in de zamenleving en in geschriften, betreffende alle vakken van kunsten, wetenschappen en geleerdheid voorkomen'' (1821) s.v. "Vloeken, vervloeken, verwensen". </ref> van zich weg wensen. "Muggen verwensen". "Een verwenst bezoek" is een bezoek dat men liever had niet ontvangen. "Hij verwenste de buurman die altijd kwam zeuren".
'''Tegendeel'''. Vloeken is het tegenovergestelde van zegenen. Een vloek is het tegendeel van een zegen.
Regel 31 ⟶ 33:
== Zelfvervloeking ==
Zichzelf vervloeken is zichzelf allerhande onheil toewensen.
Het uitspreken van de vloek over de wetsovertreders gebeurde plechtig na de inneming van het land Kanaän, vanaf de kale vloekberg [[Ebal]] (Joz. 8 : 34), naar het woord van Mozes (Deut. 11 : 26; 27: 13). Hier was het eigenlijk een zelfvervloeking van het volk, een afbidden van de goddelijke straf op hun hoofd, indien zij de Wet overtraden, daar zij door hun uitgesproken Amen op het woord, dat hun door de Levieten werd voorgezegd, de vloek overnamen. Het ijveroffer (Num. 5: 21), ging van zulk een zelfvervloeking vergezeld.
| |||