Job (persoon): verschil tussen versies

 

Maar ook Job maakt zich schuldig tegenover God, als hij door toorn en verontwaardiging vervoerd, niet aarzelt God rekenschap te vragen van de rampen en smarten, waar mee Hij hem vervolgt; ja hij tast het goddelijk wereldbestuur aan, daar dit aan geen regels van rechtvaardigheid schijnt gebonden te zijn, en eist inlichting van Boven aangaande zijn misdaad, die hem dit groot lijden berokkend heeft (Job 4-26). Hijzelf vermag evenmin als zijn vrienden het grote raadsel van zijn levens op te lossen, en weet Gods wereldbestuur niet te doorgronden (Job 27-31).

Naar Oosters gebruik had zich om de sprekers een kring gevormd, waaruit thans een nieuwe spreker optrad, Elihu de Buziet. Reeds sedert lang had hij het woord willen nemen, maar eerbied voor de hoge jaren van de sprekers had hem weerhouden. Doch ziende dat nu stilte volgde en de strijd niet voortgezet werd, wilde hij aan beide partijen het juiste standpunt aanwijzen. Vooreerst toont hij aan, dat de drie vrienden geheel en al verkeerd handelen, door een onbewijsbare stelling zonder grond op Job toe te passen; daarna brengt hij Job het onrecht onder het oog, door hem begaan, toen hij God rekenschap van zijn daden vroeg. Ten onrecht had hij, volgens Elihu, beweerd, geheel rein en rechtvaardig te zijn, daar niemand dit is, en God de mens juist om hoogmoed en eigengerechtigheid met rampen bezoekt (Job 32-35). De rechtvaardige God kan het niet dulden, dat de rechtvaardige bestendig rampzalig is; als Job is, wat hij zegt te zijn, zal de Heer hem ook zeker in zijn eer herstellen, tenzij hij door verharding van het hart en voortgezette eigengerechtigheid een nog langer en smartelijker beproeving noodzakelijk mocht maken (Job. 36-37).