Historicisme: verschil tussen versies

'''Aanhangers.''' Historicisme was de overtuiging van de meerderheid van de protestantse hervormers, waaronder Maarten Luther, Johannes Calvin, Thomas Cranmer, John Knox en anderen. Zij zagen in de paus de Antichrist en in de Rooms-Katholieke Kerk de Grote Hoer uit het laatste Bijbelboek. De Rooms-Katholieke kerk verweerde zich, tijdens de contrareformatie, met een [[Preteristische verklaring van Openbaring van Johannes|preteristische]] en/of een futuristische uitleg. Waar de protestanten sommige profetische voorzeggingen uitlegden als de beschrijving van een langdurig gebeuren waarin de paus als de Antichrist een centrale rol speelt, brachten katholieke theologen daartegen in dat de voorzeggingen over het Beest en de Antichrist al in de Romeinse keizertijd in vervulling waren gegaan, ten tijde van gruwelijke christenvervolgingen (preteristische verklaring). Daarnaast kwam in rooms-katholieke kring het standpunt op, dat de vervulling van de voorzeggingen aangaande de Antichrist nog in de toekomst lag (futuristische verklaring).<ref>R.H. Kielman, ''In het laatste der dagen. Eindtijdverwachting in Nederland op de drempel van de moderne tijd'' (1790-1880). Proefschrift (2017). Blz. 35.</ref>

Het historicisme werd na 1850 minder vaak toegepast<ref>[https://reformedbooksonline.com/historicist-commentaries-on-revelation/ Historicist Commentaries on Revelation], ReformedBooksOnline.com.</ref>. Historicistische interpretaties van Bijbelse voorzeggingen vindt men ook bij Zevende-dags Adventisten en Jehohah's Getuigen.

== VoetnootVoetnoten ==