Bekering: verschil tussen versies

Een mens moet ''zichzelf'' bekeren. Toch kankunnen wij voor hem iets doen waardoor hij zich bekeert. In die zin kan men zeggen dat wij iemand bekeren. Wij werken dan mee aan zijn bekering. Twee voorbeelden uit de Bijbel:<blockquote>''Jak 5:20  laat hij dan weten dat <u>wie een zondaar van zijn dwaalweg terugbrengt</u>, zijn ziel van de dood redden en een menigte van zonden bedekken zal. (Telos)''</blockquote><blockquote>''Jer 31:18 Ik heb zeker gehoord dat Efraïm zichzelf beklaagt: U hebt mij gestraft, ik ben gestraft als een ongetemd kalf. <u>Bekeer mij</u>, dan zal ik bekeerd zijn, want U bent de HEERE, mijn God.'' (HSV)</blockquote>Een voorbeeld uit de christelijke lectuur: <blockquote>''Fausta, een maagd te Cyrene, die van rijke ouders geboren was, werd om haar christelijke belijdenis, door Eulasius, een opziener van het paleis des keizers, gevangen genomen. Door haar standvastigheid echter, zelfs te midden van vele zeer wrede martelingen, bekeerde zij Eulasius tot Christus, en daarna ook de stadhouder Maximinus. Later werden deze drie als martelaren omgebracht.''<ref>Adrianus Haemstedius, ''Historie der martelaren''; ''Die, om de getuigenis der evangelische waarheid, hun bloed gestort hebben van Christus onzen zaligmaker af tot het jaar 1655.'' (Rotterdam: D. Bolle, 1881) blz. 50 </ref></blockquote>Dat God mensen en middelen gebruikt tot onze bekering, mag ons, wanneer we nog onbekeerd zijn, niet passief maken, alsof wij niets hoeven te doen, alsof wij nog moeten wachten op een of ander teken, als we nog een of ander bevinding nodig hebben.