Offer: verschil tussen versies

'''Israëls offers.''' Het geslachte paaslam, waarvan het bloed aan de deurposten de Israëlieten vrijwaarde van het oordeel, staat aan het begin van de verlossing van Israël uit Egypte. De oudtestamentische offerdienst is door God ingesteld toen Israël in de woestijn was, op weg naar het beloofde land. Een indruk van de offerdienst geeft de volgende passage:<blockquote>''Ezr 3:3 En zij plaatsten het altaar op zijn fundament ... Zij brachten daarop brandoffers voor de HEERE, brandoffers voor de ochtend en voor de avond. Ezr 3:4 Zij vierden het Loofhuttenfeest volgens wat geschreven staat, namelijk een brandoffer van een dag op die dag in het juiste aantal, overeenkomstig de bepaling voor elke afzonderlijke dag. Ezr 3:5 Daarna het voortdurende brandoffer en dat voor de nieuwe maanden en voor alle geheiligde vastgestelde tijden voor de HEERE en voor ieder die een vrijwillige gave gaf aan de HEERE.'' (HSV)</blockquote>Brandoffer en zondoffer zijn de twee grondtypen van het offer. Het brandoffer maakt ons aangenaam voor God, terwijl het zondoffer onze zonden, die voor God onaangenaam zijn, wegneemt. Centraal in de Israëlitische offerdienst stonden de dagelijkse brandoffers en het jaarlijkse zondoffer. Daarnaast waren er vijf soorten offers die de individuele Israëliet mocht of moest brengen: