Vervolging van christenen/Geschiedenis: verschil tussen versies
k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 2:
== Joodse vervolgingen ==
De eerste vervolging van de gelovigen greep plaats in het Heilige Land, tegen de gemeente van Christus in Jeruzalem. Nadat Stefanus, de eerste bloedgetuige onder de leerlingen van de Heer Jezus Christus, gedood was, met instemming van Saulus, brak er een grote vervolging uit.<blockquote>''Hnd 8:1 Saulus nu stemde ermee in, dat hij werd gedood. Er ontstond nu in die tijd een grote vervolging tegen de gemeente die in Jeruzalem was; en allen werden verstrooid door de landstreken van Judea en Samaria, behalve de apostelen. (...) Hnd 8:3 Saulus echter verwoestte de gemeente, terwijl hij huis na huis binnenging en mannen en vrouwen meesleepte, en hij leverde hen over in de gevangenis. (TELOS)''</blockquote>De vervolging had weliswaar ''verstrooiing'' tot gevolg, maar geen ''verstomming''. Want: <blockquote>''Hnd 8:4 Zij dan die verstrooid waren, gingen het land door en verkondigden het woord. (TELOS)''</blockquote>Later, toen Saulus bekeerd en wedergeboren was en tot gezant (apostel) van Christus was geroepen, bekende hij: <blockquote>''Hnd 26:11 En door al de synagogen heb ik hen dikwijls gestraft, en gedwongen te lasteren; en boven mate tegen hen woedende, heb ik [hen] vervolgd, ook tot in de buiten [landse] steden.'' (Telos)</blockquote><blockquote>''1Co 15:9 Want ik ben de minste van de apostelen, die niet waardig ben een apostel genaamd te worden, daarom dat ik de Gemeente Gods vervolgd heb.'' (Telos)</blockquote>Ook buiten Jeruzalem, in het Romeinse rijk, ondervonden de christenen tekenkanting en vervolging van de zijde van Joden, bijvoorbeeld in Thessalonika. <blockquote>''Hnd 17:5 De Joden echter werden jaloers, namen enige boze mannen van het gepeupel te hulp, veroorzaakten een volksoploop en brachten de stad in tumult; en zij kwamen op het huis van Jason af en trachtten hen voor het volk te brengen. Hnd 17:6 Toen zij hen echter niet vonden, sleepten zij Jason en enige broeders voor de stadsbestuurders en riepen: Dezen, die het aardrijk in oproer brengen, zijn ook hier gekomen, Hnd 17:7 en Jason heeft hen opgenomen; en dezen handelden allen tegen de verordeningen van de keizer door te zeggen dat er een andere koning is: Jezus. Hnd 17:8 En zij brachten de menigte en de stadsbestuurders, die dit hoorden, in verwarring. Hnd 17:9 En toen zij van Jason en de overigen een borgtocht hadden ontvangen, lieten zij hen gaan.'' (Telos)</blockquote>
Regel 314 ⟶ 313:
'''1507.''' In het jaar onzes Heeren 1507 werd Thomas Norice, geboren te Brochfort, in Suffolk, door de bisschop veroordeeld om levend verbrand te worden, omdat hij geweigerd had, de gestorvenen heiligen en hun beelden te aanbidden, of die te begroeten met het gebed van de Heer. Geduldig verdroeg hij dit lijden te Norwich en wel op de 31e maart.
'''1508.''' In Chepingsadbery, een stad in Engeland, werd in 1508 een zeer godzalige vrouw, om de belijdenis van het evangelie, verbrand, en wel onder de regering van Hendrik de zevende, koning van Engeland (1485-1509). Haar naam is ons niet bekend. Zij was veroordeeld door Whytington, de kanselier van de bisschop. Nadat zij haar leven in de vuurdood gegeven had, vertrok het talrijke volk van de gerechtsplaats. Op de weg kwam opeens een stier aanlopen, die aan de hand van de slachter was ontsnapt. Het beest liep voorzichtig, alsof het mensen wilde vermijden, maar dan kwam het met zijn hoornen op de kanselier af, die zich voor de losgebroken stier in een hoekje had verborgen, en reet diens buik open, met dodelijke afloop.<ref>Zie een vollediger verslag in: [[Vervolging van christenen]]</ref>
'''1510.''' In dit jaar werden er te Norwich, in Engeland, om het artikel van het sacrament des altaars, twee personen levend verbrand, namelijk Thomas, een priester, en Thomas Bongay. De eerstgenoemde woonde in een klein stadje, Eckels genaamd. Daar werd hij ontwijd en naar Norwich gebracht om verbrand te worden. Terwijl hij, na zijn ontwijding, nog geruime tijd in de gevangenis vertoefde, liet hij zich door enigen overreden zijn geloof te verzaken. Toen hij later daarover berouw had, werd hem tot straf opgelegd dat hij van de gevangenis tot de gerechtsplaats, waar hij als een slachtoffer zijn leven zou eindigen, op zijn ontblote voeten op distels en dorens die weg moest afleggen.
Niet lang daarna werd ook Thomas Bongay, een eerzaam en hoog bejaard man, in de stad Norwich, tot de brandstapel veroordeeld, omdat hij sinds veertien jaren het sacrament van geen Roomse priester had willen ontvangen, daar hij van de mis, die hij voor afgodisch hield, een gruwel had. [[Bestand:Foxe's Book of Martyrs - Tyndale.jpg|miniatuur|445x445px|William Tyndale's einde op aarde. ]]'''1518.''' In Engeland werd John Stilman aangeklaagd omdat hij zich uitsprak tegen het aanbidden van beelden, en daarvoor had hij Wickliff geprezen en gezegd dat hij een heilige in de hemel was; en dat diens boek ''Wyclif's Wicket'' een goed en heilig boek was. Stilman werd ondervraagd op verschillende punten en veroordeeld wegens ketterij. Kort daarna werd hij in het openbaar verbrand in Smithfield.
'''1536.''' Circa 6 okt. wordt William Tyndale, die de Bijbel in het Engels vertaalde, in Antwerpen opgepakt en te Vilvoorde, nabij de Belgische stad Brussel, wegens 'ketterij' gewurgd en vervolgens verbrand. Zijn laatste woorden zijn: "Heer, open de ogen van de koning van Engeland."
| |||