Gibeonieten: verschil tussen versies
k
geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 9:
Aan Salomo viel aldaar op de prachtige hoogte een verschijning van de Heer ten deel (2 Kron. 1; 1 Kon. 3: 4). Ongeveer 400 jaren na Jozua liet [[Saul]] in zijn ontijdige ijver, de Gibeonieten, die als vreedzame, vrome lieden onder Israël leefden (2 Sam. 21: 2 v.) nog uitroeien. Hunne vervolging (vers 5) moet gedurende een lange tijd zijn voortgezet en Sauls familie had naar de getuigenis van de Heer die schuld ook op zich geladen (2 Sam. 21 : 1).
Toen de Heer — waarschijnlijk bij het begin van de regering van [[David]], toen de zaak nog pas gebeurd en ook Saul nog onbegraven was (verzen 12, 14) — deze schuld door een hongersnood bezocht, waren wel de nog overgebleven Gibeonieten, vrij van eigenbaat of wraakzucht, bereid om iedere bestraffing van de schuldigen kwijt te schelden (vers 5), maar namen zij toch op Davids verzoek zulk een voldoening aan, als met de wet (Num. 35 : 31, 33) overeenkwam. Zeven nakomelingen van Saul wensten zij te zien opgehangen te Gibea. Door
Van dezen tijd af verdwijnen de Gibeonieten als zodanig uit de geschiedenis en werden onder de [[Nethinim]], de tempeldienaren, begrepen.
| |||