Vuuroffer

Een vuuroffer (Hebr. אשׁה ‘ishshah; Eng. fire offering) is een offer dat door vuur gebracht en verteerd wordt. Het brandoffer en een deel van het spijsoffer waren vuuroffers.

Het Hebreeuwse woord ishshah (אשׁה) komt in 64 verzen van het Oude Testament voor. De eerste maal in Ex. 29:18.

Ex 29:18 Alzo zult gij den gehelen ram aansteken op het altaar; het is een brandoffer den HEERE, tot een liefelijken reuk, het is een vuuroffer den HEERE. (SV)

Ex 29:18 U moet ten slotte de hele ram op het altaar in rook laten opgaan. Het is een brandoffer voor de HEERE, een aangename geur. Het is een vuuroffer voor de HEERE. (HSV)

In dit vers, alsook op andere plaatsen in het Oude Testament, is sprake van 'brandoffer' en 'vuuroffer'. 'Brandoffer' en 'vuuroffer' zijn beide offers die door vuur worden verteerd en in rook opgaan. 'Brandoffer' is in het Hebreeuws letterlijk 'opgangsoffer' of 'opgangsgave'. Het drukt uit dat het offer (in rook) opgaat, opstijgt, tot God, die boven is, in de hemel. De geur stijgt op tot Hem. 'Vuuroffer' drukt uit dat het offer door vuur gebracht en verteerd wordt. Het opstijgen, opgaan ligt in het begrip van het brandoffer besloten. Vergelijk de Naardense bijbelvertaling (NB):

Ex 29:18 Op het altaar zul je heel de ram in rook doen opgaan, een opgangsgave is hij voor de ENE; een reuk die-tot-rust-brengt, een vuuroffer voor de ENE is hij. (NB)

Naast het brandoffer zijn er andere vuuroffers. Een deel van het Levitische spijsoffer werd als vuuroffer gebracht en ging op het brandofferaltaar in rook op, tot een liefelijke reuk voor de HEER. Op alle zeven dagen van het feest der Ongezuurde Broden moest een vuuroffer worden gebracht.

Le 23:8 Zeven dagen [lang] moet U de HEERE een vuuroffer aanbieden. Op de zevende dag is er dan een heilige samenkomst. Geen enkel dienstwerk mag u [dan] doen. (HSV)