Achab: verschil tussen versies

Toegevoegde inhoud Verwijderde inhoud

In de regel

Versie van 18 jul 2017 21:05

Achab is in de Bijbel een naam van twee verschillende mannen:

1. zoon en opvolger van Omri, regeerde van het jaar 874 tot 853^[1] vóór Christus.

Het tienstammenrijk Israël, dat bij zijn komst op de troon in goede toestand was, trachtte hij nog meer te versterken door zijn huwelijksverbintenis met Izebel, dochter van Ethbaäl, koning van Tyrus en Sidon. Achab kenmerkt zich grote prachtliefde, door meineed, moord en afgoderij. De dienaren van Jahweh moesten wijken voor Baälspriesters. Slechts Elia bleef onverschrokken, en behaalde op de Karmel een beslissende zegepraal. Evenwel keerde de koning niet geheel van zijn gruwelen tot Israëls God weer. Tot drie keer toe voerde hij oorlog met Benhadad, de koning Syrië. Twee keer wendde hij zich van de afgoderij tot Jahweh, en van twee maal werd de zege hem verleend. Ten derden male trok hij, vergezeld en ondersteund door Josafat, de koning van Juda, niettegenstaande de dreigende voorzegging, ten strijde op. Zijn vrees werd vervuld. In de slag maakte een pijl, in het wild afgeschoten, een einde aan zijn leven.

Ook zijn geslacht trof een rampzalig lot. Veertien jaren later werd het geheel en al door Jehu uitgeroeid;

2. een valse profeet, ook Echab genoemd, ten tijde van Jeremía.

Bron

P.J. Gouda Quint, Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling. Haarlem: De erven F. Bohn, 1866. Tekst van het lemma 'Achab' is op 18 juli 2017 verwerkt.

Voetnoot

↑ P.J. Gouda Quint, Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling (Haarlem: De erven F. Bohn, 1866) noemt als regeerperiode 918 - 897 v.C.

[1] P.J. Gouda Quint, Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling (Haarlem: De erven F. Bohn, 1866) noemt als regeerperiode 918 - 897 v.C.

[1]

@@ Regel 1: / Regel 1: @@
-Achab is in de Bijbel een naam van verschillende mannen:
+'''Achab''' is in de [[Bijbel]] een naam van twee verschillende mannen:
-. zoon en opvolger van [[Omri]], regeerde van het jaar <ref>P.J. Gouda Quint, ''Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling'' (Haarlem: De erven F. Bohn, 1866) noemt als regeerperiode 918 - 897 v.C. </ref> 874 tot 853 vóór Christus.
+. zoon en opvolger van [[Omri]], regeerde van het jaar 874 tot 853<ref>P.J. Gouda Quint, ''Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling'' (Haarlem: De erven F. Bohn, 1866) noemt als regeerperiode 918 - 897 v.C. </ref> vóór Christus.
 {{Tijdbalk Asa tot Joram}}
-Het tienstammenrijk Israël, dat bij zijn komst op de troon in goede toestand was, trachtte hij nog meer te versterken door zijn huwelijksverbintenís met Izebel, dochter van Ethbaäl, koning van [[Tyrus]] en [[Sidon]]. Achab kenmerkt zich grote prachtliefde, door meineed, moord en afgoderij. De dienaren van [[Jahweh]] moesten wiiken voor Baälspriesters. Slechts [[Elia]] bleef onverschrokken, en behaalde op de Karmel een beslissende zegepraal. Evenwel keerde de kooning niet geheel van zijn gruwelen tot Israëls God weer. Tot drie keer toe voerde hij oorlog met [[Benhadad]], de koning Syrië. Twee keer wendde hij zich van de afgoderij tot Jahweh, en van twee maal werd de zege hem verleend. Ten derden male trok hij, vergezeld en ondersteund door Josafat, de koning van Juda, niettegenstaande de dreigende voorzegging, ten strijde op. Zijn vrees werd vervuld. In de slag maakte een pijl, in het wild afgeschoten, een einde aan zijn leven.
+Het tienstammenrijk Israël, dat bij zijn komst op de troon in goede toestand was, trachtte hij nog meer te versterken door zijn huwelijksverbintenis met Izebel, dochter van Ethbaäl, koning van [[Tyrus]] en [[Sidon]]. Achab kenmerkt zich grote prachtliefde, door meineed, moord en afgoderij. De dienaren van [[Jahweh]] moesten wijken voor Baälspriesters. Slechts [[Elia]] bleef onverschrokken, en behaalde op de Karmel een beslissende zegepraal. Evenwel keerde de koning niet geheel van zijn gruwelen tot Israëls God weer. Tot drie keer toe voerde hij oorlog met [[Benhadad]], de koning Syrië. Twee keer wendde hij zich van de afgoderij tot Jahweh, en van twee maal werd de zege hem verleend. Ten derden male trok hij, vergezeld en ondersteund door Josafat, de koning van Juda, niettegenstaande de dreigende voorzegging, ten strijde op. Zijn vrees werd vervuld. In de slag maakte een pijl, in het wild afgeschoten, een einde aan zijn leven.
 Ook zijn geslacht trof een rampzalig lot. Veertien jaren later werd het geheel en al door [[Jehu]] uitgeroeid;