Geschiedenis van Israël/1948-1999: verschil tussen versies

Uit Christipedia
Toegevoegde inhoud Verwijderde inhoud
VisueelWikitekst
 
(47 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
De [[geschiedenis van Israël]] van 1948 - heden is de geschiedenis vanaf het jaar waarin de Joodse staat Israël is gesticht.
De [[geschiedenis van Israël]] van 1948 - heden is de geschiedenis vanaf het jaar waarin de Joodse [[Israël (staat)|staat Israël]] is gesticht tot het eind van de 20e eeuw.


{{Subpagina's}}
Sinds de oprichting van de zionistische beweging eind 19de eeuw verhuisde een steeds groter deel van de Joodse wereldbevolking naar Israël. Vóór en na de stichting van de staat Israël zijn er conflicten en oorlogen met de Palestijnen en de Arabische buurlanden, en wordt er onderhandeld over vrede. De democratische staat heeft te maken met oorlog, etnische en religieuze conflicten, internationale boycots, massale immigratie en terreuraanvallen. Anno 2015 woont ongeveer de helft van alle Joden in Israël.

Sinds de oprichting van de zionistische beweging eind 19de eeuw verhuisde een steeds groter deel van de Joodse wereldbevolking naar Israël. Vóór en na de stichting van de staat Israël zijn er conflicten en oorlogen met de Palestijnen en de Arabische buurlanden, en wordt er onderhandeld over vrede. De democratische staat heeft te maken met oorlog, etnische en religieuze conflicten, internationale boycots, massale immigratie en terreuraanvallen.


=== 1948 ===
=== 1948 ===
'''14 mei 1948: stichting van de staat Israël.''' De Joodse staat 'Israël' wordt uitgeroepen door David Ben Goerion. Dit gebeurt na bijna 2000 jaar na de verwoesting van Jeruzalem in 70 na Chr. en de daaropvolgende verstrooiing van de Joden, en na 55 jaar van zionistische activiteiten, 50 jaar na het eerste zionistische congres in Basel. David Ben Goerion wordt de eerste premier.
'''14 mei 1948: stichting van de staat Israël.''' De Joodse staat 'Israël' wordt uitgeroepen door David Ben Goerion. Dit gebeurt bijna 2000 jaar na de verwoesting van Jeruzalem in 70 na Chr. en de daaropvolgende verstrooiing van de Joden, en na 55 jaar van zionistische activiteiten, 50 jaar na het eerste zionistische congres in Basel (1897). David Ben Goerion wordt de eerste premier. Binnen 11 minuten wordt de nieuwe staat erkend door de Verenigde Staten onder president Harry Truman.


'''15 mei - 10 juni 1948: Israëlische onafhankelijkheidsoorlog'''. Na het uitroepen van de staat Israël gaan op 15 mei 1948 verscheidene Arabische landen (Egypte, Syrië, Irak en Libanon) tot de aanval over. Bij het begin van de oorlog is 35% van de Joodse bevolking in het land geboren. Tel Aviv is de enige stad met meer dan 100.000 inwoners.
'''15 mei - 10 juni 1948: Israëlische onafhankelijkheidsoorlog'''. De staat is nauwelijks geboren, of de eerste overlevingsoorlog breekt uit, tegen de gecombineerde aanvallen van zes Arabische legers (zie kaart). Op 15 mei 1948 gaan verscheidene Arabische landen (Egypte, Syrië, Irak en Libanon) tot de aanval over. Bij het begin van de oorlog is 35% van de Joodse bevolking in het land geboren. Tel Aviv is de enige stad met meer dan 100.000 inwoners.
[[Bestand:1948 Arab Israeli War - May 15-June 10.svg|gecentreerd|miniatuur|904x904px|''Arabische aanvallen in de periode 15 mei - 10 juni 1948'']]
[[Bestand:1948 Arab Israeli War - May 15-June 10.svg|gecentreerd|miniatuur|904x904px|''Arabische aanvallen in de periode 15 mei - 10 juni 1948'']]
In de bloedige Onafhankelijkheidsoorlog verliest 1% van de Joodse bevolking het leven.
Jordanië bezet een groot deel van het historische Samaria en Juda; de Joden worden er verdreven. Ook uit de oude stad van Jeruzalem worden Joden verdreven. De bezetting door Jordanië van Oost-Jeruzalem en de [[Westoever]] zou tot 1967 duren.


Arabische inwoners worden door de Arabische landen opgeroepen om uit het oorlogsgebied (land van Israël) te vertrekken, opdat zij later, ongeschonden, als de Arabieren Israël hebben verslagen, weer kunnen terugkeren naar hun huis en haard. Een deel van de Arabieren wordt door de Joden verdreven. Een ander deel, zo'n 150.000 duizend, blijft in Israël achter en worden Israëlische staatsburgers<ref>De Arabische Israëliër Joseph Hadad vertelt over zijn vader, die geen gehoor gaf aan de oproep van Arabische leiders om Palestina tijdelijk te verlaten en in zijn woonplaats in Noord-Israël bleef. https://twitter.com/joereal99/status/1754257696856179059, bericht dd. 4 febr. 2024.</ref>.
In de bloedige Onafhankelijkheidsoorlog verliest 1% van de Joodse bevolking het leven.

Op 10 maart 1949 wordt Eilat bevrijd.

Jordanië bezet een groot deel van het historische Samaria en Juda; de Joden worden er verdreven. Ook uit de oude stad van Jeruzalem worden Joden verdreven.

De 'onafhankelijkheidsoorlog' eindigt, tegen de verwachting in, met de overwinning door Israël.

De bezetting door Jordanië van Oost-Jeruzalem en de [[Westoever]] zal tot 1967 duren. Tijdens Israëls onafhankelijkheidsoorlog worden meer dan 40.000 Joden<ref>https://brabosh.com/2020/09/01/pqpct-vb0-2/</ref> verdreven uit de Westoever, waar ze generaties lang hebben geleefd. Pas in 1967 zullen velen van hen terugkeren.

'''Bevolking'''. In 1948 leefden 805.000 mensen in Israël<ref name=":2">[https://brabosh.com/2018/04/20/pqpct-hfz/ Israël’s bevolking is afgelopen jaar aangegroeid tot 8,84 miljoen inwoners], Brabosh.com, nieuwsbericht dd. 20 april 2018.</ref>. Slechts 30 Joden geloofden in Jezus Christus<ref>Bron: Eitan Bar, [https://www.youtube.com/watch?v=ynnjGKwVTjg The 3 Reasons Why Jews Don't Believe In Jesus], Youtube.com, 19 aug. 2019.</ref>.

'''Haganah.''' De Joodse zelfverdedigingsorganisatie Haganah gaat op in het Israëlische leger.

'''Immigratie'''. Na de vestiging van de Joodse staat komen al meer Joden naar het land van Israël. De eerste van de twee grootste immigratiegolven bracht 700.000 immigranten. Zij begon met de vestiging van Israël en eindigde in het midden van de jaren 1950. De bevolking verdubbelde bijna tot 1,5 miljoen.<ref name=":2" />

'''Rusland'''. In Rusland beginnen grote antisemitische acties. Iedereen die in een Duits kamp heeft gezeten wordt gewantrouwd. Stalin heeft een hekel aan joden.<ref>[https://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2254683-verfilming-sobibor-russische-propaganda-of-stap-in-de-goede-richting.html Verfilming Sobibor: Russische propaganda, of stap in de goede richting?], nieuwsbericht op NOS.nl, 13 okt. 2018</ref>

==== Meer informatie ====
Larry Collins, Dominique Lapierre, ''O Jeruzalem. De bloedige strijd om het bestaansrecht van Israël.'' Uitgever: Elsevier, 1983. Pagina's: 480. Oorspronkelijk verschenen in het Engels in 1970, ''O Jerusalem.''


=== 1949 ===
=== 1949 ===
'''Januari 1949.''' Jeruzalem wordt verdeeld tussen Israël en Jordanië.
'''Januari 1949.''' Jeruzalem wordt verdeeld tussen Israël en Jordanië.

'''Operatie Vliegend Tapijt.''' In 1949-50 worden 43.000 Joden uit Jemen via een luchtbrug naar Israël gevlogen<ref name=":3" />.


=== Jaren '50 ===
=== Jaren '50 ===
In de jaren vijftig doden Arabische commando’s, die vanuit Jordanië en Egypte Israël binnendrongen, honderden Joden.
In de jaren vijftig doden Arabische commando’s, die vanuit Jordanië en Egypte Israël binnendrongen, honderden Joden.


'''1950.''' In 1950 hernoemt Jordanië, dat sinds 1948 een groot deel van het historische Samaria en Judea bezet houdt, dit gebied 'Westoever' (Eng. Westbank).
'''1950.''' In 1950 hernoemt Jordanië, dat sinds 1948 een groot deel van het historische Samaria en Judea bezet houdt, dit gebied 'Westoever' (Eng. Westbank). - De Joden in Irak worden overgevlogen naar Israël.

'''1951.''' 113.000 Iraakse Joden worden naar Israël gevlogen<ref name=":3" />.

'''1955'''. Noord-Afrikaanse immigranten stichten de stad Dimona


'''1956'''. De Suez-crisis.
'''1956'''. De Suez-crisis.

'''1958'''. In Dimona wordt een kerncentrale in gebruik genomen.


=== Jaren '60 ===
=== Jaren '60 ===
<Youtube width="800" height="600">S0jBZombHhY</youtube><BR>
<Youtube width="800" height="600">S0jBZombHhY</youtube><BR>
'''Israëlisch avontuur door de tijd', een film van het Israëlische ministerie van Toerisme uit de jaren '60, in het Duits gesproken. Getoond worden verschillende plaatsen, onder meer Jaffa, Tel Aviv en Jeruzalem. De film maakt deel uit van de collectie van het Israëlische Staatsarchief.''
'''Israëlisch avontuur door de tijd', een film van het Israëlische ministerie van Toerisme uit de jaren '60, in het Duits gesproken. Getoond worden verschillende plaatsen, onder meer Jaffa, Tel Aviv en Jeruzalem. De film maakt deel uit van de collectie van het Israëlische Staatsarchief.''

=== 1962 ===
In Massada beginnen oudheidkundige opgravingen.


=== 1964 ===
=== 1964 ===
Regel 30: Regel 62:


=== 1967 ===
=== 1967 ===
'''mei 1967''': Egypte sluit de Straat van Tiran af, de doorgang voor Israëlische schepen naar Azië. Dit is funest voor de economie Israël. Egypte zendt vervolgens 100.000 Egyptische soldaten en 950 tanks naar de grens van Israël.
'''mei 1967''': Egypte sluit de Straat van Tiran af, de doorgang voor Israëlische schepen naar Azië. Dit is funest voor de economie Israël. Egypte zendt vervolgens 100.000 Egyptische soldaten en 950 tanks naar de grens van Israël. "We kunnen het bestaan van de staat Israël op geen enkele wijze dulden", zegt de Egyptische president Gamal Abdul Nasser op 28 mei. "De Palestijnen moeten rechten terugkrijgen. Wat in 1948 gebeurd is, beschouwen wij als een daad van agressie tegenover het Palestijnse volk. Israël heeft de Palestijnen uit hun land verdreven en hun bezittingen gestolen."<ref>Aangehaald in: Stewart Ross, ''Het conflict tussen Israël en de Arabische wereld'' (Harmelen: Ars Scribendi, 1997), blz. 6. </ref>
[[Bestand:1967 Klaagmuur ramshoorn.jpg|miniatuur|''Foto: Rabbijn Shlomo Goren blaast op de ramshoorn bij de bevrijding van de klaagmuur in 1967.'']]
[[Bestand:1967 Klaagmuur ramshoorn.jpg|miniatuur|''Foto: Rabbijn Shlomo Goren blaast op de ramshoorn bij de bevrijding van de klaagmuur in 1967.'']]
'''5-10 juni 1967: de Zesdaagse Oorlog''', de derde Israëlisch-Arabische oorlog. In deze oorlog herovert Israël Oud-Jeruzalem, Judea & Samaria (Westoever), Gaza, Sinaï en de Golanhoogte.
'''5-10 juni 1967: de Zesdaagse Oorlog''', de tweede Israëlisch-Arabische oorlog. Vooraf dreigen Arabische staten de Joodse staat te vernietigen. In de oorlog die volgt herovert Israël Oud-Jeruzalem, Judea & Samaria (Westoever), Gaza, Sinaï en de Golanhoogte.

Israël ziet zich genoodzaakt de vijanden vóór te zijn. Op 5 juni opent Israël in 'Operatie Focus' de aanval op Egypte en Syrië. Van Arabische zijde zijn in de oorlog gewikkeld Egypte, Syrië, Jordanië en Irak. De oorlog duurt zes dagen (5 tot 10 juni) en wordt dan ook bekend als de Zesdaagse Oorlog of Juni-oorlog. Op de eerste dag verkrijgt Israël het overwicht in de lucht door de vliegtuigen van de vijand voor het overgrote deel uit te schakelen terwijl ze nog op de grond staan.


De strijd is bitter, doch Israël wint op alle fronten en verovert grote stukken land:
Israël ziet zich genoodzaakt de aanval te openen. Op 5 juni opent Israël de aanval op Egypte en Syrië. Van Arabische zijde zijn in de oorlog gewikkeld Egypte, Syrië, Jordanië en Irak. De oorlog duurt zes dagen (5 tot 10 juni) en wordt dan ook bekend als de Zesdaagse Oorlog of Juni-oorlog. Israël wint de oorlog en verovert grote stukken land:
* Oost-Jeruzalem met de tempelberg, die nog in Arabische handen waren
* Oost-Jeruzalem met de tempelberg, die nog in Arabische handen waren
* de Westoever: het gehele gebied ten westen van de Jordaan, ontnomen aan Jordanië
* de Westoever: het gehele gebied ten westen van de Jordaan, ontnomen aan Jordanië
Regel 40: Regel 74:
* de Sinaïwoestijn, ontnomen aan Egypte
* de Sinaïwoestijn, ontnomen aan Egypte
* de hoogvlakte van Golan, ontnomen aan Syrië
* de hoogvlakte van Golan, ontnomen aan Syrië
* twee Saoedische eilandjes
*twee Saoedische eilandjes
Op de derde dag van deze Zesdaagde Oorlog, 7 juni, wordt het oude stadsdeel van Jeruzalem veroverd. Joodse soldaten huilen voor de Klaagmuur.


Op de derde dag van deze Zesdaagde Oorlog, 7 juni, wordt het oude stadsdeel van Jeruzalem veroverd. Jeruzalem is weer één. De zoetste overwinning is de bevrijding van de tempelberg en de Klaagmuur. Joodse soldaten huilen voor de Klaagmuur.
<Youtube width="600" height="480">l17p0fTNvf0?rel=0</youtube><BR>

<youtube width="600" height="480">l17p0fTNvf0?rel=0</youtube><BR>
''Israëlische soldaten op de tempelberg en bij de klaagmuur. Duur: 2 minuten. Hebreeuws gesproken. Bron: Youtube.com.''
''Israëlische soldaten op de tempelberg en bij de klaagmuur. Duur: 2 minuten. Hebreeuws gesproken. Bron: Youtube.com.''


Regel 50: Regel 85:
''Israëlische soldaten bevrijden de Oude Stad.'' 
''Israëlische soldaten bevrijden de Oude Stad.'' 


De Israëlische regering verklaart formeel: Jeruzalem zal de ondeelbare hoofdstad van de Joodse staat Israël zijn.
De Israëlische regering verklaart formeel: Jeruzalem zal de ondeelbare hoofdstad van de Joodse staat Israël zijn.


De Golanvlakte wordt op Syrië veroverd. Tijdens de felle gevechten om de Golan verliezen ongeveer 500 Israëlische soldaten het leven. Op 10 juni om 18.30 uur kondigt Israël een staakt-het-vuren af.
De Golanvlakte wordt op Syrië veroverd. Tijdens de felle gevechten om de Golan verliezen ongeveer 500 Israëlische soldaten het leven. Op 10 juni om 18.30 uur kondigt Israël een staakt-het-vuren af.


<Youtube width="600" height="480">K9MkcsBbBGA?rel=0</youtube><BR>
<youtube width="600" height="480">K9MkcsBbBGA?rel=0</youtube><BR>
''Filmpje over de Zesdaagse Oorlog, duur 6 minuten, Engels, bron Youtube.com)''
''Filmpje over de Zesdaagse Oorlog, duur 6 minuten, Engels, bron Youtube.com)''


Regel 68: Regel 103:
* Michael B. Oren. ''Six Days of War: June 1967 and the Making of the Modern Middle East''. Presidio Press, 3 juni 2003. Omvang: 496 pagina's.
* Michael B. Oren. ''Six Days of War: June 1967 and the Making of the Modern Middle East''. Presidio Press, 3 juni 2003. Omvang: 496 pagina's.
'''Na de Zesdaagdse oorlog.''' Na de overwinning van de 'juni-oorlog' begonnen de Joden, die in 1948 door de Arabieren waren verdreven uit de dorpen en gemeenten waar ze generatieslang hadden gewoond, langzaam terug te keren naar hun heroverde thuisland voornamelijk in Judea in Hebron en ten zuiden van Bethlehem (Gush Etzion)<ref name=":1">[https://brabosh.com/2016/09/29/pqpct-dc9-2/ RIP Shimon Peres (3): Over zijn historische bijdrage aan de Joodse herbewoning van Judea en Samaria], Brabosh.com, 29 sept. 2016. </ref>. Verder ontstonden de eerste ‘nederzettingen’.
'''Na de Zesdaagdse oorlog.''' Na de overwinning van de 'juni-oorlog' begonnen de Joden, die in 1948 door de Arabieren waren verdreven uit de dorpen en gemeenten waar ze generatieslang hadden gewoond, langzaam terug te keren naar hun heroverde thuisland voornamelijk in Judea in Hebron en ten zuiden van Bethlehem (Gush Etzion)<ref name=":1">[https://brabosh.com/2016/09/29/pqpct-dc9-2/ RIP Shimon Peres (3): Over zijn historische bijdrage aan de Joodse herbewoning van Judea en Samaria], Brabosh.com, 29 sept. 2016. </ref>. Verder ontstonden de eerste ‘nederzettingen’.

=== 1968 ===
Uit het communistische Polen worden 15.000 Joden verdreven. - In Israël is de eerste televisie-uitzending.


=== 1972 ===
=== 1972 ===
Regel 73: Regel 111:


=== 1973 ===
=== 1973 ===
David-Ben Goerion overlijdt.
'''Oktober 1973''': '''Jom Kippoeroorlog.''' De Egyptische en Syrische legers zetten op Verzoendag (Jom Kippoer) een verrassingsaanval in. Het offensief veegde Israël bijna van de kaart. Israël overleefde.

'''6 — 24 oktober 1973''': '''Jom Kippoeroorlog.''' De Egyptische en Syrische legers zetten op Verzoendag (Jom Kippoer), de heiligste dag van de Joodse kalender, een verrassingsaanval in. Het offensief veegt Israël bijna van de kaart. Israël overleeft echter.


Op 7 oktober brengt de Israëlische marine zonder eigen verlies vijf Syrische schepen tot zinken tijdens de Slag om Latakia. Daarna bleef de Syrische marine de rest van het conflict in de haven.
Op 7 oktober brengt de Israëlische marine zonder eigen verlies vijf Syrische schepen tot zinken tijdens de Slag om Latakia. Daarna bleef de Syrische marine de rest van het conflict in de haven.
Regel 91: Regel 131:


=== 1976 ===
=== 1976 ===
In 1976 wordt de religieus-zionistische Gush Emunim-beweging gesticht, later voortgezet in de Amana-beweging, een beweging die het stichten van nederzettingen in de betwiste gebieden ondersteunt.
In 1976 wordt de religieus-zionistische <u>Gush Emunim-beweging</u> gesticht, later voortgezet in de Amana-beweging, een beweging die het stichten van nederzettingen in de betwiste gebieden ondersteunt.

Op het vliegveld van <u>Entebbe</u>, de voormalige hoofdstad van Oeganda, vond in 1976 een vliegtuigkaping plaats. In het vliegtuig zaten vele Joden. De gijzelnemers eisten losgeld en de loslating van Palestijnse gevangenen. Ze dreigden de Joden een voor een te doden als hun eigen niet werden ingewilligd. Daarop volgde een (geslaagde) bevrijdingsactie door de Israëlische strijdkrachten, gesteund door de Israëlische geheime dienst, de Mossad. Een kort verslag (2 minuten) van de reddingsoperatie: [https://www.facebook.com/idfonline/videos/2742302319118015/ video].


=== 1977 ===
=== 1977 ===
Met de overwinning van de Likoed-partij onder Menachem Begin komt een einde aan de periode van een socialistisch zionisme (1882-1977)<ref name=":0">Daniel Krygier, [https://brabosh.com/2018/03/01/pqpct-grf/ Israël – succesvol in neergaand Midden-Oosten], artikel op Brabosh.com, 1 maart 2018. Naar [http://www.jewishpress.com/indepth/opinions/israel-a-successful-powerhouse-in-the-collapsing-middle-east/2018/01/18/ een artikel] van Daniel Krygier ''“Israel – A Successful Powerhouse in the Collapsing Middle East''” van 18 januari 2018 op de site van The Jewish Press.</ref>.
17 mei: Premier Menachim Begin bezoekt de nederzetting Kedumim en verklaart: “Wij staan hier op de grond van het bevrijde Israël.”

'''17 mei 1977''': Premier Menachim Begin bezoekt de nederzetting Kedumim en verklaart: “Wij staan hier op de grond van het bevrijde Israël.”


juli: Premier Begin verleent volledige wettige status aan de nederzetting in Kadum, die nauwelijks 100 Joodse bewoners telt, die in mobil homes en stacaravans wonen. Langzaam zal Kadum de stad Kedumim worden. In 2016 zal de stad ca. 4.510 tellen<ref name=":1" />.
juli: Premier Begin verleent volledige wettige status aan de nederzetting in Kadum, die nauwelijks 100 Joodse bewoners telt, die in mobil homes en stacaravans wonen. Langzaam zal Kadum de stad Kedumim worden. In 2016 zal de stad ca. 4.510 tellen<ref name=":1" />.

'''19 november 1977.''' De Egyptische president Anwar Sadat bezoekt Israël. Anderhalf jaar later zouden Egypte en Israël een vredesverdrag tekenen.


=== 1978 ===
=== 1978 ===
In 1978 tekenen Israël en Egypte de akkoorden van Camp David. Hiermee erkende Egypte het bestaansrecht van Israël, terwijl Israël de in 1967 veroverde Sinaï-woestijn teruggaf.
In 1978 tekenen Israël en Egypte de akkoorden van Camp David. Hiermee erkende Egypte het bestaansrecht van Israël, terwijl Israël de in 1967 veroverde Sinaï-woestijn teruggaf.

=== 1979 ===
Op 26 maart 1979 sluiten Egypte en Israël een vredesverdrag. — Eerste [[Gay Pride Parade]] in Israël vindt plaats in Tel Aviv.

In [[Iran]] vindt een Islamitische revolutie plaats en komt er een eind aan het bewind van de sjah. Het hoofd van de Joodse gemeenschap wordt terechtgesteld. 60.000 Joden vluchten weg uit Iran.

== Jaren '80 ==
De jaren '80 zijn stormachtig. De Israëlische economie worstelt met een hyperinflatie die in 1985 450% bereikt.<ref name=":0" />

=== 1980 ===
De munt lira wordt vervangen door de [[sjekel]].


=== 1981 ===
=== 1981 ===
Op 14 december annexeert Israël de Golanhoogte, een gebied dat in 1967 werd veroverd op Syrië. Syrië heeft sedertdien geweigerd te onderhandelen over de status van de Golan. Er is geen vredesakkoord met Syrië. Door de annexatie wordt wordt op de Golan de Israelische wetgeving van kracht. De annexatie wordt internationaal niet erkend.
Op 14 december annexeert Israël de Golanhoogte, een gebied dat in 1967 werd veroverd op Syrië. Syrië heeft sedertdien geweigerd te onderhandelen over de status van de Golan. Er is geen vredesakkoord met Syrië. Door de annexatie wordt wordt op de Golan de Israelische wetgeving van kracht. De annexatie wordt internationaal niet erkend.


Op 7 juni bombarderen Israëlische vliegtuigen de Iraakse kernreactor Osirak.
Op 7 juni bombarderen Israëlische vliegtuigen de Iraakse kernreactor Osirak (''Operatie Opera''), omdat Israël wil voorkomen dat de vijandige staat een atoomwapen maakt. Zie de volgende video voor meer informatie.


<Youtube width="768" height="432">UxuG5GVa43A</youtube><BR>''A Brief History of: Operation Opera (Osiraq reactor)''. Youtube.com: Plainly Difficult, 21 jan .2019. Duur: 15 min. 37 sec.
In Egypte wordt president Sadat vermoord.

In buurland Egypte wordt president Sadat vermoord.


=== 1982 ===
=== 1982 ===
Het leger valt Libanon binnen, als reactie op Palestijnse beschietingen vanuit dat land.
'''1982-1985 Eerste Libanon Oorlog.''' Het leger valt Libanon binnen, als reactie op Palestijnse beschietingen vanuit dat land.


In de Palestijnse vluchtelingenkampen bij Sabra en Shatila worden, met medeweten van Israëlische militairen, honderden, mogelijk duizenden mensen vermoord door 'christelijke' milities. Defensieminister Sharon zal daarom later moeten aftreden.
In de Palestijnse vluchtelingenkampen bij Sabra en Shatila worden, met medeweten van Israëlische militairen, honderden, mogelijk duizenden mensen vermoord door 'christelijke' milities. Defensieminister Sharon zal daarom later moeten aftreden.


In 1982 wordt Hezbollah opgericht, een Palestijnse terreurbeweging in Libanon.
In 1982 wordt Hezbollah opgericht, een Palestijnse terreurbeweging in Libanon.

'''Yamit ontruimd.''' In de Egyptische Sinaï wordt de Israëlische nederzetting Yamit met ca. 2500 inwoners door het Israëlische leger ontruimd, als gevolg van het Israëlisch-Egyptische vredesverdrag van 1977.<ref>Raphael Israeli, [https://brabosh.com/2017/08/22/pqpct-esi/ Niet de nederzettingen zijn obstakel voor vrede maar wel de Arabisch islamitische overheersingsdrang]. Brabosh.com, 22 aug. 2017.</ref>

=== 1984 ===
18 juli 1984. Iranese en Libanese terroristen blazen een Joods gemeenschapsgebouw in Buenos Aires, Argentinië, op, waarbij 85 mensen omkomen en 300 gewond raken.

'''Operatie Mozes'''. Ongeveer 7000 Ethiopische Joden worden vanuit Soedan naar Europa gevlogen, vanwaar ze naar Israël worden gebracht. Soedan verbiedt daarop Israël via haar grondgebied Joden te vervoeren.

=== 1985 ===
De inflatie bereikt een hoogte van 450%. — Einde van de Eerste Libanon Oorlog (1982-1985).


=== 1987 ===
=== 1987 ===
Regel 126: Regel 195:


=== 1989 ===
=== 1989 ===
Een nieuw kabinet onder leiding van Jitschak Shamir treedt aan.
Een nieuw kabinet onder leiding van Jitschak Shamir treedt aan.

Val van de Berlijnse Muur. Tot nu toe konden Joden de Sovjet-Unie niet verlaten. Na de val van de Muur trekken veel Russische Joden weg. In de loop van tien jaar verlaten één miljoen Joden<ref name=":3">Christenen voor Israël, ''Tentoonstelling'', Nijkerk, 2009.</ref> hun geboorteland om zich te vestigen in Israël.

== Jaren '90 ==
In de jaren '90 is er de tweede grote immigratiegolf na de vestiging van de staat Israël. Meer dan 900.000 immigranten uit de voormalige Sovjet-Unie komen aan en vormen meer dan 10% van de totale bevolking van Israël.<ref name=":2" />

=== 1990 ===
'''Immigratie.''' In de jaren '90-'91 komen 400.000 Russische Joden in Israël wonen<ref name=":3" />.

=== 1991 ===
'''Operatie Salomo.''' Met 36 vliegtuigen worden binnen een tijd van 36 uur 15.000 Joden uit Ethiopië naar Israël gevlogen. Tijdens deze actie werden zeven baby's geboren.


=== 1993 ===
=== 1993 ===
'''Immigratie.''' In de jaren '93-'99 komen jaarlijks 70-80.000<ref name=":3" /> Russische Joden in Israël wonen.
'''13 september 1993: Oslo-Akkoorden.''' Israel en de Palestijnen (= PLO, de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie) ondertekenen in het Witte Huis te Washington de Oslo-verdragen. Palestijnen krijgen meer zeggenschap over de Palestijnse gebieden; beperkt Palestijns zelfbestuur uit te oefenen door de speciaal hiervoor opgerichte Palestijnse Autoriteit (PA). - De Palestijnse Autoriteit (PA) is dus in 1993 opgericht. Hoewel de akkoorden een einde maakten aan de Palestijnse opstand met stenengooierij, neemt het aantal terroristische aanslagen tot 1998 aanzienlijk toe, die honderden Israëliers het leven kost. Sinds de ondertekening van de akkoorden met de Palestijnen werden tot 2016 bijna 1700 Israëliërs vermoord tijdens aanslagen, steekpartijen en gevechten<ref>Bron: [https://brabosh.com/2016/09/22/pqpct-dyl/ Bij de 70ste verjaardag van de bomaanslag op het Koning David Hotel in Jeruzalem in 1946], Brabosh.com, 22 september. Brabosh.com is de site van de Vlaamse vrienden van Israël.</ref>.

'''13 september 1993: Oslo-Akkoorden.''' Israël, vertegenwoordigd door premier Yitzhak Rabin en de Palestijnen, vertegenwoordigd door PLO-voorzitter Yasser Arafat (= PLO, de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie), ondertekenen in het Witte Huis te Washington, de zetel van de Amerikaanse president Bill Clinton, de Oslo-verdragen. De Palestijnen krijgen meer zeggenschap over de Palestijnse gebieden; beperkt Palestijns zelfbestuur uit te oefenen door de speciaal hiervoor opgerichte Palestijnse Autoriteit (PA). - De Palestijnse Autoriteit (PA) is dus in 1993 opgericht. Hoewel de akkoorden een einde maakten aan de Palestijnse opstand met stenengooierij, neemt het aantal terroristische aanslagen tot 1998 aanzienlijk toe, die honderden Israëliers het leven kost. Sinds de ondertekening van de akkoorden met de Palestijnen werden tot 2016 bijna 1700 Israëliërs vermoord tijdens aanslagen, steekpartijen en gevechten<ref>Bron: [https://brabosh.com/2016/09/22/pqpct-dyl/ Bij de 70ste verjaardag van de bomaanslag op het Koning David Hotel in Jeruzalem in 1946], Brabosh.com, 22 september. Brabosh.com is de site van de Vlaamse vrienden van Israël.</ref>.


=== 1994 ===
=== 1994 ===
'''26 oktober: vredesverdrag met [[Jordanië]]'''. Het vredesakkoord tussen Jordanië en Israël was na Israëls akkoord met Egypte het tweede en tot anno 2016 nog altijd laatste vredesakkoord van Israël met een Arabisch land.
'''26 oktober: vredesverdrag met [[Jordanië]]'''. Het vredesakkoord tussen Jordanië en Israël was na Israëls akkoord met Egypte het tweede en tot anno 2017 nog altijd laatste vredesakkoord van Israël met een Arabisch land.


december: Yitzhak Rabin en Shimon Peres ontvangen de Nobelprijs voor de Vrede voor hun vredesinspanningen.
december: Yitzhak Rabin en Shimon Peres ontvangen de Nobelprijs voor de Vrede voor hun vredesinspanningen.

Van 11 december 1994 tot 31 augustus 1996 wordt de ''Eerste Tsjetsjeense Oorlog'' tegen Rusland. In deze onheilvolle tijd trekken bijna alle Joden weg uit Tsjetsjenië, voornamelijk naar Israël maar ook naar Rusland en het Westen<ref>[https://brabosh.com/2020/07/29/pqpct-uw8/ 25 jaar geleden: de redding door Israël van de Bergjoden van Tsjetsjenië], Brabosh.com, 29 juli 2020.</ref>. De volgende video gaat over de actie die Israël onderneemt om de Joden op te halen.

<Youtube width="600" height="480">0Ihh02jYxC4</youtube><BR>''The Spielberg Jewish Film Archive - Rescue From Chechnya''. Youtube.com: Hebrew University of Jerusalem. Duur: 6 min. 29 sec. Film uit 1995.


=== 1995 ===
=== 1995 ===
24 september: in Taba (Sinaï, Egypte) wordt het Oslo II Akkoord getekend door Israël en de PLO. Het is een interimregeling over de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever. Het akkoord gaf de Palestijnen zelfbestuur in Bethlehem, Hebron, Jenin, Nablus, Qalqilya, Ramallah, Tulkarm, en ongeveer 450 dorpen<ref>[https://nl.wikipedia.org/wiki/Oslo-akkoorden Oslo-akkoorden], Wikipedia.nl, geraadpleegd 30 sept. 2016. Enige tekst hiervan is verwerkt.</ref>.
24 september: in Taba (Sinaï, Egypte) wordt het Oslo II Akkoord getekend door Israël en de PLO. Het is een interimregeling over de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever (Judea en Samaria). Het akkoord gaf de Palestijnen zelfbestuur in Bethlehem, Hebron, Jenin, Nablus, Qalqilya, Ramallah, Tulkarm, en ongeveer 450 dorpen<ref>[https://nl.wikipedia.org/wiki/Oslo-akkoorden Oslo-akkoorden], Wikipedia.nl, geraadpleegd 30 sept. 2016. Enige tekst hiervan is verwerkt.</ref>.


28 september: het Oslo II Akkoord wordt in Washington D.C. bekrachtigd door premier Yitzchak Rabin en PLO voorzitter Yasser Arafat. Getuigen waren president Bill Clinton en afgezanten van Rusland, Egypte, Jordanië, Noorwegen en de Europese Unie.
28 september: het Oslo II Akkoord wordt in Washington D.C. bekrachtigd door premier Yitzchak Rabin en PLO voorzitter Yasser Arafat. Getuigen waren president Bill Clinton en afgezanten van Rusland, Egypte, Jordanië, Noorwegen en de Europese Unie.


4 november: Yitzak Rabin wordt in Tel Aviv op straat doodgeschoten door een Israëlische ultranationalist, nog geen zes weken na de ondertekening van Oslo II. Rabin wordt opgevolgd door Shimon Peres als premier van Israël tot aan de parlementsverkiezingen van 18 juni 1996.
4 november: '''Yitzak Rabin''' wordt in Tel Aviv op straat doodgeschoten door een Israëlische ultranationalist, nog geen zes weken na de ondertekening van Oslo II. Rabin wordt opgevolgd door Shimon Peres als premier van Israël tot aan de parlementsverkiezingen van 18 juni 1996.


In 1995 komen bij een zelfmoordaanslag in Israël 22 mensen om het leven: 21 soldaten en 1 burger.
In 1995 komen bij een zelfmoordaanslag in Israël 22 mensen om het leven: 21 soldaten en 1 burger.
Regel 151: Regel 237:
Israël en Egypte ondertekenen een vredesverdrag.
Israël en Egypte ondertekenen een vredesverdrag.


== 21e eeuw ==
=== 1998 ===
Op 23 oktober verdeelt het ''Wye River Memorandum'', een uitloper van de Oslo II-akkoorden van 1995, het gebied van Judea en Samaria, in afwachting van een algemeen vredesakkoord, in drie bestuurlijke gebieden: A, B en C. Het memorandum geeft de Islamitische Waqf, een islamitisch bestuursorgaan, controle over het grootste deel van het Graf van de Aartsvaders in Hebron. De Joden mogen alleen bidden in bepaalde delen van het gebouw. Andere delen mogen zij alleen bezoeken tijdens bepaalde feestdagen.

=== 2000 ===
Israël biedt de Palestijnen 93 procent van de Westoever aan. De Palestijnen mogen van de Israëliers een eigen staat hebben met Oost-Jeruzalem als hoofdstad. De Palestijnen wijzen het aanbod af. De terreur van Palestijnse zijde neemt toe.

'''2000-2005: Tweede intifada.''' De tweede Palestijnse Opstand brak uit nadat Ariel Sharon in september 2000 een bezoek brengt aan de Tempelberg. Het bezoek vormde de aanleiding tot de tweede Intifada, die aanhield tot 2005 en aan duizenden het leven kostte.

=== 2001 ===
Ariel Sharon (geb. 1928) wordt de 11e premier van Israël.

=== 2002 ===
'''27 maart 2002: Arabische Vredesinitiatief.''' Op 27 maart 2002 komt koning Abdullah van Saoedi-Arabië met het zogenoemde Arabische Vredesinitiatief. Dit brengt het volgende voorstel:
* Israël trekt zich volledig terugtrekken uit de in 1967 veroverde gebieden, waaronder Oost-Jeruzalem en de Golanhoogte;
* er komt een onafhankelijke Palestijnse staat;
* Oost-Jeruzalem wordt de hoofdstad van de Palestijnse staat;
* Israël laat 5 miljoen Arabische ‘vluchtelingen’ toe.
Als Israël dit voorstel zou aanvaarden, zouden alle Arabische landen de betrekkingen met Israël normaliseren.

'''8 juni 2002.''' In Jeruzalem wordt de eerste parade van homoseksuelen gehouden, waaraan zo'n 4000 mensen deelnemen. Tegenstanders laten zich niet onbetuigd.

In 2002 vangt de bouw van een muur/hek aan om Israël te beschermen tegen terroristische aanslagen uit de [[Westoever]] en wapenhandel tegen te gaan.

=== 2003 ===
Premier Sharon zegt: „Wij zijn bereid om voort te gaan met zijn uitvoering: twee staten –Israël en een Palestijnse staat– die naast elkaar bestaan in rust, veiligheid en vrede.”

=== 2004 ===
Op 9 juli 2004 stelt het Internationale Gerechtshof in Den Haag dat het veiligheidshek opgericht door Israël onwettig is. Het bepaalt tevens dat alle Joodse nederzettingen in de Palestijnse gebieden illegaal zijn. Het Internationaal Gerechtshof is de hoogste juridische instantie in de wereld.

Op 26 oktober 2004 keurt het parlement een plan goed van premier Sharon voor de ontruiming van de Gazastrook en het noorden van de Westelijke Jordaanoever. Tot grote woede van duizenden Joodse kolonisten die daar weg moeten.

=== 2005 ===
'''Terugtrekking uit Gaza.''' Israël trekt zich in augustus terug uit de [[Gazastrook]]; 21 nederzettingen daar worden ontruimd en 8500 Israëlische inwoners in het gebied moeten huis en haard verlaten. Israël hoopt hiermee de vrede te bevorderen. Helaas neemt het aantal raketbeschietingen vanuit de Gazastrook aanzienlijk toe (179 in 2005, 949 in 2006).

Hamas ontvoert een Israëlische militair, Gilad Shalit. Hij zou pas in 2011 worden vrijgelaten, in ruil voor ruim duizend Palestijnse gevangenen.

Premier Sharon stapt in november uit de Likoedpartij en richt een eigen partij op, Kadima (= 'Vooruit'). De nieuwe partij trok een derde deel van Likoed en een aantal prominente leden van de Arbeiderspartij aan.

=== 2006 ===
'''Premier.''' Premier Ariel Sharon raakt op 4 januari na een hersenbloeding in een diepe coma, waarin hij blijft tot zijn overlijden in 2014. Vicepremier Ehud Olmert neemt zijn taak over. De partij van Sharon en Olmert wint in maart 2006 de verkiezingen.

'''Tweede Libanonoorlog.''' Hezbollah ontvoert drie Israëlische soldaten in een grensoverschrijdende aanval. Dit leidt tot een oorlog met Israël die 50 dagen duurt, van 12 juli tot 14 augustus. De Israëlische luchtmacht vernietigt veel van Hezbollah's militaire capaciteit. De oorlog kost aan 121 Israëlische soldaten het leven en 1244 gewonden. Daarnaast worden er 44 burgers gedood en 1384 gewond.

'''Gazastrook.''' Hamas wint de Palestijnse verkiezingen in de [[Gazastrook]].

=== 2007 ===
Israël stelt een blokkade in rond de Gazastrook, om de instroom van wapens voor [[Hamas]], dat in de Gazastrook de macht heeft gegrepen, te voorkomen.

Op 6 september 2007 vernietigt de Israëlische luchtmacht een illegale kernreactor in aanbouw bij al-Kibar in [[Syrië]].

=== 2008 ===
'''Bod van Olmert aan de Palestijnen.''' Israël accepteert bijna alle Palestijnse eisen en biedt bijna 100% van de Westoever aan. De Palestijnen verwerpen het voorstel van de Israëlische premier Olmert.
[[Bestand:Raketten Mortieren Gaza2008.png|gecentreerd|miniatuur|799x799px]]
'''27 dec. 2008 - 18 januari 2009: operatie Gegoten Lood.''' Israël voert een militaire operatie in de Gazastrook uit onder de naam Gegoten Lood (Engels: Operation Cast Lead; Hebreeuws: מבצע עופרת יצוקה, Mivtza Oferet Yetzukah). De operatie begint op 27 december 2008 met Israëlische luchtaanvallen en wordt op 3 januari 2009 aangevuld met een grondoffensief. De aanleiding van de Israëlische aanval waren raket- en mortieraanvallen van Hamas en andere militante Palestijnse groeperingen, die jarenlang vanuit de Gazastrook op Israëlisch grondgebied werden uitgevoerd. Doel van Israël was het vernietigen van de militaire infrastructuur van Hamas, die onder meer bestaat uit tunnels voor de smokkel van onder andere wapens tussen de Gazastrook en Egypte.

Bij de gevechten en luchtaanvallen vielen onder de inwoners van de Gazastrook ongeveer 1.300 doden, van wie (afhankelijk van de bron) een derde tot twee derde burgerslachtoffers zouden zijn. Ook werden 20.000 gebouwen in de Gazastrook verwoest of beschadigd. De materiële schade werd geschat op € 1,3 miljard. Het conflict eindigde met het eenzijdig afkondigen van een bestand door zowel Israël, als (korte tijd later) Hamas.

Meer informatie over de operatie Gegoten Lood: https://nl.wikipedia.org/wiki/Conflict_in_de_Gazastrook_2008-2009

=== 2011 ===
In febr. 2011 steunen 14 van de 15 leden van de VN-Veiligheidsraad een Palestijnse resolutie, waarin de Israëlische 'nederzettingen' in Judea en Samaria illegaal worden verklaard. Tot woede van de Palestijnen stemmen de Verenigde Staten tegen.

In 2011 neemt het aantal Joodse kolonisten in de Palestijns gebieden met 13.000 toe, van bijna 524.000 naar bijna 537.000 zielen.

Israel plaatst in maart raketafweer bij de Gazastrook. Het systeem Iron Dome moet beschermen tegen de raketten die Palestijnen afvuren. Het antiraket-systeem volgt de raketten en schiet ze tijdens de vlucht kapot. De installaties kunnen binnen enkele uren worden afgebroken en elders in Israel worden opgebouwd. De regering zegt dat het anti-raketsysteem niet waterdicht is en nog verder zal worden verbeterd.

In augustus sluipt een groep gewapende mannen vanuit Egypte de grens over bij Eilat en doodt acht Israëliërs. Bij de Israëlische vergelding komen zes Egyptische grenswachten om.

Israël laat in het najaar meer dan duizend gedetineerde Palestijnen, onder hen terroristen, vrij in ruil voor de militair Gilad Shalit. Hij was sinds juni 2006 in handen van de Palestijnse beweging Hamas.

In 2011 worden van de Gaza-strook 680 aanvallen met raketten en mortier gepleegd, waaronder 80 middellange-afstandsraketten van het type Grad-raketten. Er zijn weinige lichamelijke slachtoffers.

=== 2012 ===
'''Operatie Wolkkolom'''

De raketbeschietingen vanuit de Gazastrook op Israël nemen toe. Als reactie lanceert Israël in november de militaire operatie 'Verdedigingszuil', in het Hebreeuws eigenlijk 'Wolkkolom', een verwijzing naar de [[Wolkkolom]] waarmee God het volk afschermde van de Egyptenaren. De leider van de militaire tak van Hamas wordt door Israël omgebracht. De Israëlische premier Netanyahu verklaart op 15 november: „In plaats de inwoners van Gaza een betere toekomst te geven, heeft de top van Hamas met steun van Iran Gaza verandert in een terreurbolwerk. Ze vuurden duizend raketten af op onze steden, dorpen op onze burgers en kinderen. Ze smokkelden duizenden raketten en projectielen Gaza binnen en ze hebben deze doelbewust verstopt in bewoonde gebieden, in huizen, in scholen en bij ziekenhuizen. Alleen dit jaar al heeft Hamas meer dan duizend raketten afgevuurd op Israël, inclusief bijna 200 raketten in de afgelopen 24 uur.” De oorlog duurt 8 dagen en eindigt met een wapenstilstand, waarbij Egypte bemiddelde. Er kwamen 166 Palestijnen en zes Israëliërs om het leven.

In 2012 werden 2248 '''raketten''' op Israël afgevuurd.

=== 2013 ===
Op 5 juli vernietigt de Israëlische luchtmacht Russische wapens in een opslagplaats in de Syrische havenstad Lataki.

Ook in 2013 werd Israël met raketten bestookt uit de Gazastrook. Zie de [http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Palestinian_rocket_attacks_on_Israel,_2013 lijst van Palestijnse raketaanvallen op Israël in 2013] (Wikipedia, Engels).

=== 2014 ===
'''Sharon overleden.''' Op 11 januari overlijdt oud-premier en oorlogsheld Ariel Sharon op 85-jarige leeftijd, na 8 jaar in coma te hebben gelegen. Als militair en politicus was hij gevierd èn omstreden. Sharon was premier van 2001 tot 2006.

'''President.''' Op 10 juni wirdt Reuven Rivlin wordt door het Israëlische parlement tot president van Israël gekozen.

'''Ontvoering.''' Op 12 juni worden drie Joodse tieners, woonachtig op de Westelijke Jordaanoever, ontvoerd. Israël kamt de Westoever uit en verrichten arrestaties. Palestijnen reageren agressief. Op 30 juni worden de dode lichamen van de drie jongens in een greppel gevonden. Uit vergelding vermoorden in Israël Joodse mannen een Arabische tiener. De spanningen tussen Joden en Palestijnen lopen hierdoor op.

'''Operatie Vaste klif.''' In juli, als vergelding voor aanhoudende raketbeschietingen uit de [http://www.christipedia.nl/Artikelen/G/Gazastrook Gazastrook] (zo'n 500 raketaanvallen in de maand juni), begint de weermacht van Israël operatie Vaste Klif (Hebr. ''Tzuk Eitan''; Engels: ''Protective Edge,'' beschermrand). Het leger wil de rakettenregen doen ophouden, Hamas (dat in de Gazastrook heerst) verzwakken en daardoor de veiligheid van de burgers in Israël verbeteren. Het wapens zwegen na een (tijdelijke)wapenstilstand op 26 augustus. Aan Palestijnse zijde waren rond 2.200 doden gevallen, aan Israëlische kant 72. 
{| class="wikitable"
|Arjan, een Nederlander op bezoek in Tel Aviv, meldde in juli 2014 over de raketaanvallen vanuit de Gazastrook<ref>[http://isreality.nl/2014/07/shabbat-shalom/ 'Shabbat shalom'], bericht op Israelity.nl, 12 juli 2014. </ref>:

''Tel Aviv, Israël, vrijdag 11 juli, 20:42 uur. Shabbat is net begonnen. Families zijn vanuit de synagogen onderweg naar huis, of hebben zich zojuist geïnstalleerd voor het uitgebreide shabbatsmaal. ‘Shabbat shalom’, klinkt het uit hun kelen.''

''De nauwelijks ingetreden shabbatsrust wordt ineens ruw verstoord. Het ‘Tzeva adom’ schalt door de straten van de stad. Luchtalarm. Opnieuw zijn er vanuit Gaza raketten onderweg naar Tel Aviv. Maken dat je wegkomt dus. Net als ik zoeken de honderdduizenden inwoners van Tel Aviv haastig hun weg naar veiliger oorden. Naar de schuilkelder van hun woning, of -als die er niet is- naar het trappenhuis van hun flatgebouw. Een minuut en 52 seconden lang klinkt het luchtalarm. Het leven in Tel Aviv staat even helemaal stil. Iedereen houdt z’n adem in.''

''Drie harde knallen schrikken het luchtruim boven de stad op. Eén heel dichtbij, twee wat verder weg. Bijna automatisch ga ik er vanuit dat de Iron Dome, Israëls raketafweersysteem, ook deze serie projectielen succesvol heeft onderschept. Iedereen gaat weer verder met waar hij mee bezig was. Het leven gaat door.'' 
|}
Meer informatie over de operatie Beschermende Rand: [http://en.wikipedia.org/wiki/2014_Israel%E2%80%93Gaza_conflict Operation Protective Edge] (Wikipedia, Engels)

Op 24 juli wordt de '''nieuwe president''' Reuven Rivlin beëdigd, nadat hij anderhalve maand eerder is verkozen. Hij volgt president Peres op, die hij bedankt voor het levenslang dragen van Israëls last. Daarmee wordt Rivlin de tiende president van de staat Israël. Hij is lid van de politieke partij Likoed.

De onderhandelingen met de Palestijnen houden op (in jan. 2016 zijn ze nog niet hervat.

In 2014 nam de Algemene Vergadering van de '''Verenigde Naties''' 20 resoluties aan die Israël veroordeelden, en slechts vier aangaande andere staten, respectievelijk Syrië, Noord-Korea, Oekraïne en tegen Iran.

'''Meer informatie over 2014''' in Israël: [http://en.wikipedia.org/wiki/2014_in_Israel 2014 in Israel] (Wikipedia, Engels)

=== 2015 ===
'''Immigratie.''' Bijna 30.000 joden komen als immigranten Israël binnen, het hoogste aantal in vijftien jaar. Onder de nieuwkomers zijn opvallend veel Joden uit Oekraïne en Frankrijk (7900 Franse joden)<ref>[http://www.refdag.nl/nieuws/buitenland/meer_joden_emigreren_naar_israel_1_962367 Meer joden emigreren naar Israël], nieuwsbericht op RefDag.nl, 26 dec. 2015.</ref>.

In 2015 besluit Israël de nog 9000 overgebleven Joden in Ethiopië naar Israël te brengen. Zie verder in 2016.

'''Spaans staatsburgerschap.''' Spanje geeft duizenden nakomelingen van Spaanse joden het Spaanse staatsburgerschap. Het zijn asielzoekers, vooral uit Marokko, Turkije en Venezuela, die op grond van een nieuwe wet recht hebben op de Spaanse nationaliteit. De wet moet een zwarte bladzijde uit de Spaanse geschiedenis gedeeltelijk rechtzetten. In 1492 dwong Spanje de joden zich te bekeren tot het katholieke geloof. Miljoenen joden die zich niet wilden bekeren sloegen op de vlucht; anders zouden ze ter dood zijn gebracht<ref>[http://nos.nl/artikel/2060845-na-meer-dan-vijf-eeuwen-mogen-4000-joden-zich-weer-spanjaard-noemen.html Na meer dan vijf eeuwen mogen 4000 joden zich weer Spanjaard noemen], nieuwsbericht op NOS.nl, 2 okt. 2015.</ref>.

'''Aanslagen.''' Vanaf september is er van Palestijnse zijde een golf van aanslagen in Israël en op de Westoever. Van 13 september tot 15 maart 2016 (tussenstand zijn 34 mensen gedood door terreuraanslagen en werden 401 mensen gewond. Aan de aanslagen bestaan uit: 202 steekpartijen, 83 aanvallen met vuurwapens, 43 pogingen tot dodelijke aanrijding met een auto.

'''Europees labelingbesluit.''' Op 11 november gaat de Europese Unie over tot de etikettering (labeling, niet boycotten) van Israëlische producten uit de 'bezette' gebieden in Judea, Samaria en de Golan.

=== 2016 ===
'''NAVO-partner.''' Nadat Turkije zijn veto heeft ingetrokken, kan Israël partner (geen lid) van de NAVO worden.

'''Golan'''. Op 11 april 2016 herhaalt premier Netanyahu Israëls standpunt ten aanzien van de [[Golanhoogten]] dat het gebied voor altijd een deel van Israël zal blijven.

'''Immigratie.''' Israël besluit in augustus 1300 van de 9000 nog in opvangkampen wonende Ethiopische Joden binnen een jaar naar Israël te brengen.

'''23 dec. 2016.''' De VN neemt een resolutie aan die het bouwen van nederzettingen in Oost-Jeruzalem en in het Israëlische district Judea en Samaria (Westoever) verbiedt.

=== 2017 ===
Israël ontvangt 28.400 Joodse immigranten<ref>Eliana Rudee, [https://www.breakingisraelnews.com/100479/5-biblical-prophecies-fulfilled-2017-5-expected-2018 5 Biblical Prophecies Fulfilled in 2017 and 5 More Expected in 2018], BreakingIsraelNews.com, 5 kan. 2018.
</ref>. 

=== 2018 ===
Israël stelt een zwarte lijst samen van zo'n 20 organisaties uit de [[BDS-beweging]]; hun vertegenwoordigers mogen Israël niet meer binnenkomen.<ref>Nieuwsbericht dd 6 jan. 2018, https://www.timesofisrael.com/israel-compiles-blacklist-of-bds-groups-to-be-barred-from-country/</ref>


== Zie ook ==
''Februari''. Israël onderschept een drone van Iraanse makelei die vanuit Syrië het Israëlische luchtruim binnendringt. Daarop voeren de Israëliërs luchtaanvallen uit op twaalf Syrische en Iraanse doelen in Syrië. Het Syrische leger haalt met luchtafweergeschut een Israëlisch F-16 gevechtsvliegtuig neer. Het stort neer in het noorden van Israël. De twee piloten konden zich met hun schietstoel in veiligheid stellen. Een Syrische luchtafweerraket valt op Israëlisch grondgebied, maar veroorzaakt geen schade. Israël voerde al eerder aanvallen op Iraanse militaire bases in Syrië uit, vooral in het zuiden van dat land.
{{Subpagina's}}


== Bron ==
== Bron ==
Regel 294: Regel 247:


== Voetnoten ==
== Voetnoten ==
<references />

Huidige versie van 23 feb 2024 om 23:52

De geschiedenis van Israël van 1948 - heden is de geschiedenis vanaf het jaar waarin de Joodse staat Israël is gesticht tot het eind van de 20e eeuw.

Sinds de oprichting van de zionistische beweging eind 19de eeuw verhuisde een steeds groter deel van de Joodse wereldbevolking naar Israël. Vóór en na de stichting van de staat Israël zijn er conflicten en oorlogen met de Palestijnen en de Arabische buurlanden, en wordt er onderhandeld over vrede. De democratische staat heeft te maken met oorlog, etnische en religieuze conflicten, internationale boycots, massale immigratie en terreuraanvallen.

1948

14 mei 1948: stichting van de staat Israël. De Joodse staat 'Israël' wordt uitgeroepen door David Ben Goerion. Dit gebeurt bijna 2000 jaar na de verwoesting van Jeruzalem in 70 na Chr. en de daaropvolgende verstrooiing van de Joden, en na 55 jaar van zionistische activiteiten, 50 jaar na het eerste zionistische congres in Basel (1897). David Ben Goerion wordt de eerste premier. Binnen 11 minuten wordt de nieuwe staat erkend door de Verenigde Staten onder president Harry Truman.

15 mei - 10 juni 1948: Israëlische onafhankelijkheidsoorlog. De staat is nauwelijks geboren, of de eerste overlevingsoorlog breekt uit, tegen de gecombineerde aanvallen van zes Arabische legers (zie kaart). Op 15 mei 1948 gaan verscheidene Arabische landen (Egypte, Syrië, Irak en Libanon) tot de aanval over. Bij het begin van de oorlog is 35% van de Joodse bevolking in het land geboren. Tel Aviv is de enige stad met meer dan 100.000 inwoners.

Arabische aanvallen in de periode 15 mei - 10 juni 1948

In de bloedige Onafhankelijkheidsoorlog verliest 1% van de Joodse bevolking het leven.

Arabische inwoners worden door de Arabische landen opgeroepen om uit het oorlogsgebied (land van Israël) te vertrekken, opdat zij later, ongeschonden, als de Arabieren Israël hebben verslagen, weer kunnen terugkeren naar hun huis en haard. Een deel van de Arabieren wordt door de Joden verdreven. Een ander deel, zo'n 150.000 duizend, blijft in Israël achter en worden Israëlische staatsburgers[1].

Op 10 maart 1949 wordt Eilat bevrijd.

Jordanië bezet een groot deel van het historische Samaria en Juda; de Joden worden er verdreven. Ook uit de oude stad van Jeruzalem worden Joden verdreven.

De 'onafhankelijkheidsoorlog' eindigt, tegen de verwachting in, met de overwinning door Israël.

De bezetting door Jordanië van Oost-Jeruzalem en de Westoever zal tot 1967 duren. Tijdens Israëls onafhankelijkheidsoorlog worden meer dan 40.000 Joden[2] verdreven uit de Westoever, waar ze generaties lang hebben geleefd. Pas in 1967 zullen velen van hen terugkeren.

Bevolking. In 1948 leefden 805.000 mensen in Israël[3]. Slechts 30 Joden geloofden in Jezus Christus[4].

Haganah. De Joodse zelfverdedigingsorganisatie Haganah gaat op in het Israëlische leger.

Immigratie. Na de vestiging van de Joodse staat komen al meer Joden naar het land van Israël. De eerste van de twee grootste immigratiegolven bracht 700.000 immigranten. Zij begon met de vestiging van Israël en eindigde in het midden van de jaren 1950. De bevolking verdubbelde bijna tot 1,5 miljoen.[3]

Rusland. In Rusland beginnen grote antisemitische acties. Iedereen die in een Duits kamp heeft gezeten wordt gewantrouwd. Stalin heeft een hekel aan joden.[5]

Meer informatie

Larry Collins, Dominique Lapierre, O Jeruzalem. De bloedige strijd om het bestaansrecht van Israël. Uitgever: Elsevier, 1983. Pagina's: 480. Oorspronkelijk verschenen in het Engels in 1970, O Jerusalem.

1949

Januari 1949. Jeruzalem wordt verdeeld tussen Israël en Jordanië.

Operatie Vliegend Tapijt. In 1949-50 worden 43.000 Joden uit Jemen via een luchtbrug naar Israël gevlogen[6].

Jaren '50

In de jaren vijftig doden Arabische commando’s, die vanuit Jordanië en Egypte Israël binnendrongen, honderden Joden.

1950. In 1950 hernoemt Jordanië, dat sinds 1948 een groot deel van het historische Samaria en Judea bezet houdt, dit gebied 'Westoever' (Eng. Westbank). - De Joden in Irak worden overgevlogen naar Israël.

1951. 113.000 Iraakse Joden worden naar Israël gevlogen[6].

1955. Noord-Afrikaanse immigranten stichten de stad Dimona

1956. De Suez-crisis.

1958. In Dimona wordt een kerncentrale in gebruik genomen.

Jaren '60

Load video
YouTube


'Israëlisch avontuur door de tijd', een film van het Israëlische ministerie van Toerisme uit de jaren '60, in het Duits gesproken. Getoond worden verschillende plaatsen, onder meer Jaffa, Tel Aviv en Jeruzalem. De film maakt deel uit van de collectie van het Israëlische Staatsarchief.

1962

In Massada beginnen oudheidkundige opgravingen.

1964

Oprichting van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie.

1967

mei 1967: Egypte sluit de Straat van Tiran af, de doorgang voor Israëlische schepen naar Azië. Dit is funest voor de economie Israël. Egypte zendt vervolgens 100.000 Egyptische soldaten en 950 tanks naar de grens van Israël. "We kunnen het bestaan van de staat Israël op geen enkele wijze dulden", zegt de Egyptische president Gamal Abdul Nasser op 28 mei. "De Palestijnen moeten rechten terugkrijgen. Wat in 1948 gebeurd is, beschouwen wij als een daad van agressie tegenover het Palestijnse volk. Israël heeft de Palestijnen uit hun land verdreven en hun bezittingen gestolen."[7]

Foto: Rabbijn Shlomo Goren blaast op de ramshoorn bij de bevrijding van de klaagmuur in 1967.

5-10 juni 1967: de Zesdaagse Oorlog, de tweede Israëlisch-Arabische oorlog. Vooraf dreigen Arabische staten de Joodse staat te vernietigen. In de oorlog die volgt herovert Israël Oud-Jeruzalem, Judea & Samaria (Westoever), Gaza, Sinaï en de Golanhoogte.

Israël ziet zich genoodzaakt de vijanden vóór te zijn. Op 5 juni opent Israël in 'Operatie Focus' de aanval op Egypte en Syrië. Van Arabische zijde zijn in de oorlog gewikkeld Egypte, Syrië, Jordanië en Irak. De oorlog duurt zes dagen (5 tot 10 juni) en wordt dan ook bekend als de Zesdaagse Oorlog of Juni-oorlog. Op de eerste dag verkrijgt Israël het overwicht in de lucht door de vliegtuigen van de vijand voor het overgrote deel uit te schakelen terwijl ze nog op de grond staan.

De strijd is bitter, doch Israël wint op alle fronten en verovert grote stukken land:

  • Oost-Jeruzalem met de tempelberg, die nog in Arabische handen waren
  • de Westoever: het gehele gebied ten westen van de Jordaan, ontnomen aan Jordanië
  • de Gazastrook, ontnomen aan Egypte
  • de Sinaïwoestijn, ontnomen aan Egypte
  • de hoogvlakte van Golan, ontnomen aan Syrië
  • twee Saoedische eilandjes

Op de derde dag van deze Zesdaagde Oorlog, 7 juni, wordt het oude stadsdeel van Jeruzalem veroverd. Jeruzalem is weer één. De zoetste overwinning is de bevrijding van de tempelberg en de Klaagmuur. Joodse soldaten huilen voor de Klaagmuur.

Provided ID could not be validated.
Israëlische soldaten op de tempelberg en bij de klaagmuur. Duur: 2 minuten. Hebreeuws gesproken. Bron: Youtube.com.


Provided ID could not be validated.
Israëlische soldaten bevrijden de Oude Stad. 

De Israëlische regering verklaart formeel: Jeruzalem zal de ondeelbare hoofdstad van de Joodse staat Israël zijn.

De Golanvlakte wordt op Syrië veroverd. Tijdens de felle gevechten om de Golan verliezen ongeveer 500 Israëlische soldaten het leven. Op 10 juni om 18.30 uur kondigt Israël een staakt-het-vuren af.

Provided ID could not be validated.
Filmpje over de Zesdaagse Oorlog, duur 6 minuten, Engels, bron Youtube.com)

Load video
YouTube


'Hand of God in the Six Day War. De overwinning van Israël lijkt een goddelijk wonder te zijn.

Lange film: Six Days in June (2 uur, Engels gesproken; Youtube.com, gepubliceerd 9 okt. 2014)

Religieuze zionisten zagen dat de Bijbelse landsgrenzen langzaam hersteld werden en Jeruzalem weer de hoofdstad was. En volgens velen van hen moest dit uitlopen op de komst van de Messias.

Meer informatie

  • Pal achter Israël, documentaire in de serie Andere tijden, 20 mei 2017. Duur: 30 minuten. Andere Tijden is in Nederland het geschiedenisprogramma van de NTR en de VPRO.
  • Michael B. Oren. Six Days of War: June 1967 and the Making of the Modern Middle East. Presidio Press, 3 juni 2003. Omvang: 496 pagina's.

Na de Zesdaagdse oorlog. Na de overwinning van de 'juni-oorlog' begonnen de Joden, die in 1948 door de Arabieren waren verdreven uit de dorpen en gemeenten waar ze generatieslang hadden gewoond, langzaam terug te keren naar hun heroverde thuisland voornamelijk in Judea in Hebron en ten zuiden van Bethlehem (Gush Etzion)[8]. Verder ontstonden de eerste ‘nederzettingen’.

1968

Uit het communistische Polen worden 15.000 Joden verdreven. - In Israël is de eerste televisie-uitzending.

1972

Tijdens de Olympische Spelen in München worden 11 Israëlische atleten gegijzeld door de Palestijnse terreurbeweging Zwarte September, een netwerk van Jordaans-Palestijnse terroristen, deel uitmakend van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO). Na een mislukte reddingsoperatie worden alle atleten gedood door de gewapende Palestijnen.

1973

David-Ben Goerion overlijdt.

6 — 24 oktober 1973: Jom Kippoeroorlog. De Egyptische en Syrische legers zetten op Verzoendag (Jom Kippoer), de heiligste dag van de Joodse kalender, een verrassingsaanval in. Het offensief veegt Israël bijna van de kaart. Israël overleeft echter.

Op 7 oktober brengt de Israëlische marine zonder eigen verlies vijf Syrische schepen tot zinken tijdens de Slag om Latakia. Daarna bleef de Syrische marine de rest van het conflict in de haven.

De oorlog kostte het leven aan 2688 Israëlische soldaten en tienduizend mensen raakten gewond. De oorlog prikkelde Joden daarna tot het bouwen van nederzettingen.

1974

Op het einde van 1974 poogt een groep Joden een ‘nederzetting’ op te richten op de ruïnes van het treinstation van het Arabisch dorp Sebastia, voorheen de antieke stad Samaria. Zeven keren beklommen ze de heuveltoppen, stelden er tenten op en trachtten een blijvende Joodse bewoning in Samaria te verkrijgen. Zeven keren beval de Israëlische regering het Israëlische Leger (IDF) om hen te verdrijven. Een Israëlische resolutie verklaarde de ‘nederzetting’ onwettig[8].

1975

Joodse nederzetting in Kadum, ca. 1975.

december: achtste poging van Joden om een nederzetting in de stad Sebastia (Samaria) te stichten. De Israëlische regering haalt bakzeil: met het Sebastia-akkoord, ondertekend door premier Yitzhak Rabin en minister van defensie Shimon Peres, erkent de Israëlische overheid voor het eerst het bestaansrecht van een nederzetting in Palestijns gebied, op de site van de militaire basis van Kadum, 11 kilometers ten zuidwesten van Nabloes, het oude Sichem, in Samaria. Permanente bewoning van de nederzetting wordt officieel toegestaan.

Duizenden Joden verzamelen zich aan het verlaten treinstation van Sebastia om hun overwinning te vieren. Vijfentwintig Joodse gezinnen krijgen toestemming om zich te vestigen in de nederzetting, die later de naam Kedumim zal krijgen.

Het Sebastia-akkoord gaf een belangrijke impuls aan de nederzettingenbeweging; het zette het licht op groen voor een enorme vermenigvuldiging van ‘nederzettingen’ voorbij de Groene Lijn[8]. Het was het begin van de massale Joodse herbewoning van zowel Judea als Samaria.

1976

In 1976 wordt de religieus-zionistische Gush Emunim-beweging gesticht, later voortgezet in de Amana-beweging, een beweging die het stichten van nederzettingen in de betwiste gebieden ondersteunt.

Op het vliegveld van Entebbe, de voormalige hoofdstad van Oeganda, vond in 1976 een vliegtuigkaping plaats. In het vliegtuig zaten vele Joden. De gijzelnemers eisten losgeld en de loslating van Palestijnse gevangenen. Ze dreigden de Joden een voor een te doden als hun eigen niet werden ingewilligd. Daarop volgde een (geslaagde) bevrijdingsactie door de Israëlische strijdkrachten, gesteund door de Israëlische geheime dienst, de Mossad. Een kort verslag (2 minuten) van de reddingsoperatie: video.

1977

Met de overwinning van de Likoed-partij onder Menachem Begin komt een einde aan de periode van een socialistisch zionisme (1882-1977)[9].

17 mei 1977: Premier Menachim Begin bezoekt de nederzetting Kedumim en verklaart: “Wij staan hier op de grond van het bevrijde Israël.”

juli: Premier Begin verleent volledige wettige status aan de nederzetting in Kadum, die nauwelijks 100 Joodse bewoners telt, die in mobil homes en stacaravans wonen. Langzaam zal Kadum de stad Kedumim worden. In 2016 zal de stad ca. 4.510 tellen[8].

19 november 1977. De Egyptische president Anwar Sadat bezoekt Israël. Anderhalf jaar later zouden Egypte en Israël een vredesverdrag tekenen.

1978

In 1978 tekenen Israël en Egypte de akkoorden van Camp David. Hiermee erkende Egypte het bestaansrecht van Israël, terwijl Israël de in 1967 veroverde Sinaï-woestijn teruggaf.

1979

Op 26 maart 1979 sluiten Egypte en Israël een vredesverdrag. — Eerste Gay Pride Parade in Israël vindt plaats in Tel Aviv.

In Iran vindt een Islamitische revolutie plaats en komt er een eind aan het bewind van de sjah. Het hoofd van de Joodse gemeenschap wordt terechtgesteld. 60.000 Joden vluchten weg uit Iran.

Jaren '80

De jaren '80 zijn stormachtig. De Israëlische economie worstelt met een hyperinflatie die in 1985 450% bereikt.[9]

1980

De munt lira wordt vervangen door de sjekel.

1981

Op 14 december annexeert Israël de Golanhoogte, een gebied dat in 1967 werd veroverd op Syrië. Syrië heeft sedertdien geweigerd te onderhandelen over de status van de Golan. Er is geen vredesakkoord met Syrië. Door de annexatie wordt wordt op de Golan de Israelische wetgeving van kracht. De annexatie wordt internationaal niet erkend.

Op 7 juni bombarderen Israëlische vliegtuigen de Iraakse kernreactor Osirak (Operatie Opera), omdat Israël wil voorkomen dat de vijandige staat een atoomwapen maakt. Zie de volgende video voor meer informatie.

Load video
YouTube


A Brief History of: Operation Opera (Osiraq reactor). Youtube.com: Plainly Difficult, 21 jan .2019. Duur: 15 min. 37 sec.

In buurland Egypte wordt president Sadat vermoord.

1982

1982-1985 Eerste Libanon Oorlog. Het leger valt Libanon binnen, als reactie op Palestijnse beschietingen vanuit dat land.

In de Palestijnse vluchtelingenkampen bij Sabra en Shatila worden, met medeweten van Israëlische militairen, honderden, mogelijk duizenden mensen vermoord door 'christelijke' milities. Defensieminister Sharon zal daarom later moeten aftreden.

In 1982 wordt Hezbollah opgericht, een Palestijnse terreurbeweging in Libanon.

Yamit ontruimd. In de Egyptische Sinaï wordt de Israëlische nederzetting Yamit met ca. 2500 inwoners door het Israëlische leger ontruimd, als gevolg van het Israëlisch-Egyptische vredesverdrag van 1977.[10]

1984

18 juli 1984. Iranese en Libanese terroristen blazen een Joods gemeenschapsgebouw in Buenos Aires, Argentinië, op, waarbij 85 mensen omkomen en 300 gewond raken.

Operatie Mozes. Ongeveer 7000 Ethiopische Joden worden vanuit Soedan naar Europa gevlogen, vanwaar ze naar Israël worden gebracht. Soedan verbiedt daarop Israël via haar grondgebied Joden te vervoeren.

1985

De inflatie bereikt een hoogte van 450%. — Einde van de Eerste Libanon Oorlog (1982-1985).

1987

1987-1990 Eerste intifada, volksopstand van de Palestijnen.

In 1987 wordt Hamas opgericht, een afsplitsing van de Moslimbroederschap.

1988

De Palestijnse Bevrijdingsorganisatie stemt in met een beginselverklaring inzake tussentijds. Deze stap moest de weg banen naar zelfbestuur van de Palestijnen door een te vormen Palestijnse Autoriteit. De Palestijnse Autoriteit kwam er vijf jaar later, in 1993. De leider van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie, Arafat, zei niet veel later: "Deze overeenkomst beschouw ik als niet meer dan de overeenkomst die tussen onze profeet Mohammed en de Kuraisj werd getekend."[11] Dat was een tactische zet van Mohammed, een tijdelijk bestand dat hij in 630 met dood en verderf verbrak.

Homoseksualiteit wordt legaal in Israël. Alle rechtbanken erkennen en respecteren de 'rechten' van homoseksuelen, ondanks fel verzet vanuit religieuze kringen.

1989

Een nieuw kabinet onder leiding van Jitschak Shamir treedt aan.

Val van de Berlijnse Muur. Tot nu toe konden Joden de Sovjet-Unie niet verlaten. Na de val van de Muur trekken veel Russische Joden weg. In de loop van tien jaar verlaten één miljoen Joden[6] hun geboorteland om zich te vestigen in Israël.

Jaren '90

In de jaren '90 is er de tweede grote immigratiegolf na de vestiging van de staat Israël. Meer dan 900.000 immigranten uit de voormalige Sovjet-Unie komen aan en vormen meer dan 10% van de totale bevolking van Israël.[3]

1990

Immigratie. In de jaren '90-'91 komen 400.000 Russische Joden in Israël wonen[6].

1991

Operatie Salomo. Met 36 vliegtuigen worden binnen een tijd van 36 uur 15.000 Joden uit Ethiopië naar Israël gevlogen. Tijdens deze actie werden zeven baby's geboren.

1993

Immigratie. In de jaren '93-'99 komen jaarlijks 70-80.000[6] Russische Joden in Israël wonen.

13 september 1993: Oslo-Akkoorden. Israël, vertegenwoordigd door premier Yitzhak Rabin en de Palestijnen, vertegenwoordigd door PLO-voorzitter Yasser Arafat (= PLO, de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie), ondertekenen in het Witte Huis te Washington, de zetel van de Amerikaanse president Bill Clinton, de Oslo-verdragen. De Palestijnen krijgen meer zeggenschap over de Palestijnse gebieden; beperkt Palestijns zelfbestuur uit te oefenen door de speciaal hiervoor opgerichte Palestijnse Autoriteit (PA). - De Palestijnse Autoriteit (PA) is dus in 1993 opgericht. Hoewel de akkoorden een einde maakten aan de Palestijnse opstand met stenengooierij, neemt het aantal terroristische aanslagen tot 1998 aanzienlijk toe, die honderden Israëliers het leven kost. Sinds de ondertekening van de akkoorden met de Palestijnen werden tot 2016 bijna 1700 Israëliërs vermoord tijdens aanslagen, steekpartijen en gevechten[12].

1994

26 oktober: vredesverdrag met Jordanië. Het vredesakkoord tussen Jordanië en Israël was na Israëls akkoord met Egypte het tweede en tot anno 2017 nog altijd laatste vredesakkoord van Israël met een Arabisch land.

december: Yitzhak Rabin en Shimon Peres ontvangen de Nobelprijs voor de Vrede voor hun vredesinspanningen.

Van 11 december 1994 tot 31 augustus 1996 wordt de Eerste Tsjetsjeense Oorlog tegen Rusland. In deze onheilvolle tijd trekken bijna alle Joden weg uit Tsjetsjenië, voornamelijk naar Israël maar ook naar Rusland en het Westen[13]. De volgende video gaat over de actie die Israël onderneemt om de Joden op te halen.

Load video
YouTube


The Spielberg Jewish Film Archive - Rescue From Chechnya. Youtube.com: Hebrew University of Jerusalem. Duur: 6 min. 29 sec. Film uit 1995.

1995

24 september: in Taba (Sinaï, Egypte) wordt het Oslo II Akkoord getekend door Israël en de PLO. Het is een interimregeling over de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever (Judea en Samaria). Het akkoord gaf de Palestijnen zelfbestuur in Bethlehem, Hebron, Jenin, Nablus, Qalqilya, Ramallah, Tulkarm, en ongeveer 450 dorpen[14].

28 september: het Oslo II Akkoord wordt in Washington D.C. bekrachtigd door premier Yitzchak Rabin en PLO voorzitter Yasser Arafat. Getuigen waren president Bill Clinton en afgezanten van Rusland, Egypte, Jordanië, Noorwegen en de Europese Unie.

4 november: Yitzak Rabin wordt in Tel Aviv op straat doodgeschoten door een Israëlische ultranationalist, nog geen zes weken na de ondertekening van Oslo II. Rabin wordt opgevolgd door Shimon Peres als premier van Israël tot aan de parlementsverkiezingen van 18 juni 1996.

In 1995 komen bij een zelfmoordaanslag in Israël 22 mensen om het leven: 21 soldaten en 1 burger.

1996

18 juni: parlementsverkiezingen in Israël. De Arbeidspartij leidt een zware nederlaag als gevolg van de ondertekening van Oslo II in 1995. Premier Peres wordt opgevolgd door Benjamin Netanyahu van de partij Likoed.

1997

Israël en Egypte ondertekenen een vredesverdrag.

1998

Op 23 oktober verdeelt het Wye River Memorandum, een uitloper van de Oslo II-akkoorden van 1995, het gebied van Judea en Samaria, in afwachting van een algemeen vredesakkoord, in drie bestuurlijke gebieden: A, B en C. Het memorandum geeft de Islamitische Waqf, een islamitisch bestuursorgaan, controle over het grootste deel van het Graf van de Aartsvaders in Hebron. De Joden mogen alleen bidden in bepaalde delen van het gebouw. Andere delen mogen zij alleen bezoeken tijdens bepaalde feestdagen.

Zie ook

Bron

Geschiedenis van Israël, artikel op Wikipedia.nl, geraadpleegd 1 okt. 2016

Voetnoten

  1. ↑ De Arabische Israëliër Joseph Hadad vertelt over zijn vader, die geen gehoor gaf aan de oproep van Arabische leiders om Palestina tijdelijk te verlaten en in zijn woonplaats in Noord-Israël bleef. https://twitter.com/joereal99/status/1754257696856179059, bericht dd. 4 febr. 2024.
  2. ↑ https://brabosh.com/2020/09/01/pqpct-vb0-2/
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Israël’s bevolking is afgelopen jaar aangegroeid tot 8,84 miljoen inwoners, Brabosh.com, nieuwsbericht dd. 20 april 2018.
  4. ↑ Bron: Eitan Bar, The 3 Reasons Why Jews Don't Believe In Jesus, Youtube.com, 19 aug. 2019.
  5. ↑ Verfilming Sobibor: Russische propaganda, of stap in de goede richting?, nieuwsbericht op NOS.nl, 13 okt. 2018
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Christenen voor Israël, Tentoonstelling, Nijkerk, 2009.
  7. ↑ Aangehaald in: Stewart Ross, Het conflict tussen Israël en de Arabische wereld (Harmelen: Ars Scribendi, 1997), blz. 6.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 RIP Shimon Peres (3): Over zijn historische bijdrage aan de Joodse herbewoning van Judea en Samaria, Brabosh.com, 29 sept. 2016.
  9. ↑ 9,0 9,1 Daniel Krygier, Israël – succesvol in neergaand Midden-Oosten, artikel op Brabosh.com, 1 maart 2018. Naar een artikel van Daniel Krygier “Israel – A Successful Powerhouse in the Collapsing Middle East” van 18 januari 2018 op de site van The Jewish Press.
  10. ↑ Raphael Israeli, Niet de nederzettingen zijn obstakel voor vrede maar wel de Arabisch islamitische overheersingsdrang. Brabosh.com, 22 aug. 2017.
  11. ↑ Alfred Muller, Hoe groot mag Israël worden? (Boekencentrum), blz. 50. Aangehaald in Christian Stier, "Herzls droom van vrede", in: Het Zoeklicht, 93e jaargang, 17 febr. 2017, blz. 6-8.
  12. ↑ Bron: Bij de 70ste verjaardag van de bomaanslag op het Koning David Hotel in Jeruzalem in 1946, Brabosh.com, 22 september. Brabosh.com is de site van de Vlaamse vrienden van Israël.
  13. ↑ 25 jaar geleden: de redding door Israël van de Bergjoden van Tsjetsjenië, Brabosh.com, 29 juli 2020.
  14. ↑ Oslo-akkoorden, Wikipedia.nl, geraadpleegd 30 sept. 2016. Enige tekst hiervan is verwerkt.
Overgenomen van "https://www.christipedia.nl/wiki/Geschiedenis_van_Israël/1948-1999?oldid=41442"