Montanisme

Het montanisme is een vroeg-christelijke ketterse beweging die een strenge zedenleer voorstond. De montanisten zijn vernoemd naar de Frygiër Montanus (overleden ca. 195). Ze traden op in het midden der tweede eeuw.

Montanus trad op ca. 150-180 n.C. Met hem waren twee 'profetessen', de ongehuwde vrouwen Prisca en Maximilla. De drie traden op in Frygië. Ze meenden dat zij nieuwe openbaringen van de Heilige Geest ontvingen en moesten doorgeven aan de gemeente van Christus; zij zouden de woorden van de Geest spreken.

Vlucht bij vervolging stond volgens hen gelijk met afval. Grote misdadigers (o.a. apostaten of afvalligen, moordenaars en echtbrekers) mochten, volgens hen, nooit meer in de gemeenschap van de gelovigen worden opgenomen. Want afval, echtbreuk en moord waren zware zonden. De vrees voor voor het naderend Oordeel begunstigde het rigorisme (de gestrengheid).

Bronnen

H.M.H. Bartels, Geschiedenis der Katholieke Kerk (Venloo: G. Mosmans senior, 1926) blz. 56-57. Enige tekst hiervan is onder wijziging verwerkt op 10 nov. 2019.

Christian Apologists and Early Heresies. Youtube.com: Ryan Reeves, 18 jan. 2015. Duur: ca. 12 minuten, vanaf 25 min. 40 sec.

Meer informatie

Montanisme, nl.wikipedia.org