Satraap

Een satraap (Lat. satrapa, Gr. satrapès, Oud-Perz. xshathrapavan) was de gouverneur of stadhouder van een satrapie (= provincie) in het oude Perzische rijk. Het woord 'satraap' is een titel.

In figuurlijke zin gebruikt duidt het woord 'satraap' in het Nederlands op een willekeurig, in weelde levend heerser; of ook wel een heerszuchtig mens. 

Koning Darius I deelde zijn rijk op in 22 provincies, met elk een vertrouweling (satraap) aan het hoofd. De satrapen moesten elk jaar belasting betalen aan de Perzische koning. Een satraap was betrekkelijk vrij en autonoom. Indien het gezag van de koning zwak was, kon hij daarvan gebruikmaken en vrijwel onafhankelijk fungeren. Hierdoor werd het Perzische Rijk verzwakt. 

Toen uit de ballingschap een groep Joden onder leiding van Ezra terugkeerde in Jeruzalem, gaven zij de voorschriften van de Perzische koning aan diens satrapen.

Ezr 8:36 Zij gaven de voorschriften van de koning aan de satrapen van de koning en de stadhouders van de overzij van de Rivier, en die steunden de gemeenschap en het huis van God. (NB)

Vergelijk de vertaling van dit vers in de Naardense bijbel (NB) met die in de Herziene Statenvertaling (HSV):

Ezr 8:36 Vervolgens gaven zij de wetten van de koning aan de stadhouders van de koning en de landvoogden van [het gebied aan] deze zijde van de rivier, en die verleenden [hun] steun aan het volk en het huis van God. (HSV)

Na de verovering van het Perzische Rijk door Alexander de Grote bleef het satrapiestelsel min of meer intact: ook deze Macedonische vorst stelde satrapen aan.

Bron

Art. Satrapie op Wikipedia.nl. Enige tekst hiervan is verwerkt op 14 maart 2016.