Cilicië

Cilicië, in het Latijn Cilicia, was een landstreek in Klein-Azië. De hoofdstad was Tarsus, waar de apostel Paulus vandaan kwam.

Cilicië wordt ten zuiden door de Middellandse zee bespoeld, overigens door het Taurus-gebergte (ten oosten de Amanus genoemd) geheel omgeven.

Als het, vanuit Syrië gezien, eerst vooraanliggend gewest van Klein-Azië, wordt het in het Nieuwe Testament soms in vereniging met Syrië genoemd (Hand. 15: 23, 41; Gal. 1: 21).

Hnd 15:40 Paulus echter koos Silas en vertrok, aan de genade van de Heer opgedragen door de broeders. Hnd 15:41 En hij ging Syrië en Cilicië door en versterkte de gemeenten. (TELOS)

Ligging van Cilicië

De vlakke, oostelijke helft onderscheidde zich door grote vruchtbaarheid van het bergachtige westelijke deel. Naar de omliggende gewesten, Cappadocië, Pamfylië en Pisidië, kwam men door bergpassen, waarvan er drie in de oudheid zeer beroemd waren als verdedigingspunten tegen de naderende vijand.

Door Alexander de Grote tegelijk met geheel westelijk Azië veroverd, kwam Cilicië, na zijn dood, als deel van het Syrische rijk onder het bestuur der Seleuciden (1 Makk. 11: 14), en sedert die tijd vestigden zich vele Grieken in deze mooie landstreek.

Romeins wingewest. In het jaar 63 v. Chr. werd Cilicië door Pompejus de Grote tot een Romeins wingewest gemaakt, en Cicero bestuurde het enige tijd als proconsul.

Joden. Ook hier, zoals in geheel Klein-Azië, woonden vele Joden.

Steden. Onder de steden van Cilicië is Issus vermaard door de overwinning, welke Alexander de Grote in haar nabijheid op de Perzen behaalde. Hoofdstad van de provincie was het aanzienlijke Tarsus, de geboorteplaats van de apostel Paulus.