Rehabeam

Rehabeam (= 'het volk heeft zich ruimte gemaakt') was koning na de dood van zijn vader Salomo. Na zijn troonsbestijging scheurde het rijk in twee delen en bleef hij koning van Juda en Benjamin. Hij regeerde in de 2e helft van de 10e eeuw vóór, van ongeveer 931-914. Zijn leven is in de Heilige Schrift beschreven in 1 Koningen 12, 14 en 2 Kronieken 10-11.

Naam. De eigennaam Rehabeam, ook geschreven Rechabeam (Eng. Rehoboam), betekent "een volk heeft zich ruimte gemaakt". Het Strongnummer is 07346. De naam komt 50x in de Bijbel voor.

Afkomst. Hij was een zoon van Salomo en daarmee een kleinzoon van David. Zijn moeder was Naäma, een Ammonietische vrouw (1 Kon. 14:21). Hij was de enige zoon die zij Salomo schonk.

Koningshuis van David

Koningshuis van David David   Bathseba                                   Salomo   Naäma                           Rehabeam   Maächa                           Abia(m)   Maächa                           Asa   Azuba                           Josafat   ?                           Joram   Athalia                           Ahazia   Zibja                           Joas   Joaddan                           Amazia   Jecholia                           Uzzia   Jerusa                           Jotham   ?                           Achaz   Abia                           Hizkia   Hefziba                           Manasse   Mesullemet                           Amon   Jedida                           Josia   Hamútal   Zebudda                                                 Jóahaz                     Jojakim   Nehusta                                               Jojachin           Zedekía

Regering. Een en veertig jaar oud, volgde Rehabeam zijn vader Salomo als koning op (1 Kon. 14:21). Nauwelijks had hij het bewind aanvaard, of de noordelijke stammen, te Sichem vergaderd, verzochten verlichting van de zware lasten, door zijn vader hun opgelegd. Misleid door zijne jeugdige raadslieden wilde Rehabeam van geen schikking, geen toegeven horen en verwierp het verzoek. Daarop had de scheiding van het rijk in twee delen plaats, welke scheiding reeds onder invloed van Jerobeam was voorbereid. Slechts een klein deel, het zuidelijke, bleef het huis van David getrouw.

De profeet Semaja bewerkte, dat de jeugdige vorst, die te laat zijn onvoorzichtigheid betreurde en vruchteloos zijn dienaar Adoram zond om te onderhandelen, althans niet naar de wapens greep ten einde de afgevallen stammen weer onder zijn bewind te brengen. Doch onderlinge naijver deed beide broedervolken elkaar later dikwijls bestrijden.

De eerste jaren van zijn regering bracht hij daarop rustig en in vrede door. Hij besteedde die tijd aan het versterken van onderscheidene steden en aan de bevordering van de bloei van zijn rijk. Zo loffelijk dit streven was, zo afkeurenswaardig is de begunstiging door hem aan de afgoderij verleend. Zelf was hij het volk tot een slecht voorbeeld. Hij had 18 vrouwen en 60 bijwijven, onder wie Maächa hem de geliefdste was, bij wie hij 28 zonen en 60 dochters verwekte.

Rechtmatig was de straf die hem wegens zijn verkeerd gedrag werd opgelegd. In het vijfde jaar van zijn troonsbestijging viel de Egyptische koning Sisak, wellicht op aansporen van Jerobeam, in Juda en veroverde en plunderde Jeruzalem. Wel vernederde en verbeterde Rehabeam zich na deze ramp, doch voor korte tijd slechts. De hoogten en de afgoderij bleven bestaan. Zijn liefde voor weelde en pracht verminderde niet. Toch schijnt de bloei van Juda weer allengs toegenomen te zijn.

Hij regeerde 17 jaren (1 Kon. 14:21) van 931-914/913 (of 922-915) v.C. Bij zijn sterven op 58-jarige leeftijd droeg hij de teugels van het bewind in handen van Maächa's zoon Abia(m) over.

Tijdbalk: de koningen van Israël en Juda De jaartallen zijn meerendeels ontleend aan Bijbels ontstaansmodel; tijdbalk Masoreten (Stichting De Oude Wereld, 2009).

Bron

P.J. Gouda Quint, Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling. Haarlem: De erven F. Bohn, 1866. Tekst van het lemma 'Gosen' is op 25 april 2014 verwerkt.