Felix (stadhouder): verschil tussen versies

Toegevoegde inhoud Verwijderde inhoud

In de regel

Versie van 24 jul 2018 08:05

Felix was de Romeinse stadhouder (‘procurator’) van Judea (52-60 n.C.), voor wie de apostel Paulus gebracht werd voor een verhoor in Caesarea. Hij hield Paulus twee jaar gevangen in de hoop losgeld te bekomen.

Hij wordt door de Romeinse geschiedschrijver Tacitus Antonius Felix genoemd. De naam 'Felix' betekent “de gelukkige” of “gelukkig”. Felix wordt negen keer in het Nieuwe Testament genoemd, in Hand. 23 – 25.

Felix was de vierde Romeinse stadhouder van Judea na de dood van koning Herodes Agrippa I (44 n. Chr.). Hij regeerde waarschijnlijk van 52-60 n. Chr.

Sjabloon:Tijdbalk Augustus tot Vespasianus

Hij was oorspronkelijk een vrijgelaten slaaf. Door keizer Claudius werd hij in 52 n. Chr., voornamelijk op voorspraak van zijn broeder Pallas, die een gunsteling van de keizer was, onder invloed van de toenmalige hogepriester Jonathan, tot stadhouder over Judea gekozen. Zijn residentie was te Caesarea. De gestrenge geschiedschrijver Tacitus zegt, dat hij "de ziel van een slaaf, maar de aanmatiging van een koning bezat". Zijn privéleven was verre van onberispelijk.

Hij had drie vrouwen, onder wie voornamelijk bekend is geworden de joodse Drusilla, die eerst gehuwd was geweest met Azizus, koning van Emesa.

Toen Paulus voor Felix gesteld werd, was deze sinds vele jaren rechter over het volk der Joden.

Hnd 24:10 Paulus echter antwoordde, nadat de stadhouder hem een wenk had gegeven om te spreken: Daar ik weet dat u sinds vele jaren rechter over dit volk bent, verdedig ik mijn zaak met goede moed, (TELOS)

Felix was "vrij nauwkeurig bekend met wat de Weg betrof," dat is het christendom (Hand. 24:22).

Zijn vrouw Drusilla gaf hem haar begeerte te kennen om Paulus, die door Lysias in de handen van de stadhouder Felix overgeleverd was, te zien en te horen; maar, toen de apostel met diepe ernst voor Felix en Drusilla getuigde van rechtvaardigheid en matigheid en het toekomende oordeel, liet Felix Paulus gaan. Felix hield hem echter nog twee jaren gevangen te Caesarea, totdat Festus (zijn opvolger) kwam. Hij handelde zo, eensdeels omdat hij meende geld van Paulus te zullen verkrijgen (Hand. 24:26) en anderdeels omdat hij de joden een gunst wilde bewijzen (Hand. 24:27).

Wat de redenaar Tertullus van Felix zegt (Hand. 24:3) is niets anders dan pluimstrijkerij. Felix was als stadhouder heerszuchtig, onrechtvaardig en wreed. Hij meende alle mogelijke misdaden straffeloos te kunnen begaan (zo Tacitus). Op politiek gebied liet hij velen door sluipmoord (voornamelijk bij gelegenheid van volksoproeren) uit de weg ruimen en op godsdienstig gebied dreef hij de joden tot het uiterste en werkte verregaande dweepzucht in de hand.

Een Egyptische jood verzamelde zelfs een grote schare (Hand. 21:38). Deze verkondigde, dat op zijn bevel de muren van Jeruzalem zouden vallen en de joden vrije intocht in die stad zouden ontvangen. Toen de fanatieke menigte door Felix' soldaten verslagen was, bleven velen nog aan de terugkeer van de Egyptenaar geloven (Flavius Josefus XX, 6, 7).

In 60 n. Chr. werd Felix naar Rome ontboden en door de joden werd hij aangeklaagd bij keizer Nero. Op voorspraak van zijn broeder Pallas, een gunsteling van Nero, werd hij echter vrijgesproken.

Bronnen

Voor de eerste versie van dit lemma is gebruik gemaakt van tekst uit Christelijke Encyclopaedie voor het Nederlandsche Volk s.v. Felix. Kampen: Kok, 1925-1931.

@@ Regel 1: / Regel 1: @@
-'''Felix '''was de Romeinse stadhouder (‘[[procurator]]’) van Judea (52-60 n.C.), voor wie de apostel [[Paulus]] gebracht werd voor een verhoor in Caesarea. Hij hield Paulus twee jaar gevangen in de hoop losgeld te bekomen.
+'''Felix '''was de Romeinse stadhouder (‘[[procurator]]’) van Judea (52-60 n.C.), voor wie de apostel [[Paulus]] gebracht werd voor een verhoor in [[Caesarea (Maritima)|Caesarea]]. Hij hield Paulus twee jaar gevangen in de hoop losgeld te bekomen.
 [[Bestand:Antonius Felix.jpg|links|miniatuur|223x223px|Beeltenis van Felix]]
 Hij wordt door de Romeinse geschiedschrijver Tacitus ''Antonius Felix'' genoemd. De naam 'Felix' betekent “de gelukkige” of “gelukkig”. Felix wordt negen keer in het [[Nieuwe Testament]] genoemd, in Hand. 23 – 25.
@@ Regel 5: / Regel 5: @@
 Felix was de vierde Romeinse '''stadhouder '''van Judea na de dood van koning [[Herodes Agrippa I]] (44 n. Chr.). Hij regeerde waarschijnlijk van 52-60 n. Chr.
+{{Tijdbalk Augustus tot Vespasianus}}
-Hij was oorspronkelijk een vrijgelaten slaaf. Door keizer Claudius werd hij in 52 n. Chr., voornamelijk op voorspraak van zijn broeder Pallas, die een gunsteling van de keizer was, onder invloed van de toenmalige hogepriester Jonathan, tot stadhouder over [http://www.christipedia.nl/Artikelen/J/Judea Juda] gekozen. Zijn residentie was te Cesarea. De gestrenge geschiedschrijver Tacitus zegt, dat hij "de ziel van een slaaf, maar de aanmatiging van een koning bezat". Zijn privéleven was verre van onberispelijk.
+Hij was oorspronkelijk een vrijgelaten slaaf. Door keizer Claudius werd hij in 52 n. Chr., voornamelijk op voorspraak van zijn broeder Pallas, die een gunsteling van de keizer was, onder invloed van de toenmalige hogepriester Jonathan, tot stadhouder over [[Judea]] gekozen. Zijn residentie was te [[Caesarea (Maritima)|Caesarea]]. De gestrenge geschiedschrijver [[Tacitus]] zegt, dat hij "de ziel van een slaaf, maar de aanmatiging van een koning bezat". Zijn privéleven was verre van onberispelijk.
-Hij had drie vrouwen, onder wie voornamelijk bekend is geworden de joodsche Drusilla, die eerst gehuwd was geweest met Azizus, koning van Emesa. Deze vrouw gaf haar begeerte te kennen om Paulus, die door Lysias in de handen van de stadhouder Felix overgeleverd was, te zien en te horen; maar, toen de apostel met diepe ernst voor Felix en Drusilla getuigde van rechtvaardigheid en matigheid en het toekomende oordeel, liet Felix Paulus gaan.
-[[Bestand:Paulus voor Felix en Drusilla.jpg|miniatuur|Paulus voor Felix en Drusilla]]
+Hij had drie vrouwen, onder wie voornamelijk bekend is geworden de joodse [[Drusilla]], die eerst gehuwd was geweest met Azizus, koning van Emesa.
-Felix hield hem echter nog twee jaren gevangen te Cesarea, totdat [[Festus (Procius)|Festus]] kwam (zijn opvolger). Hij handelde zo, eensdeels omdat hij meende geld van Paulus te zullen verkrijgen (Hand. 24:26) en anderdeels omdat hij de joden een gunst wilde bewijzen (Hand. 24:27).
+Toen Paulus voor Felix gesteld werd, was deze sinds vele jaren rechter over het volk der Joden. <blockquote>''Hnd 24:10 Paulus echter antwoordde, nadat de stadhouder hem een wenk had gegeven om te spreken: Daar ik weet dat u sinds vele jaren rechter over dit volk bent, verdedig ik mijn zaak met goede moed, (TELOS)''</blockquote>[[Bestand:Paulus voor Felix en Drusilla.jpg|miniatuur|Paulus voor Felix en Drusilla]]Felix was "vrij nauwkeurig bekend met wat de Weg betrof," dat is het christendom (Hand. 24:22).
+Zijn vrouw Drusilla gaf hem haar begeerte te kennen om Paulus, die door Lysias in de handen van de stadhouder Felix overgeleverd was, te zien en te horen; maar, toen de apostel met diepe ernst voor Felix en Drusilla getuigde van rechtvaardigheid en matigheid en het toekomende oordeel, liet Felix Paulus gaan.
+Felix hield hem echter nog twee jaren gevangen te Caesarea, totdat [[Festus (Procius)|Festus]] (zijn opvolger) kwam. Hij handelde zo, eensdeels omdat hij meende geld van Paulus te zullen verkrijgen (Hand. 24:26) en anderdeels omdat hij de joden een gunst wilde bewijzen (Hand. 24:27).
 Wat de redenaar Tertullus van Felix zegt (Hand. 24:3) is niets anders dan pluimstrijkerij. Felix was als stadhouder heerszuchtig, onrechtvaardig en wreed. Hij meende alle mogelijke misdaden straffeloos te kunnen begaan (zo Tacitus). Op politiek gebied liet hij velen door sluipmoord (voornamelijk bij gelegenheid van volksoproeren) uit de weg ruimen en op godsdienstig gebied dreef hij de joden tot het uiterste en werkte verregaande dweepzucht in de hand.