Achab

Achab is in de Bijbel een naam van twee verschillende mannen:

1. zoon en opvolger van Omri, regeerde van het jaar 874 tot 853 vóór Christus. Het tienstammenrijk Israël, dat bij zijn komst op de troon in goede toestand was, trachtte hij nog meer te versterken door zijn huwelijksverbintenis met Izebel, dochter van Ethbaäl, koning van Tyrus en Sidon.

Omri koning van Israël   Ethbaäl           Asa koning van Juda                                     Achab koning van Israël   Izebel           Josafat koning van Juda                                                               Ahazia koning van Israël   Joram koning van Israël   Athalia   Joram koning van Juda                                                   Ahazia koning van Juda

Achab kenmerkt zich grote prachtliefde, door meineed, moord en afgoderij. De dienaren van Jahweh moesten wijken voor Baälspriesters. Slechts Elia bleef onverschrokken, en behaalde op de Karmel een beslissende zegepraal. Evenwel keerde de koning niet geheel van zijn gruwelen tot Israëls God weer. Tot drie keer toe voerde hij oorlog met Benhadad, de koning Syrië. Twee keer wendde hij zich van de afgoderij tot Jahweh, en van twee maal werd de zege hem verleend. Ten derden male trok hij, vergezeld en ondersteund door Josafat, de koning van Juda, niettegenstaande de dreigende voorzegging, ten strijde op. Zijn vrees werd vervuld. In de slag maakte een pijl, in het wild afgeschoten, een einde aan zijn leven.

Ook zijn geslacht trof een rampzalig lot. Veertien jaren later werd het geheel en al door Jehu uitgeroeid;

1000 - 900 v.C. < Israël 900 - 800 v.C. > 800 - 750 v.C.

2. een valse profeet, ook Echab genoemd, ten tijde van Jeremía.

Bron

P.J. Gouda Quint, Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling. Haarlem: De erven F. Bohn, 1866. Tekst van het lemma 'Achab' is op 18 juli 2017 verwerkt.