Petrus
Petrus, de bijnaam van Simon, de zoon van Jona, was een van de twaalf discipelen van Jezus Christus die later een apostel van Hem werd. Twee brieven van hem zijn opgenomen in de Bijbel: 1 Petrus en 2 Petrus.
Herkomst
Simon, door Jezus bijgenaamd Petrus, werd geboren in Galilea. Hij was de zoon van Jona (Joh. 1:43). Zijn broer heette Andreas. Hij woonde in Bethsaïda, evenals zijn broer Andreas en Filippus (Joh. 1:45).
Zijn vrouw
Hij was getrouwd en het is bekend, uit 1 Korinthiërs, dat zijn vrouw hem vergezelde op zijn zendingsreizen.
1Co 9:5 Hebben wij niet het recht een zuster als vrouw mee te nemen, evenals de andere apostelen en de broers van de Heer en Kefas? (Telos)
Wellicht verwijst naar haar in 1 Petr. 5:13,
1Pe 5:13 U groet de medeuitverkorene in Babylon, en mijn zoon Markus. (Telos)
Beroep en roeping
Van beroep was Simon visser. Hij viste op het meer van Gennezareth. Hij was door zijn broer Andreas tot Jezus geleid (Joh. 1:43). Christus riep hem om een visser van mensen te worden.
Naam en bijnaam
Petrus' eigenlijke naam was Simon (= "God verhoort"). In de kring van de twaalf leerlingen van Jezus was een tweede Simon, bijgenaamd de Zeloot. De eerste Simon, onze Petrus, wordt genoemd Simon bar Jona, hetgeen betekent Simon, zoon van Jona.
Joh 1:42 (1-43) Hij leidde hem tot Jezus. Jezus zag hem aan en zei: Jij bent Simon, de zoon van Jona, jij zult Kefas heten-wat vertaald wordt: steen. (TELOS)
Mt 16:17 Jezus nu antwoordde en zei tot hem: Gelukkig ben jij, Simon, Bar-jona, want vlees en bloed heeft je dat niet geopenbaard, maar mijn Vader die in de hemelen is. (TELOS)
De Heer Jezus noemt hem later '[zoon] van Johannes':
Joh 21:15 Toen zij dan hadden ontbeten, zei Jezus tot Simon Petrus: Simon, [zoon] van Johannes, heb je Mij meer lief dan dezen? ... (TELOS)
Joh 21:15 Wanneer ze dan het morgenmaal gehouden hebben zegt Jezus tot Simon Petrus: Simon-van-Johannes, heb je mij lief, méér dan zij? ... (Naardense vertaling)
Anderen echter lezen 'van Jona' (Statenvertaling, Herziene Statenvertaling).
"Petrus" is zijn bijnaam; vandaar: Simon Petrus. "Petrus" is in onze taal een Latijnse naam, afgeleid van de Griekse naam "Petros". Van de Heer kreeg Simon de Aramese bijnaam Kefa, in het Grieks Κηφᾶς, Kefas.
Joh 1:42 (1-43) Hij leidde hem tot Jezus. Jezus zag hem aan en zei: Jij bent Simon, de zoon van Jona, jij zult Kefas heten-wat vertaald wordt: steen. (TELOS)
Het woord Kefas is van Aramese (Syrische) oorsprong, van Kefa. Kefa in het Grieks voorzien van een mannelijke uitgang geeft Kefas. Het Aramese woord Kefa betekent "rots, steen, rotsblok". De Griekse vertaling van de Aramese bijnaam is Πέτρος, Petros, dat "steen" betekent, en in het Grieks afgeleid is van πετρα, Petra = rots. Petros is een rotsblok, een losgebroken stuk van een rots, een rotssteen die men nog kan tillen en werpen[1]. Petra daarentegen is de massieve en vaste rots[1]. De betekenissen "rots" en "steen", in het Grieks onderscheiden, liggen allebei besloten in het Aramese Kefa.
De apostel Paulus bezigt in zijn brieven aan de Korinthiërs (1 Korinthiërs) en de Galaten de naam "Kefas" voor de apostel Simon Petrus. In de laatste brief gebruikt hij ook, tweemaal, de naam "Petrus".
De Heer Jezus zei tot Simon, nadat deze Hem als de Christus en de zoon van de levende God had beleden:
Mt 16:18 En ook Ik zeg je dat jij Petrus (Gr. Petros) bent, en op deze rots (Gr. petra) zal Ik mijn gemeente bouwen, en de poorten van de hades zullen haar niet overweldigen. (TELOS)
Als we vertalen naar de Griekse woordspeling Petros en Petra, kunnen wij vertalen "jij bent Rotsblok en op deze rots zal Ik..." of "jij bent Steen en op dit gesteente zal Ik...". De Heer Zelf is de rots, en zijn leerling Petrus, met zijn Heer verbonden, is een steen van de rots. Over de betekenis van de uitspraak van de Heer, zie het commentaar op Matth. 16:18. De naam Petrus werd door de verspreiding van het Christendom en het Nieuwe Testament wijd en zijd bekend. De bijnaam Petrus werd een eigennaam en een geliefde naam van mannen, met afleidingen in allerlei talen: Peter, Pietro, Piero, Pierre, Pierrot, Pedro, Pérez, Peko, Pietrek, Pjotr, Petruschka, Petar, Penćo, Petö, Pekka, Butros enz.
Karakter
Hij was een spontaan en impulsief persoon, maar had een klein hartje. Evenals zijn broer Andreas (Joh. 1:42) erkende en beleed hij dat Jezus de Christus is. Petrus voegde daarbij: "de zoon van de levende God". Deze belijdenis behoort tot het geloofsfundament van de gemeente van Christus.
De nieuwe naam Petrus, door Jezus hem gegeven, was niet alleen de aanwijzing van het eigenaardige in zijn karakter, maar tegelijk een voorzegging van hetgeen hij eenmaal voor de gemeente van Christus worden zou.
Zijn hartstochtelijk, maar nog zwak karakter was oorzaak, dat hij zijn meester in het uur van het gevaar verliet en tot driemalen verloochende. Maar na diens opstanding werd hem deze zonde vergeven en werd hij als het ware opnieuw tot het apostelambt gewijd.
Arbeid
Wat hij na zijn herstel als apostel geweest is en gedaan heeft, leert ons het tweede boek van Lukas: het boek Handelingen van de Apostelen. Tot hoofdstuk 12 is hij daarin hoofdpersoon.
Op zijn raad wordt in de plaats van Judas een twaalfde apostel gekozen; hij voert op de Pinksterdag te Jeruzalem in aller naam het woord, geneest met Johannes de kreupele aan de tempelpoort, spreekt in het openbaar naar aanleiding van deze gebeurtenis, wordt gevangen genomen en bestraft, maar verklaart Gode meer gehoorzaam te zullen zijn dan de mensen, berispt Ananias en Safira wegens hun bedrieglijke handelwijze, ontmaskert Simon de tovenaar, geneest Eneas, wekt te Joppe de gestorven discipelin Tabitha (Dorkas) op, doopt de eerste heiden, die zonder eerst Jood te worden tot het christendom bekeerd werd, wordt door Herodes Agrippa I in de kerker geworpen, maar door een engel gered, spreekt op de Jeruzalemse kerkvergadering voor de vrijere inzichten van Paulus ten opzichte van de heidenen, ofschoon hij te dezen aanzien niet altijd getrouw aan zijn beginsel bleef (Gal. 2: 11-15).
Volgens de overlevering zou Petrus, behalve in Judea, Syrië en Babylonië, ook in Pontus, Galatië , Kappadocië, Azië, Bithynië en Rome het evangelie gepredikt en in de laatstgenoemde stad de marteldood ondergaan hebben.
Brieven
Zijn naam dragen twee brieven, die in de rij der geschriften van het Nieuwe Testament voorkomen. Zie Eerste brief van Petrus en Tweede brief van Petrus.
Einde van zijn leven op aarde
Wij weten dat hij in Rome verbleef aan het einde van zijn leven. In 1 Petrus 5: 14 vinden wij de enige tekst die aangeeft dat Petrus in Rome woonde.
Uit de geschriften van Clemens en Ignatius weten wij dat Petrus een marteldood is gestorven. Waarschijnlijk onder het bewind van keizer Nero (keizer 37 - 68 n.C.).
Legende. Een legende vertelt ons dat Petrus aanvankelijk de marteldood wilde ontvluchten door uit Rome te vluchten. Onderweg ontmoette hij Christus, die juist naar Rome ging. Petrus vroeg aan Hem: waarheen gaat gij, Heer? (in het Latijn: Qua vadis, Domine ?). Christus antwoordde met de woorden "naar Rome om weer gekruisigd te worden". Dit beschaamde Petrus en hij keerde terug naar Rome. Nadat hij gearresteerd was, werd hij naar de arena geleid om gekruisigd te worden. Maar omdat hij zich niet waardig vond om dezelfde dood te sterven als zijn Heer, werd hij op zijn eigen verzoek, ondersteboven gekruisigd.
Varia
He's Alive- Dolly Parton-Lyrics. Youtube.com: slatton8202, 27 okt. 2009. Duur: 4 min. 56 sec. Zangeres Dolly Parton zingt He's Alive (Hij leeft), waarin het (gefantaseerde) relaas van Petrus worden weergegeven van het bericht van het lege graf, zijn bezoek aan het graf en zijn ontmoeting met zijn opgestane Heer, die hij helaas verloochend had.
Zie ook
Petrus, Jakobus en Johannes over het drietal.
Bron
P.J. Gouda Quint, Woordenboek des Bijbels, inzonderheid ten gebruike bij de Statenvertaling. Haarlem: De erven F. Bohn, 1866. Tekst van het lemma 'Petrus' is op 2 okt. 2021 onder wijziging verwerkt.